Με μαξιλάρι ασφαλείας κάνει όνειρα γλυκά ...ξανά ο ΑΟΝΑ

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Η διαφορά της Αρτάκης από τον Αμαρυνθιακό …εκτοξεύτηκε στους 5 βαθμούς και δεν είναι υπερβολικός ο όρος. Πέρα από το ότι είναι μη αναστρέψιμη, με την κλεψύδρα να έχει αδειάσει για τον διαφαινόμενο δευτεραθλητή, όταν δυο αντίπαλοι κονταροχτυπιούνται στην …ανάσα για τον τίτλο μια ολόκληρη σεζόν, με την μέγιστη τιμή του χάντικαπ να μην υπερβαίνει το δίποντο (σ.σ. δείγμα και της διαφοράς δυναμικότητας με τα υπόλοιπα γκρουπ της κατηγορίας), το +5 μοιάζει με απογείωση στ’ αστέρια (χωρίς λάμψη) των μπαράζ της Γ’ Εθνικής.

Η Αρτάκη το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης κοιμήθηκε με …μαξιλάρι ασφαλείας και κάνει ξανά όνειρα γλυκά, αφού -εκτός απροόπτου- επιστρέφει στη Γ’ Εθνική με πρωταγωνιστικούς στόχους. Αρκεί ν' αποφύγει μια σειρά λαθών που έκανε κατά τη διάρκεια της τελευταίας παρουσίας της στην 3^η τη τάξει εθνική κατηγορία, όπου κανείς δεν κατάλαβε πως υποβιβάστηκε και έπρεπε να περάσει το φετινό λούκι. 

Κι ενώ ο Βαγιάννης-φωτό κάτω (στο γνωστό ''όλε'') το καλοκαίρι προσπαθούσε να ισορροπήσει, όχι απαραίτητα ανάμεσα στο "μένω-φεύγω", αλλά στο "προσπαθώ να συνέλθω" και στο "μαζεύω τα κομμάτια μου", ο Αμαρυνθιακός με τα πρώτα –ηχηρά- μεταγραφικά "χτυπήματα" τον έβαλε μια ώρα αρχύτερα στην πρίζα και η μπαταρία του ΑΟΝΑ φορτίστηκε γρήγορα. Το έχει και στο DNA του.

Η Αρτάκη μπορεί και πρέπει να τα καταφέρει στα μπαράζ, με σκοπό να εκπροσωπήσει επάξια την Εύβοια σε μια κατηγορία, που όπως λέει ο Γιώργος Στούπας (φωτό κάτω) δεν είναι για χόρταση, αλλά για ...«χάρηκα που σας γνώρισα, ώρα να πηγαίνω». Προφανώς και η Αρτάκη δεν μπορεί να συζητάει για τα επαγγελματικά "σαλόνια" τη δεδομένη στιγμή, είναι σα να είμαι εγώ στο χωριό μου, τις Πέτρες Αμυνταίου Φλωρίνης και να σκέφτομαι ότι το απόγευμα θα βρεθώ στη Νέα Υόρκη. Μέχρι το απόγευμα, άντε να πεταχτώ μέχρι το διπλανό χωριό, το Ξινό Νερό.

Κατακτάει δίκαια η Αρτάκη το πρωτάθλημα; Δίκαια για τον απλούστατο λόγο ότι νίκησε δυο φορές τον μεγάλο της αντίπαλο, τον Αμαρυνθιακό και μάλιστα, ήταν καλύτερη και στα δυο ματς. Πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία, έδειξε πιο έτοιμη αγωνιστικά και πνευματικά, ενώ έβγαλε μεγαλύτερη ποιότητα. Η Αρτάκη στα δυο ντέρμπι πήρε 6 βαθμούς και ο Αμαρυνθιακός κανέναν.

Η Αρτάκη στα υπόλοιπα ματς πέταξε 4 βαθμούς (ισοπαλίες …με Ταμυναϊκό εντός και Αιδηψό εκτός), ο Αμαρυνθιακός πέταξε τρεις, στο γήπεδο της Μακρυκάπας. Εξού και το +5. Τα μεταξύ τους παιχνίδια έκριναν τον τίτλο. Τόσο στο ντέρμπι της Αρτάκης, όσο και στο ντέρμπι της Βάθειας (με το ίδιο σκορ, 1-0) ο Γκέρσι Τόρα με προσωπικά του γκολ έκανε απόσβεση μιας μεταγραφής που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως το καλοκαίρι. 

Η Αρτάκη στήριξε τον παίκτη (με συγκεκριμένη δικλίδα συνεργασίας), ο ίδιος προσαρμόστηκε γρήγορα σε ένα περιβάλλον που πολλοί υποστήριζαν ότι δεν θα βρει βηματισμό και έδωσε ηχηρές απαντήσεις στους αμφισβητίες του.

