Η μεγάλη μονομαχία Ερέτρια-Αυλωνάρι, το καθήκον της Χαλκίδας και ...τελικός στο Μονόδρι

Στην Α’ ΕΠΣΕ (και) οι ομάδες που παλεύουν για την παραμονή έχουν ψυχή, όχι μόνο αυτές που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Ο πρώτος τίτλος κρίθηκε με το διπλό της Αρτάκης στην Αμάρυνθο, ένας …δεύτερος (του Κυπέλλου) είναι μπροστά τους …αν επιβεβαιώσουν την "ταμπέλα" του φαβορί στα ημιτελικά με Ερμήλιο και Αιδηψό, αντίστοιχα.

Ειδικά ο Ερμήλιος έγραψε ιστορία με το εμφατικό 4-1 απέναντι σε ένα γκρουπ της Α’ Κατηγορίας, όπως ο Ελλήσποντος. Αλλά και στον Αμαρυνθιακό αξίζουν μπράβο, γιατί συνήλθε από την ήττα κόντρα στην Αρτάκη και γύρισε ένα ματς πρόκρισης κόντρα στον ισχυρό Ταμυναϊκό.

Στην Α’ ΕΠΣΕ οι προβολείς φεύγουν από την Αρτάκη και την Αμάρυνθο, για να φωτίσουν το πλάνο της μάχης της παραμονής. Το ματς Ερέτρια-Αυλωνάρι παίρνει σκυτάλη και κεντρίζει το ενδιαφέρον των Ευβοέων φιλάθλων.

Οι Ερετριανοί έδωσαν το στίγμα τους με ανάρτησή τους στο facebook: «Η ομάδα μας δίνει τον τελευταίο εντός έδρας αγώνα και χρειάζεται μόνο τη νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία».

Πυρετωδώς προετοιμάζεται και το Αυλωνάρι των Μπασούκου-Μπούρικα (φωτό κάτω), που μένει ...όρθιο και με ισοπαλία, λόγω του +2, αλλά παράλληλα ευελπιστεί σε ήττα του ΑΟ Αλατσάτων μέσα στη Χαλκίδα από τον Αμαρυνθιακό!

Τα Αλάτσατα θεωρητικά δεν έχουν τον πρώτο λόγο και θα ψάξουν τη μεγαλύτερη φετινή υπέρβαση απέναντι σε έναν πιο ποιοτικό αντίπαλο και μέχρι πριν λίγες μέρες υποψήφιο πρωταθλητή.

Οσον αφορά τη ...νέα μητέρα των μαχών στο γήπεδο Ερέτριας, το Αυλωνάρι είναι μαθημένο σε επικίνδυνες αποστολές, θυμίζουμε ότι πέρσι σώθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο κυριολεκτικά με ένα γκολ-φάουλ του Παναγιώτη Ηλία. Και για την ακρίβεια ...ανέμενε στο ακουστικό του και μετά σώθηκε, γιατί κατάφερε να ανέβει στα μπαράζ ο πρωταθλητής ΑΟ Χαλκίς και το ίδιο εύχεται να συμβεί και φέτος (αν καταλάβει την 13^η θέση) σε περίπτωση που τα καταφέρει και η πρωταθλήτρια Αρτάκη.

Η Ερέτρια βιώνει μια δυσάρεστη κατάσταση -στην οποία δεν είναι μαθημένη- από την αρχή της σεζόν. Αποδομήθηκε η περσινή ομάδα, που ναι μεν έκανε πρωταθλητισμό, αλλά δεν ήταν στεριωμένη σε γερές βάσεις. Ο οργανισμός έχασε τον έλεγχο, με τις συνελεύσεις να διογκώνουν το πρόβλημα και όχι να το λύνουν, η πόρτα της εξόδου έμεινε ανοιχτή μέχρι να φύγει και ο τελευταίος των «Μοϊκανών» και κακά τα ψέματα αν δεν έβαζε πλάτη ο Γιώργος Μπασινάς (φωτό πάνω), ο Απόλλων πολύ πιθανό να μην υπήρχε φέτος στον ποδοσφαιρικό χάρτη, που θα ήταν πολύ μεγαλύτερο πλήγμα.

Χτίστηκε μια βάση με νέα παιδιά, έγιναν ορισμένες προσθήκες, αλλά σίγουρα έγιναν και λάθη στην πορεία και στον σχεδιασμό, όσα ελαφρυντικά κι αν υπάρχουν. Παραμένει ακόμη η απορία γιατί χώρισαν οι δρόμοι με τον Τάσο Ταυταρίδη και νομίζω ότι αυτό το ερώτημα δεν θα απαντηθεί ποτέ. Έπειτα ο Απόλλων συνεργάστηκε με τους Σπύρο Κοντό και Ανδρέα Σάννη, αλλά δεν βρήκε την αγωνιστική του Ιθάκη, μέχρι να συμφωνήσει με τον Τάκη Ακριτίδη, ο οποίος ανέλαβε να βγάλει στη στεριά ένα θαλασσοδαρμένο καράβι.

Πολλοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου συμφωνούν στο ότι η αυριανή μάχη θα κριθεί και στα ψυχικά αποθέματα που κουβαλάει η κάθε ομάδα και η τακτική θα παίξει δευτερεύοντα ρόλο.

Η Αρτάκη φιλοξενεί τη Δροσιά, αλλά δεν θα κάνει φιέστα. Αυτή ήταν η αρχική σκέψη, να …βρεθεί το Σάββατο η κούπα στο γήπεδο της πόλης. "Σήκωσέ το, δεν μπορώ να περιμένω" φωνάζουν οι φίλοι του ΑΟΝΑ, αλλά σου λέει και ο Ρέτσας, κάτσε μην πάει ο ΑΠΚΟ και κάνει διπλό και πηγαινοφέρνουμε το τρόπαιο από τη Χαϊνά στην Αρτάκη και πάλι πίσω.

Ο ίδιος έριξε άκυρο στην πρόταση που έπεσε στο τραπέζι και το πιθανότερο σενάριο (σε περίπτωση που η Αρτάκη αύριο εξασφαλίσει την 1^η θέση) είναι η απονομή να γίνει την τελευταία αγωνιστική με αντίπαλο τον Ελλήσποντο, όχι, όμως, στο γήπεδο Λαμψάκου, αλλά στο γήπεδο Αρτάκης. Να γίνει δηλαδή τράμπα η έδρα.

Δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, έχει ξαναγίνει και στην Α’ Εθνική, από τον Ολυμπιακό σίγουρα, μπορεί και από τον Παναθηναϊκό.

Στο καλεντάρι υπάρχουν και οι διπλοί ημιτελικοί Κυπέλλου. Λιγότερος κόπος θα ήταν να άλλαζε η προκήρυξη και να γινόντουσαν μονοί αγώνες, απ’ το να μπουν οι ομάδες σ’ αυτή τη διαδικασία τέλη Απριλίου. Και λογικά ο μεγάλος τελικός θα διεξαχθεί πριν αρχίσουν οι αγώνες μπαράζ της Αρτάκης που προορίζονται -κατά πάσα πιθανότητα- για τις 14 Μάη, τη μέρα που θα ρίξουν αυλαία τα πλέι οφ της Super League.

Τουλάχιστον στην Εύβοια δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τον ορισμό της έδρας του τελικού Κυπέλλου.

«Ο τελικός για την ανάδειξη του Κυπελλούχου της Ε.Π.Σ. ΕΥΒΟΙΑΣ θα διεξαχθεί σε ημερομηνία και γήπεδο που θα ορίσει η διοργανώτρια» αναφέρει η προκήρυξη, άρα δεν υπάρχει φόβος να εμφανιστεί ένας …δεύτερος Μπέος και να την ακυρώσει. Έχει κι αυτός τα δίκια του, αλλά αν είναι να διεξάγονται τελικοί χωρίς θεατές, κλείστε το μαγαζί να ησυχάσουμε, γιατί έχετε κουράσει και γελάει το σύμπαν. Αν θυμάμαι καλά το 2017 κανένα επεισόδιο δεν έγινε στην πόλη του Βόλου, αλλά στην αφύλακτη αερογέφυρα του Πανθεσσαλικού. Βασικά θα ήθελα να συναντήσω μια μέρα τον άνθρωπο που κατασκεύασε την αερογέφυρα και να τον ρωτήσω πως το σκέφτηκε. Τετραπέρατο μυαλό.

Κι αν δεν μπορείτε ούτε στο Βόλο, προσφέρθηκε το Μονόδρι να παραχωρήσει το δικό του γήπεδο, μολονότι δεν παρέχει αερογέφυρα.

Κοιτάξτε τι ωραία εξέδρα (φωτό κάτω), θα πάρουν από δέκα ονομαστικές προσκλήσεις ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και στη μέση μια διμοιρία ΜΑΤ. Μετά θα πάνε όλοι μαζί για τσίπουρα στον Φούτρα.

Στο ίδιο γήπεδο αύριο η τοπική ομάδα φιλοξενεί τον Αγιο Λουκά σε ματς-τελικό για την παραμονή στη Β’ ΕΠΣΕ (2^ος όμιλος) και τα δυο σωματεία βρίσκονται επί ποδός.

Στον 1^ο όμιλο μετά την καθαρή νίκη (2-0) του Παντριαδικού επί της ΑΕ Καθενών, οι «σταχυοφόροι» επιθυμούν να φτάσουν χωρίς απώλειες στο σούπερ παιχνίδι στην έδρα της πρωτοπόρου Ιστιαίας, όπου θα ψάξουν το διπλό για να στείλουν τους βόρειους στο νοκ άουτ μπαράζ με τους νότιους (όπως όλα δείχνουν) του ΑΟ Μαρμαρίου.

Υπάρχουν ακόμη αρκετά και σημαντικά ανοικτά μέτωπα στην Εύβοια...