Τελικός με παράπονα και ένας κόσμος που διψάει για μπάλα στην Εύβοια

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Το μελάνι της μονομαχίας της Αρτάκης με τον Αμαρυνθιακό για τον τίτλο της Α’ ΕΠΣΕ ακόμη δεν έχει στεγνώσει και οι δυο πιο δυνατές ομάδες της Εύβοιας, την Κυριακή θα μονομαχήσουν για τον δεύτερο τίτλο της χρονιάς. Έχει και η κούπα του Κυπέλλου τη χάρη της. Η Αρτάκη στοχεύει στο νταμπλ (και αν ανέβει στη Γ’ Εθνική στο άτυπο …τρεμπλ), ενώ ο Αμαρυνθιακός θα επιδιώξει να στεφθεί κυπελλούχος για πρώτη φορά στην ιστορία του. Τις δυο προηγούμενες (1982, 1990) υπήρξε φιναλίστ.

Όπως …υπήρξαν και φωνές από τον Αμαρυνθιακό για τον ορισμό της έδρας και της ημερομηνίας του φετινού τελικού (περισσότερο της ημερομηνίας).

Η ομάδα της Βάθειας που ψάχνει ανάσες είχε εκφράσει την επιθυμία ο τελικός να διεξαχθεί στις 10 Μάη (Τετάρτη). Σε μια πρώτη ανάγνωση ήταν και το πιο λογικό. Στον αντίποδα, η ΕΠΣΕ όρισε το ματς την Κυριακή 7 Μάη, φαντάζομαι για να …διευκολύνει τον πρωταθλητή Εύβοιας, ο οποίος στις 14 του μήνα μπαίνει στην εκκίνηση των αγώνων μπαράζ με φόντο την άνοδο στη Γ’ Εθνική (το Πέραμα είναι αντίπαλος της Αρτάκης στα μπαράζ, αλλά ο Βαγιάννης χόρεψε στη φιέστα την Δραπετσώνα).

Ο Αμαρυνθιακός ισχυρίζεται ότι η ΕΠΣΕ «ευνοεί τον ΑΟΝΑ», η ΕΠΣΕ, μολονότι δεν απάντησε, προφανώς είχε κατά νου τα μπαράζ του ΑΟΝΑ. Εκτιμώ το ίδιο θα έπραττε αν τη Μεγάλη Τετάρτη θριαμβευτής του μεταξύ τους ντέρμπι ήταν ο Αμαρυνθιακός.

Σε περίπτωση που η ΕΠΣΕ βιάστηκε να διαβεβαιώσει τον Αμαρυνθιακό (όπως ισχυρίζονται οι άνθρωποί του) ότι ο τελικός Κυπέλλου θα γινόταν στις 10 Μάη και πριν ανακοινώσει την 7^η Μάη, δεν μπήκε καν στον κόπο να ενημερώσει τον υποψήφιο φιναλίστ, υπέπεσε ξεκάθαρα σε φάουλ …για απευθείας κόκκινη κάρτα. Πάντα η διοργανώτρια αρχή (πρέπει να) μιλάει με τις ομάδες.

Η ΕΠΣΕ στη λογική του ότι …έρχονται αγώνες μπαράζ για την Αρτάκη ακολούθησε μια «πεπατημένη». Αν θυμάστε πέρσι είχε αναβληθεί ματς ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, λόγω της παρουσίας του Δικεφάλου του Βορρά στους «8» του Κόνφερενς Λιγκ, για να προετοιμαστεί καλύτερα η ομάδα της Θεσσαλονίκης για τον αγώνα-ρεβάνς με τη Μαρσέιγ. Είχε απώτερο σκοπό η αναβολή, στην οποία δεν χρειαζόταν καν η συγκατάθεση του Ολυμπιακού, ήταν ...αυτεπάγγελτη.