Εδώ που τα λέμε, ο Τόρα δεν πέτυχε κάτι εξωπραγματικό για τον ίδιο, εκτός αν ξεχνάμε ότι ήταν πρώτος σκόρερ στο περσινό πρωτάθλημα και κουβαλάει περισσότερα από 150 γκολ στην Α' ΕΠΣΕ. Αν είχε και μπουτίκ με φανέλες "Τόρα" η Αρτάκη, ο Ερετριανός φορ θα είχε φέρει και έσοδα στον σύλλογο. Ειδικά αυτές τις μέρες.

Το γκολ της Αρτάκης ήταν εξαιρετικό. Ο Χατζηστάμου (φωτό πάνω αριστερά με τον Μεγάλο) ζει κι αναπνέει για ανάλογες κούρσες-σήμα κατατεθέν, αλλά η συγκεκριμένη ήταν …το κάτι άλλο και θα μείνει ανεξίτηλη στην ιστορία. Θύμισε την κούρσα του Γιώργου Δώνη στο Άμστερνταμ στο 0-1 του Παναθηναϊκού επί του Αγιαξ το '96. Μη σας πω ότι του Χατζηστάμου ήταν πιο δύσκολη και πιο εντυπωσιακή (ο Δώνης έτρεξε και κάποια μέτρα ανενόχλητος). Έβγαλε εκτός λειτουργίας τον μισό Αμαρυνθιακό και ο Τόρα εκτέλεσε σε πρώτο χρόνο με τακουνάκι στην κλειστή γωνία του Φαλαγγίτη. Η μπάλα κρύφτηκε και εμφανίστηκε στα αντίπαλα δίχτυα. Και ήταν τόσο …ταχυδακτυλουργικό που υπήρξαν άνθρωποι στο γήπεδο, οι οποίοι νόμιζαν ότι ο Τόρα …άφησε την μπάλα να ...περάσει και την πλάσαρε στα δίχτυα ο Μεγάλος που παραμόνευε σχεδόν αφύλαχτος. Ο Τόρα με τακουνάκι τροφοδοτεί και τον Ντελέκο στην πρώτη κίτρινη του Βεσέλι που ήταν ...πολύ πιο κίτρινη από τη δεύτερη, αν τις βάλουμε στη ζυγαριά. Άρα, είναι δυο τα τακουνάκια (του Τόρα) που γέρνουν την πλάστιγγα.

Η αποβολή του Βεσέλι έφερε έντονες διαμαρτυρίες από πλευράς γηπεδούχων. Αρχικά ας συμφωνήσουμε ότι υπάρχει φάουλ, το συγκεκριμένο δεν αμφισβητείται. Για την (2η) κίτρινη κάρτα, υπάρχουν τρεις γνώμες-ερμηνείες:

• Ηταν ο ορισμός της κάρτας, γιατί ο Βεσέλι σταματάει αντικανονικά τον Ντελέκο και δεν έχει πρόθεση να παίξει στην μπάλα.
• Είναι ένα απλό φάουλ, αλλά όχι κίτρινη... 
• Ακόμη κι αν το φάουλ δικαιολογεί τη δεύτερη κίτρινη, ο Χουλιαράς δεν θα έπρεπε να ...χαλάσει τις ισορροπίες ενός τέτοιου ματς, ειδικότερα σ’ αυτό το χρονικό σημείο (45’+).

-Μετά, βέβαια, θα διαμαρτυρόταν η Αρτάκη, όπως διαμαρτύρεται και ο Αμαρυνθιακός για ένα σπρώξιμο (ή αγκωνιά) του Τόρα εκτός φάσης, όπου αντίκρισε την κίτρινη και όχι την κόκκινη.

Ο καθένας έχει τη γνώμη του και μπορεί να την εκφράζει ελεύθερα. Αλλά άκρη δεν θα βγάλουμε όσο και να "τσακωνόμαστε". Εδώ στη Super League μετράει κανονικό γκολ με χρήση Var και ο ...αδικημένος αμφισβητεί την τοποθέτηση των γραμμών.

Αυτοί που ξέρουν τον Βεσέλι, λένε ότι πέρα από πολύ καλός παίκτης είναι και επιρρεπής στις κάρτες και πιθανόν ο Ζουρούδης να επέλεγε να τον βγάλει στο ημίχρονο, αλλά δεν πρόλαβε (σ.σ. εικασία).

Ο Ζουρούδης πέρσι (μόλις είχε αναλάβει τον ΑΟΧ), στο ματς της χρονιάς στη Μακρυκάπα ήταν -και- τυχερός, γιατί ...είδε τους γηπεδούχους να μένουν με δέκα παίκτες στο πρώτο ημίχρονο, λόγω αποβολής του Μπαλαμπάνη (σ.σ. κι εκείνη η κόκκινη είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών). Ενα χρόνο μετά, ο Ζουρούδης συνάντησε τον Μπαλαμπάνη στον Αμαρυνθιακό, αλλά αυτή τη φορά βρέθηκε η δική του ομάδα με παίκτη λιγότερο και ο ίδιος σε μειονεκτική θέση.

