Πρετεντέρης και Mπρεχτ!

Mικρόφωνο στήθηκε στην πλατεία Aγ. Nικολάου της Xαλκίδας και ακούγονται πλέον πολλά, από τους "Aγανακτισμένους". Ξεχώρισε, όμως, η "Aγανακτισμένη" άποψη της Xρύστας Δημαρέλου, την οποία δημοσιεύουμε αυτούσια.

«Είμαστε εδώ γιατί ξέρουμε καλά ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας, μπορούν να έρθουν μόνο από εμάς.

Από "Aγανακτισμένοι", πρέπει να μετατραπούμε σε κίνημα που θα καταθέσει προτάσεις και θα βάλει στην άκρη το κακό παρελθόν.

Θα πρέπει να δοθεί μια απάντηση σε όλους αυτούς που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτή την καταστροφή και που -είτε λέγονται πολιτικοί είτε δημοσιογράφοι, τύπου Πρετεντέρη- έχουν το θράσος να μας ειρωνεύονται και να προδιαγράφουν την τάχα αδυναμία μας, να κάνουμε οτιδήποτε άλλο από το να συγκεντρωνόμαστε εδώ.

Eίναι αυτοί οι ίδιοι που λιμαίνονταν τη χώρα εδώ και 40-50 και βάλε, χρόνια και τώρα τάχα θέλουν να μοιραστούν μαζί μας την αγωνία τους για το μέλλον και τις ενοχές τους, κάνοντας το λαό να νιώθει συνένοχος στο ότι «μαζί τα φάγαμε».

Οχι, δεν τα φάγαμε μαζί! Οχι, το χρέος δεν είναι δικό μας! Οχι, δεν θα αφήσουμε να ακυρώσουν δικαιώματα για τα οποία έγιναν αγώνες και χύθηκε αίμα για να κατακτηθούν.

Κι ας θυμηθούμε ότι σε όλες τις κρίσεις του καπιταλισμού, οι άνθρωποι του κεφαλαίου, πάντα τα ίδια έλεγαν και ο μόνος στόχος τους ήταν να μαζέψουν έστω και τα ελάχιστα ψίχουλα ιδιοκτησίας που είχε μαζέψει κάθε οικογένεια.

Θέλω να μοιραστούμε τους στίχους του Μπρεχτ.

Τόσο αληθινούς, που σε αναστατώνουν και σε ξεσηκώνουν:

Κατακλυσμός

Εφτά φορές

κλείνεις τα μάτια

όμως την όγδοη

καταδικάζεις μονομιάς.

(1926)

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι

είσαστε χαμένοι.

Φίλος σας είναι η αλλαγή

η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.

Από το τίποτα πρέπει κάτι να κάνετε,

μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουνε τίποτα.

Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το

και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.

(1936)

Επιτάφιο για τον Μ.

Από τους καρχαρίες γλίτωσα

τις τίγρεις τις εσκότωσα

και με καταβροχθίσαν

οι κοριοί.

(1946)