Το δράμα του ΑΟ Χαλκίς, η απόφαση Βαγιάννη και η ...Ιουλία Καλλιμάνη

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Δίκαιο ή άδικο το "διαζύγιο" Αρτάκης-Καρβέλη, αυτός που πληρώνει παίρνει τις αποφάσεις και έχει την ευθύνη.

Ο Καρβέλης αποχώρησε πετυχημένος και με το κεφάλι ψηλά. Οπως δήλωσε κι ο ίδιος στο egnomi.gr έπρεπε "να συζητηθούν πολλοί παράμετροι". Ομως, η απόφαση του Βαγιάννη που πληρώνει, στο δικό μου σκεπτικό έμοιαζε προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που έκανε δεύτερες σκέψεις. Ισως να κάνω και λάθος, αλλά δεν ήταν τόσο επιφανειακό το θέμα. Αν ο Βαγιάννης αποφάσιζε να φέρει τον Γκουαρδιόλα, ο πρώτος που θα τον καλωσόριζε στην πόρτα του "Νίκος Κίλιμπας" θα ήταν ο Καρβέλης. Από τη στιγμή που δεν είναι ο Πεπ ο "εκλεκτός", έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ...αδικημένος.

Δουλειά μας είναι να αφουγκραζόμαστε και την κοινή γνώμη. Αποτυπώσαμε αυτό που έλεγαν οι περισσότεροι, ότι ο Καρβέλης δικαιούταν να κοουτσάρει την ομάδα στη Γ' Εθνική. Οχι ότι δεν ακούει κι άλλες γνώμες ο Βαγιάννης, αλλά στο τέλος θα κάνει το δικό του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη και τον Αλαφούζο. Μόνο στη Χαλκίδα δεν ισχύει το παραπάνω, γιατί δεν έμεινε και κανείς να πάρει μια ρημάδα απόφαση.

Αν ο Βαγιάννης είχε κατασταλάξει για την παραμονή Καρβέλη, η ανακοίνωση της ανανέωσης θα ερχόταν την επόμενη κιόλας μέρα της ανόδου. Και οι μέρες κυλούσαν εις βάρος του Καρβέλη. Αλλά και ο ίδιος ήταν προετοιμασμένος, δεν είναι "χθεσινός", ούτε φυσικά θα ...χαθεί και πιστεύω ότι και τη σεζόν 2023-24 θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Από την πλευρά μας δεν γινόταν να διαμορφώσουμε κλίμα, από τη στιγμή που οι δύο άντρες δεν είχαν καθίσει να κουβεντιάσουν στο ίδιο τραπέζι.

Αλλά τα προγνωστικά κυμαίνονταν στο 30% (υπέρ)-70% (κατά), γιατί αυτά τα μηνύματα λαμβάναμε από τη στάση του Βαγιάννη.

Στον οποίο ο Καρβέλης έβγαλε το ...καπέλο, όταν το καλοκαίρι ξεπέρασε γρήγορα το σοκ του υποβιβασμού και έβαλε -ξανά- την Αρτάκη σε τροχιά επιτυχιών.

Οπως η Ιουλία Καλλιμάνη στο ομώνυμο τραγούδι χρειάστηκε μια βδομάδα για να ξεπεράσει έναν χωρισμό, έτσι και ο Βαγιάννης θα μπορούσε κάλλιστα να λέει: 

"σιγά τι είναι ο υποβιβασμός, 7 στα 7 ξενύχτι, 
στις δυο πρώτες μέρες-νύχτες, καπνός-ουίσκι...
στην 3η και στην 4η, βγαίνουν τ' απωθημένα,
στην 5η οι ήττες οι οδυνηρές, στα διαγραμμένα...
δεν έχει άλλο δάκρυα, στην 6η έχουν περάσει,
στην 7η τον υποβιβασμό, τον έχω ξεπεράσει..."

Σημαντικό λιθαράκι στην ενίσχυση των ρόστερ του ΑΟΝΑ, αλλά και του Αμαρυνθιακού έπαιξε και η αποδόμηση του ΑΟ Χαλκίς. Παιδιά που αναμένονταν να συνεχίσουν ή να φορέσουν τη φανέλα ενός κανονικού ΑΟΧ, αναγκαστικά έβγαλαν δρομολόγιο ή εισιτήριο παραμονής ...για Αρτάκη και Βάθεια.

Την άλλη Τετάρτη ο ΑΟΧ έχει εκλογές. Επίσημο ενδιαφέρον δεν υπάρχει. Ο Καρλατήρας αυτές τις μέρες "έτρεξε" για την τροποποίηση του καταστατικού και άλλα διαδικαστικά, αλλά κι ο ίδιος για να ξανακάνει κίνηση, δεν αρκεί μόνο να το θέλει, αλλά και να έχει κάποιες χειροπιαστές εγγυήσεις. 

Ο Τόλιας είναι με ένα τηλέφωνο στο χέρι, ελπίζω να διαθέτει δυνατό πακέτο με απεριόριστα λεπτά ομιλίας. Δεν τον κακίζω, έχει το σαράκι και τη λόξα να εμπλακεί ξανά στον ΑΟΧ, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του, τι σχέδιο έχει και πόσα λεφτά διαθέτει ...για να πάρει μπρος η μηχανή. Η επιθυμία του Τόλια μοιάζει να είναι πιο ισχυρή από τις δυνατότητες και το στάτους του.

Αν καταφέρει να βρει συμμάχους και παράλληλα δεν υπάρξει αντίπαλο δέος στην κάλπη, δεν αποκλείεται να αναλάβει. Καμία προσωπική αντιπαράθεση δεν έχω με τον άνθρωπο και τα σχόλια είναι καλοπροαίρετα. Κι εγώ θέλω να υπάρχει η ομάδα στον ποδοσφαιρικό χάρτη, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μπουν και γερές βάσεις και όχι να προσπαθούμε να χτίσουμε τη σκεπή χωρίς να υπάρχει σπίτι.

Δυνατό χαρτί ήταν ο Καραμάνος, αλλά το κάψαμε γρήγορα και χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό γιατί ευθύνη έχει ολόκληρη η πόλη. Ούτε καφέ δεν τον κεράσαμε. Όπως κάηκε και το χαρτί της Φαίης, η οποία δεν μπόρεσε να βγάλει άσο από το μανίκι, μολονότι η κοπέλα ξόδεψε χρήματα, αλλά η τελευταία διοίκηση απέτυχε παταγωδώς.

Οχι γιατί έπεσε η ομάδα (ποτέ δεν κατάλαβα από που η Φαίη αντλούσε τόση αισιοδοξία στην αρχή), αλλά γιατί το σχήμα σκόρπισε γρήγορα, με αποκορύφωμα το ξενέρωμα του Ταρνανά, ο οποίος κι αυτός χάθηκε στη μετάφραση και απομακρύνθηκε όταν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει γυρισμός. 

20 άνθρωποι βρέθηκαν στη χθεσινή συνέλευση, εικόνα που χαρακτηρίζει το δράμα της ποδοσφαιρικής Χαλκίδας και η απουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της απερχόμενης διοίκησης ισοδυναμεί με απόλυτη παραδοχή του φετινού "βατερλώ".

Ο Κώστας Ιωάννου, ο οποίος είναι η πιο παλιά καραβάνα, ανέφερε χθες ότι η Χαλκίδα κάποια στιγμή θα κάνει το "μπαμ" και η γη θα τρέμει(!), αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει τον χρονικό ορίζοντα...Θα είναι σε 5 μέρες, σε πέντε χρόνια, σε 5 αιώνες, θα δείξει...