Η κόντρα έχει background. Ο Αμαρυνθιακός είχε …ανοίξει το κουτί των παραπόνων από τον ορισμό του μεγάλου ντέρμπι πρωταθλήματος τη Μεγάλη Τετάρτη. Τόσο για το γεγονός ότι το ματς έγινε τη συγκεκριμένη –μη εμπορική- μέρα (γι' αυτό κάνει λόγο για υποβάθμιση στο ίδιο το προϊόν), όσο και για το γεγονός ότι υπήρχε παράλληλη αγωνιστική δράση στην κατηγορία. Πολύς κόσμος που περίμενε πώς και πώς αυτό το παιχνίδι και δεν κατάφερε να δώσει το «παρών» στο γήπεδο, ξενέρωσε.

Και ήρθε και η κόκκινη στον Βεσέλι κι έδεσε το γλυκό.

Αλλά με την κλεψύδρα του χρόνου να αδειάζει, δεν μπορώ να εκφράσω με σιγουριά ότι το ματς έπρεπε να «αυτονομηθεί» από την 28^η αγωνιστική. Ο καθένας κοιτάει την ομάδα του και τις υποχρεώσεις του. Κι εγώ την Τετάρτη ήθελα να δω το ματς ΑΕΚ-Ολυμπιακός, αλλά είδα το Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ. Όπως ήθελα να δω και το Παναθηναϊκός-ΑΕΚ, αλλά είδα το ΠΑΟΚ-Άρης, επειδή ήταν την ίδια ώρα. Στο μεταξύ κάτι πρέπει να γίνει και με αυτή την ιστορία με τις δυο πλατφόρμες. Τελειώνουν τα πλέι οφ και ακόμη δεν έχουμε μάθει που ανήκουν οι ομάδες τηλεοπτικά, πλην του Big-4 και του Αρη. Ρωτώντας πάμε στην πόλη.

Όπως και ο επερχόμενος τελικός του Κυπέλλου …πέφτει πάνω σε ένα «καυτό» ντέρμπι της Β’ ΕΠΣΕ, Ιστιαία-Παντριαδικός (Κυριακή). Αλλά υπάρχουν κι άλλα ματς. Υποτίθεται ότι ένας τελικός Κυπέλλου είναι γιορτή για όλη την Εύβοια. Γιατί να μην έχει το δικαίωμα να τον παρακολουθήσει ένας «βόρειος» ή ένας Τριαδίτης που θα προτιμήσει να ταξιδέψει στην Ιστιαία;

Ούτε εγώ θα είμαι στον τελικό. Θα είναι ο Μιχάλης Κόκορης, αλλά εννοείται ότι θα ήθελα να ήμουν κι εγώ.

Το λάθος με το Κύπελλο ήταν ο σχεδιασμός από την αρχή. Ξέφυγε, τέντωσε το πράγμα. Όμιλοι παρά όμιλοι και διπλά παιχνίδια από τη φάση των «8» και μετά. Οι ομάδες ξεζουμίστηκαν, ενώ όντως ήταν παράδοξος και ο ορισμός του τελικού, χωρίς προηγουμένως να γνωρίζουμε –τουλάχιστον- τον δεύτερο φιναλίστ. Η Αιδηψός άγγιξε την πρόκριση, λίγο έλειψε να οδηγήσει το ζευγάρι με τον Αμαρυνθιακό στην παράταση και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει …εκεί τι θα γινόταν.