Με συνταγή …Χαλκίδας (4-4-2) παρέταξε ο Ζουρούδης τον Αμαρυνθιακό και στα δύο παιχνίδια (με Ταμυναϊκό στο Αλιβέρι και Αμαρυνθιακό στη Βάθεια), με το κλασικό 4-1-2-3 (καθαρό 6αρι ήταν ο Ζαχαρόπουλος) κατέβασε την ομάδα του ο Καρβέλης.

Ο Αμαρυνθιακός μπήκε δυνατά, προσπάθησε να αιφνιδιάσει την Αρτάκη, αλλά ο Ντουμάνης-φωτό πάνω που ήταν αμφίβολος (ερχόταν από θλάση) μέχρι ...πριν την έναρξη του ματς, τελικά αγωνίστηκε και ήταν σταθερός στην αρχική πίεση των γηπεδούχων που μπήκαν με τη φούρια και την ένταση της εξέδρας. Ο ΑΟΝΑ δεν πανικοβλήθηκε, ισορρόπησε το παιχνίδι, κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα, έδωσε πλάτος στην επίθεση και ευτύχισε να προηγηθεί σχετικά νωρίς και να διαχειριστεί με μεγαλύτερη ψυχραιμία το πρώτο ημίχρονο. Στο β’ ημίχρονο ο Αμαρυνθιακός (αν και με "10") πήρε μέτρα (δεν είχε κι άλλη επιλογή), το δοκάρι σταμάτησε τον Βεζιρτζόγλου, αλλά πριν το δοκάρι και ο Φαλαγγίτης κράτησε την ομάδα του ζωντανή στο πλασέ του Μεγάλου, με την μπάλα να σκάει και στο έδαφος -που συνήθως κάνει πιο δύσκολη τη ζωή του γκολκίπερ-. Μετά το 70’ ο Αμαρυνθιακός δεν έδειχνε να έχει δυνάμεις για να κάνει τη μεγάλη ανατροπή.

Ο Αμαρυνθιακός πάντως, στον πιο κρίσιμο αγώνα της σεζόν δεν είχε στο αρχικό σχήμα καμία από τις μεταγραφές του Γενάρη και αυτό είναι ένα ερωτηματικό για τον σχεδιασμό και τις επιλογές, όπως δεν είχε στην αποστολή και τον Νίκο Σταματάκο. Και απ’ όσο γνωρίζω ο «πιστολέρο» δεν αντιμετώπιζε θέμα τραυματισμού.

Πλέον, η ομάδα της Βάθειας κοιτάει την επόμενη μέρα και θα ρίξει το βάρος στην κατάκτηση του Κυπέλλου Εύβοιας που μπορεί να γίνει ισχυρό κίνητρο και για του χρόνου. Ο χρηματοδότης Χρήστος Σουλάκος μετά το τέλος του αγώνα ήταν φανερά πικραμένος, εξέφρασε παράπονα για τη διαιτησία (το λέω γιατί είχαμε έναν σύντομο διάλογο, δεν το άκουσα απλά, ούτε το βγάζω από το μυαλό μου θεωρώντας το δεδομένο), αλλά δεν προκύπτει από πουθενά ότι θα πάψει να στηρίζει την προσπάθεια, γιατί στάνταρ οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι.

Η Αρτάκη έχει μια «δουλειά» να κάνει στα μπαράζ. Στο αντίθετο ρεύμα θα συναντήσει τον ΑΟ Χαλκίς που επιστρέφει στο τοπικό. Μπορεί ο Δούκας να υποστηρίζει ότι «όλοι θα πεθάνουμε, ο ΑΟΧ ποτέ», αλλά το μέλλον είναι άγνωστο. Ο ΑΟΧ έφτασε στο χειρότερο σημείο του, να κόψει δέκα εισιτήρια σε αγώνα πρωταθλήματος! Μπορεί να ήταν 14, μπορεί 8, αλλά αυτό συνιστά την απόλυτη ντροπή και κατάντια.

Την Κυριακή ο ΑΟΧ θα φιλοξενήσει τον Πανελευσινιακό στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα και στις 30 του μήνα κυκλοφορεί (ως φήμη προς το παρόν) στην πόλη, ότι υπάρχει περίπτωση να μην ταξιδέψει στη Ζάκυνθο. Να πληρώσει μια "500αρα" το ...μειωμένο πρόστιμο, αλλά τουλάχιστον ν' αποφύγει τα ακτοπλοϊκά και τη διανυκτέρευση, που το κόστος θα είναι τετραψήφιο νούμερο.

Οι ομάδες πιέζουν για αύξηση των ομίλων, σε σχετική επιστολή δεσπόζει ανάμεσα σε πολλές και η τζίφρα της Χαλκίδας, εκλογές έρχονται, τα σενάρια είναι πολλά, δεν έχουμε παράπονο.