ΑΜΑΡΥΝΘΙΑΚΟΣ-ΑΡΤΑΚΗ: Ο χρόνος μετράει αντίστροφα και το hit που θα ξεσηκώσει τη νότια Εύβοια

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Την Τετάρτη μέσω ...Βάθειας είναι ανάγκη να στείλουμε κι ένα θετικό μήνυμα ενόψει του ελληνικού τελικού Κυπέλλου στη Λευκωσία, που είναι πολύ πιθανό να έχει εκπρόσωπο από την Εύβοια τον Θοδωρή Κωστάκη, ο οποίος εκείνες τις μέρες θα βρίσκεται προγραμματισμένο ταξίδι στην Πάφο κι εξέφρασε την επιθυμία να «γράψει» 150 χιλιόμετρα με δεξιοτίμονο αμάξι για να βρεθεί στο ΓΣΠ. Θα δούμε τι θα γίνει, ανάλογα με τις συνθήκες. Ο Θοδωρής θα είναι ήρεμος, ελπίζω το ίδιο και ο Νίκος ο «πεταλούδας» από τον Εύοσμο που ψάχνει τρόπο να φτάσει στη Λευκωσία από στεριά και θάλασσα με σλόγκαν "τρέλα στους τρελούς δεν πούλησε κανένας", αλλά και ο «ομόλογός» του από το Μενίδι.

Πέρασαν 27 αγωνιστικές στην Α’ ΕΠΣΕ και τα δυο μεγάλα φαβορί θα μονομαχήσουν στην κόψη του ξυραφιού για την κούπα ...και τη Γ' Εθνική.

Ποδοσφαιρική «ευλογία» για τους ουδέτερους που τους αρέσει το ποδοσφαιρικό "τζέρτζελο", αλλά για τους πρωταγωνιστές ...η ψυχούλα τους το ξέρει. Είναι κι αυτό το κοντράστ που δεν περιγράφεται με λόγια, λέξεις και χαρακτήρες στην οθόνη ενός υπολογιστή.

Κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία. Οι δυο ομάδες ξόδεψαν αρκετό χρήμα, προετοιμάστηκαν σκληρά το περ. καλοκαίρι, σα να πρόκειται για επαγγελματικά γκρουπ, γνωρίζοντας ότι θα κονταροχτυπηθούν. Και η κατάληξη, να κριθεί ο τίτλος στο «φότο-φίνις» και μάλιστα σε μεταξύ τους αγώνα, πέρα απ' το ότι αποτελούσε υπαρκτό σενάριο που επαληθεύτηκε, θα έκανε περήφανο και τον Χίτσκοκ για τις εμπνεύσεις του.

Τόσο ο ΑΟΝΑ όσο και ο Αμαρυνθιακός ήταν συμβιβασμένοι μ' αυτήν την ιδέα και δεν βαδίζουν σε «αχαρτογράφητα εδάφη», όπως ο Νίκος από τον Εύοσμο που θα ρισκάρει. Οποιος το σηκώσει θα έχει να το λέει στα παιδιά του και στα εγγόνια του, όποιος το χάσει θα μείνει φυσικά με την πίκρα, αλλά και με την πληγωμένη περηφάνια ότι πολέμησε μέχρι το τέλος και δεν λιποτάκτησε, δεν λιγοψύχησε. 

Τουλάχιστον θα γίνει ένας τελικός τίτλου σε κατάμεστο γήπεδο, όχι σαν το Χαϊδάρι-Μικρασιατικός Αστέρας (στην ΕΠΣ Αθήνας) που βγήκαν «ισόπαλοι» σε 67 σενάρια ισοβαθμίας και οδηγήθηκαν σε μπαράζ που φιλοξενήθηκε στο ουδέτερο της Νέας Ιωνίας με λιγοστές προσκλήσεις (υπό το φόβο των Ιουδαίων). Για την ιστορία νίκησε στα πέναλτι το Χαϊδάρι, αλλά δεν θα είναι αντίπαλος της Εύβοιας στα μπαράζ.