Αν περνούσε η Αιδηψός, δηλαδή, θα έπρεπε το βράδυ της Τετάρτης να επιστρέψει στη βόρεια Εύβοια και την Κυριακή (ή το Σάββατο το βράδυ) να ξανακατέβει κατάκοπη για να διεκδικήσει ένα τρόπαιο. Εκτός αν η ΕΠΣΕ πάθαινε …ΕΠΟ και άλλαζε τελευταία στιγμή την έδρα (πράγμα απίθανο), αν και εδώ που τα λέμε, είναι ολοφάνερο πλέον ότι κάποιοι βάζουν στην Ομοσπονδία τρικλοποδιές. Όχι ότι είναι όλα καλώς καμωμένα (πολλά τα στραβά), αλλά αφού φτάσαμε στο σημείο να αποφασίζει ο Μπέος, που (δεν) θα γίνει ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδας, πιο κάτω δεν πάει. Στο μεταξύ οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είναι προτιμότερο και λιγότερο επικίνδυνο να δώσεις εισιτήρια σε οργανωμένους, παρά να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι από το προηγούμενο βράδυ στους δρόμους μιας πόλης. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που ξεκινάνε χωρίς εισιτήριο, το γνωστό «no ticket, no problem».

Η Αρτάκη είναι γεγονός ότι είχε πιο εύκολο έργο από τον Αμαρυνθιακό, αφού δεν αγωνίστηκε στα προημιτελικά, αλλά δεν φέρουν ευθύνη οι ερυθροκίτρινοι από τη στιγμή που το Μαντούδι αποσύρθηκε πρόωρα από το θεσμό.

Το Μαντούδι, το οποίο υποχρεώθηκε να παίξει για ένα μήνα συνεχόμενα παιχνίδια Κυριακή-Τετάρτη και ήταν ένας βασικός λόγος που δήλωσε αδυναμία και κάθισε σπίτι του.

Η Αρτάκη ασφαλώς είχε πιο εύκολο έργο (και) στα ημιτελικά κόντρα στον Ερμήλιο (σ.σ. τρύπησε το ταβάνι του και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια).

Είναι και θέμα κλήρωσης. Ο Παναθηναϊκός την περ. σεζόν, που κατέκτησε το Κύπελλο έπαιξε στους «8» με την Αναγ. Καρδίτσας και στους «4» με τη Λαμία. Ο ΠΑΟΚ για να φτάσει στο ΟΑΚΑ απέκλεισε διαδοχικά Ολυμπιακό και ΑΕΚ σε Φάληρο και ΟΑΚΑ.

Ούτε φυσικά φταίει η Αρτάκη για το γεγονός ότι στο πρωτάθλημα πριν τα παιχνίδια της με τον Αμαρυνθιακό, η ομάδα της Βάθειας κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον ισχυρό Ταμυναϊκό. Βέβαια το ότι και στους δύο γύρους τα παιχνίδια με τους Αλιβεριώτες ορίστηκαν ημέρα Τετάρτη, δεν δίνει απλόχερα στον Αμαρυνθιακό το βραβείο της πιο τυχερής ομάδας του πλανήτη. Το πρώτο έπεσε σε εμβόλιμη μετά την πρωτοχρονιά (4/1/23) και το δεύτερο σε εμβόλιμη πριν το Πάσχα (12/4/23). Οπότε ο Αμαρυνθιακός έχει κάθε λόγο να αισθάνεται «κάπως».  

Την Κυριακή όλα αυτά θα γίνουν παρελθόν.

Η Αρτάκη είναι πανίσχυρη, βγάζει ενέργεια και δεν αφήνει να πέσει τίποτα κάτω. Και κύπελλο από κατάστημα παιχνιδιών να βρεθεί στο δρόμο της θα φάει σίδερα για να το βάλει στην τροπαιοθήκη της.

Ο Αμαρυνθιακός στα μάτια πολλών έχει τον δεύτερο λόγο, αλλά το κίνητρο να πάρει τη ρεβάνς για το χαμένο πρωτάθλημα και να σηκώσει την πρώτη κούπα Κυπέλλου στην ιστορία του είναι πολύ δυνατό, έστω και χωρίς τον Γιάννη Τσολάκο που έπαθε ζημιά (χιαστό) και περαστικά στο παιδί.

Ας κερδίσει ο καλύτερος… Μπορεί να είναι ένας τελικός με παράπονα, αλλά ο κόσμος της Εύβοιας διψάει για μπάλα, σκαρφαλωμένος σε δέντρα και λόφους.