Η κλήρωση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή για τον υποψήφιο πρωταθλητή Εύβοιας με πρώτο ματς κόντρα στην Ευρυτανία εντός έδρας (θα προτιμούσαμε να παίζαμε στο Καρπενήσι). Ετσι, χαραμίστηκε ένα …σίγουρο εκτός έδρας τρίποντο και τώρα πρέπει να ιδρώσεις για να το βρεις κάπου αλλού. Και τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές η Εύβοια έχει δυο εκτός έδρας παιχνίδια και ρεπό!

Σε περίπτωση που δεν είσαι εξασφαλισμένος, δεν κρατάς την τύχη στα χέρια σου. Θα την ορίσουν οι αντίπαλοι. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα δυνατό μπάσιμο στο ξεκίνημα και χτίσιμο συγκομιδής, να τους βάλεις από κάτω και άστους να σε κυνηγάνε.

Προχθές στο Αλιβέρι, με το που πατήσαμε το πόδι μας στο γήπεδο, η φωνή του Δημήτρη Πόγκα έμοιαζε με το πρώτο "καλωσόρισμα".

Αυτή τη φορά έπαιξε «μπαλίτσα» και άλλαζε πάσες -και- με την απέναντι κερκίδα (φωτό πάνω) που είχε χαμηλότερο μέσο όσο ηλικίας. «Πόγκαααα» φώναζαν οι νεαροί, «γεια σας παλικάρια μου» απαντούσε ο πρωταγωνιστής της εξέδρας που έβγαλε και νέα ατάκα.

Από το «Ζάρκα η μπάλα» και «στον Μαλακώντα ρίχνουν άσφαλτο», αυτή τη φορά είχε την τιμητική του το «Πρέρε Τάκο» (σ.σ. προτροπή -από την προθέρμανση- στον μπακ του Ταμυναϊκού) που σημαίνει «Κόψε Τάκο». Οχι ότι δεν ακούστηκε και το «Ζάρκα η μπάλα» που θα μπορούσε να μελοποιηθεί και να γίνει hit (σ.σ. μπιτάκι) το καλοκαίρι στα κλαμπάκια της περιοχής, ξεσηκώνοντας τη νότια Εύβοια. Για παράδειγμα: "Ζάρκα η μπάλα, καλοκαίρι με ήλιο ντάλα, πάμε γι' άλλα...". Μια ιδέα έδωσα. Θυμίζουμε ότι σε έναν αγώνα του ΑΟ Ζάρητρα πριν πολλά χρόνια, όταν παίκτης της ομάδας της νότιας Εύβοιας έκανε τάκλιν στην καρωτίδα, ο διαιτητής έλεγε «Ζάρκα η μπάλα» και δεν ξέρω αν κιτρίνιζε και τον αντίπαλο. Ετσι "γεννήθηκε" η ατάκα που γράφει ιστορία.

Στο αγωνιστικό σκέλος ο Αμαρυνθιακός ήταν μαζεμένος, συγκεντρωμένος, αποφασισμένος και νίκησε δίκαια. Τέτοια παιχνίδια τα κερδίζεις, δεν τα παίζεις και ο Αμαρυνθιακός με τον Βεσέλι να κόβει, και τους Π.Λ. Σκριβάνο, Π.Δ. Σκριβάνο, Κοτρογιάννη, Ηλία Δήμου και Βεζιρτζόγλου να έχουν την μπάλα στα πόδια τους κατάφεραν να περιορίσουν αισθητά την κυκλοφορία του Ταμυναϊκού που δεν μπόρεσε να δημιουργήσει απειλητικές καταστάσεις.

Άλλο το παιχνίδι του Κυπέλλου, άλλο το παιχνίδι του πρωταθλήματος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα συγκρίνουμε. Το ένα ήταν ο πρώτος αγώνας σε διπλό προημιτελικό Κυπέλλου, ενώ το προχθεσινό ...ματς επιβίωσης για τον τίτλο του πρωταθλητή.

Η ομάδα του Αλιβερίου προσπάθησε και είχε διάθεση, αλλά το παιχνίδι το κέρδισε αυτός που το ήθελε πιο πολύ, όπως πιο πολύ το ήθελε χθες στη Λεωφόρο και ο Παναθηναϊκός από τον Ολυμπιακό που έχασε κατά κράτος σε τρεξίματα και πάθος από τους πράσινους.

Ο Αμαρυνθιακός δεν κέρδισε κατά κράτος (αγχώθηκε πολύ περισσότερο από τον Παναθηναϊκό που πήρε το ντέρμπι σβηστά), αλλά άξιζε τη νίκη και έδειξε μέταλλο και χαρακτήρα.

Οι Μανδράκας και Ανγκέλι προσπάθησαν να καλύψουν χώρους μπροστά από την τετράδα της άμυνας, που είχε καλές αντιδράσεις στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ο Αμαρυνθιακός μπήκε στο δεύτερο 45λεπτο με το μαχαίρι στα δόντια για να βρει τη στιγμή του (ξεκλείδωσε την αντίπαλη άμυνα στο 52’ με τον Π.Λ. Σκριβάνο και σφράγισε τη νίκη με γκολ του ...Μπράντον Τόμας, λέγε με και Τσάλα).

Έπαιξε ρόλο και το αριθμητικό πλεονέκτημα με την αποβολή του Αναστασίου (σ.σ. έλλειψε και ο Γιάννης Σταματούκος) και όσο κυλούσε το παιχνίδι πιο πιθανό ήταν το 0-2 παρά το 1-1, όπως κι έγινε.

Ο Ζουρούδης (φωτό πάνω δεξιά) ανέλαβε τον Αμαρυνθιακό, για να κερδίσει τους «τελικούς» και να τον ανεβάσει κατηγορία όπως έκανε και πέρσι με τον ΑΟ Χαλκίς. Που μολονότι ήταν μια πολύ καλή ομάδα, είχε έντονο πρόβλημα στην αμυντική μετάβαση με αποκορύφωμα την ήττα σοκ από τον Ταμυναϊκό στο Στάδιο. Στα μπαράζ ο ΑΟΧ ήταν πιο συμπαγής και «έτρωγε» γκολ με το σταγονόμετρο.

Η Αρτάκη (κόντρα στο φιλότιμο Νεοχώρι) με εκτεταμένο ροτέισον (8 πρωτοκλασάτοι έμειναν στα πιτς) από τον κόουτς Καρβέλη και με τον Ηλία Λούκα (φωτό πάνω) φορ, που έκανε τη «δουλειά», αποδεδειγμένα δεν θα έβαζε το πόδι στο γκάζι. Φτωχό και εύθραυστο το 1-0, αλλά στη μεγάλη εικόνα οι Αρτακιανοί δεν έπαιξαν με τη φωτιά και δεν κινδύνευσαν ιδιαίτερα.

Οι Αρτακιανοί με τον πλεονέκτημα του +2 και την πολυτέλεια του "Χ" και οι Αμαρύνθιοι με την αύρα της έδρας διαθέτουν έμπειρα παιδιά που έχουν ξαναβρεθεί σε «do or die» παιχνίδια (στη φωτό πάνω οι Ρεπετσάς και Ζουλιώτης του ΑΟΝΑ). Οπως και το απουσιολόγιο δεν θα είναι λευκό, αλλά αποτελεί κομμάτι της διαδικασίας. Κατά κοινή ομολογία η Αρτάκη έπαιξε πιο ολοκληρωμένο ποδόσφαιρο με 25 νίκες, μια εντός έδρας ισοπαλία στην πρεμιέρα με τον Ταμυναϊκό και μια εκτός έδρας με την Αιδηψό (4 χαμένοι βαθμοί από τους 81 διεκδικήσιμους). Στον αντίποδα, ο Αμαρυνθιακός αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να πεθάνει, με 25 νίκες και δύο ήττες, μια στην Αρτάκη και μια στη Μακρυκάπα (6 χαμένοι βαθμοί από τους 81 διεκδικήσιμους) και πλέον ζει κι αναπνέει για να ξαναφορέσει το στέμμα του «βασιλιά» μετά από 32 ολόκληρα χρόνια (1990-91), όπως η Νάπολι!

«Σφαγή» γίνεται και στην ουρά. Από τους τρεις, Αυλωνάρι, Αλάτσατα και Ερέτρια θα σωθεί μόνο ένας (εκτός αν δεν ανέβει στη Γ’ Εθνική ο πρωταθλητής Εύβοιας και …φουντάρουν όλοι μαζί). Το Αυλωνάρι (21 βαθμοί) κρατήθηκε όρθιο (0-0) στα Λουκίσια, τα Αλάτατα (20 βαθμοί) πέτυχαν τη νίκη (1-0) της ζωής τους κόντρα στη Μακρυκάπα στο 95’. Η απόλυτη ποδοσφαιρική έκσταση. Σα να ήταν θέλημα Θεού. Ο Ηρακλής Ψαχνών δεν είναι Θεός, αλλά ημίθεος και μετατράπηκε σε εφιάλτη για την Ερέτρια (19 βαθμοί) μέσα στο σπίτι της.

Το κακό για τον Απόλλωνα είναι ότι την Τετάρτη ταξιδεύει στην έδρα της Αιδηψού που τα «σπάει» και πετάει από νίκη σε νίκη (κλείδωσε την 4η θέση), την ίδια ώρα που το Αυλωνάρι θα φιλοξενεί το Μαντούδι και τα Αλάτσατα θα δοκιμάζονται στη νότια Εύβοια (Κριεζά) με τον ουραγό Νηλέα Νεοχωρίου.

Ακολουθεί την 29η αγωνιστική ο «τελικός» Ερέτρια-Αυλωνάρι, με τα Αλάτσατα να περιμένουν στο νταμάρι τον Αμαρυνθιακό (αν κερδίσει την Αρτάκη η ομάδα της Βάθειας θα καίγεται για το τρίποντο, όπως και οι γηπεδούχοι).

Και η αυλαία θα πέσει με τα ματς Αυλωνάρι-Κάρυστος, Δροσιά-Αλάτσατα και Μαντούδι-Ερέτρια.

Διπλό ζωτικής σημασίας για το Μονόδρι στο Πάρκο του Λαού της Χαλκίδας κόντρα στον Κεραυνό της πόλης. "Guest star" στο γήπεδο ο Μονοδριώτης Μπάμπης Γκαρούτσος (φωτό πάνω) που στήριξε την προσπάθεια των παιδιών της ομάδας του χωριού.

Στη Β' ΕΠΣΕ (1ος όμιλος) η Τριάδα (φωτό πάνω) ροκάνισε στο τρίποντο την απόστασή της από την Ιστιαία (είχε ρεπό) κι ελπίζει ξανά σε απευθείας άνοδο, αρκεί να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που θα βρει στο διάβα της (Καθενοί, Πήλι, κ.α.), μέχρι να ταξιδέψει στη βόρεια Εύβοια, για να κάνει το "κόλπο γκρόσο".

Οι Καθενοί νίκησαν 1-0 την ΑΕΧ με ένα σπάνιο γκολ-φάουλ, έτσι όπως εξελίχθηκε η φάση. Η μπάλα έπαιξε περίεργο παιχνίδι στον γκολκίπερ, χτύπησε στο τείχος, άλλαξε πορεία, έσκασε μπροστά του, έκανε γκελ και τον άφησε εμβρόντητο. Και η τύχη παίζει μπάλα, άλλες φορές είναι σύμμαχος και άλλες σου γυρνάει την πλάτη.

Στα πλέι οφ της Γ' ΕΠΣΕ ο ΠΑΟ Κανήθου, για τον οποίο από την αρχή της σεζόν είναι αυτοσκοπός η άνοδος στη Β' ΕΠΣΕ, μετράει μια εκτός έδρας ήττα από τον Κύζικο και μια εντός έδρας ισοπαλία με τον Πανηλιακό και καλείται να ανασυνταχθεί αν θέλει να κάνει πράξη τον στόχο του. Για την ώρα είναι τρίτος στην ειδική βαθμολογία πίσω από Πανηλιακό (+3) και Κύζικο (+2) που πλήγωσαν το φαβορί και τον πρόεδρο Κώστα Τζίμα (φωτό πάνω), ο οποίος δεν χάνει την αισιοδοξία του. Οπως και ο "Αρτακιανός" Κύζικος με τον Πανηλιακό από τα όμορφα Ήλια έχουν δικαίωμα στο όνειρο και θα γίνει μάχη.

Νέα Στύρα με 2Χ2 και Ρομαϊκός οδηγούν την κούρσα στον άλλον όμιλο...

ΥΓ: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΗ ΒΑΘΕΙΑ με pregame τον διαχρονικό ύμνο...