Τα Αλάτσατα δεν θα τα ξεγράφεις, η σούπερ Αιδηψός, η Φαίη και η Βίσση

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο πιο εκνευριστικός ήχος είναι το ξυπνητήρι το πρωί. Αν το ακούσω και σηκωθώ από το κρεβάτι υπό νορμάλ συνθήκες θα κυλήσει καλά η μέρα, γιατί υποτίθεται θα είμαι φρεσκαδούρα. Αν το αγνοήσω και πεταχτώ με την ψυχή στο στόμα, μετά θα πάει στραβά όλη η μέρα. Είναι η πρώτη προσωπική μου ήττα. Αν έχει χάσει και η ομάδα μου το προηγούμενο βράδυ και είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό μόλις ξημερώνει, πάει άσχημα όλη η εβδομάδα.

Ετσι και ο ΑΟ Χαλκίς, ακούει το ξυπνητήρι, αλλά στα δυο τελευταία παιχνίδια του με Τηλυκράτη (εντός) και Βύζα (εκτός) έχει μπει υπνωτισμένος κι έχει δεχτεί γκολ στο πρώτο λεπτό! Η συνέχεια γνωστή, με τον ΑΟΧ να διαθέτει την τρίτη χειρότερη άμυνα σε όλη τη Γ' Εθνική, πίσω από Μέγα Αλέξανδρο Ορφανίου και Αγ. Ιερόθεο. Στα ...υπέρ, 15 γκολ έχει βάλει ο ΑΟΧ, όσα βάζουν Αρτάκη και Αμαρυνθιακός μαζί σε μια αγωνιστική στην Α' ΕΠΣΕ (υπάρχει φυσικά διαφορά δυναμικότητας στις κατηγορίες).

Μια άλλη Χαλκίδα, η γυναικεία, αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στη Γ’ Εθνική, στην πρώτη της παρουσία στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Δεν θα ζητήσει κανείς από την Βάκα να σκάσουν βεγγαλικά στον ουρανό της πόλης, αλλά ο αθλητισμός στο νομό δεν μπορεί να περηφανεύεται για πολλά πράγματα και κάθε επιτυχία είναι καλοδεχούμενη (σε καλό δρόμο βαδίζει στο μπάσκετ και η ιστορική ΑΓΕΧ στην Α' ΕΣΚΑΣΕ).

Οι άνθρωποι του ΠΓΑΟ Χαλκίδας με μπροστάρη διοικητικά τον Δήμο Λεοντή από το ιστορικό Πήλι Εύβοιας κάνουν μια σοβαρή προσπάθεια, δημιούργησαν ένα γκρουπ με κορίτσια που ασχολούνται χρόνια με την στρογγυλή θεά και η παρουσία τους στον 5^ο όμιλο με 47 γκολ ενεργητικό και μόλις 1 παθητικό ήταν καταλυτική. Του χρόνου θα παίξουν στη Β’ Εθνική και με σωστές κινήσεις δεν θα αργήσει η εκπροσώπηση στην Α’ Εθνική.

Για τον ΑΟΧ η «παλιά καραβάνα» Κώστας Ιωάννου επιμένει ότι η μοναδική ελπίδα έγκειται στην «ενός ανδρός αρχή», από τη στιγμή που όλες οι συνεργασίες του παρελθόντος έπεσαν στο κενό. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο προσδοκά ποδοσφαιρικά και η Φαίη ...σαν άλλη Αννα Βίσση.

Η παροιμία λέει "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις". Βιάστηκα να βγάλω (στο σχόλιο της περ. εβδομάδας) τα Αλάτσατα από την εξίσωση της σωτηρίας. Κι επειδή τα γραπτά μένουν, πάλι καλά που κόλλησα δίπλα τη φράση "τουλάχιστον όχι μαθηματικά" και σώθηκαν κάπως τα προσχήματα. Τα Αλάτσατα δεν θα τα ξεγράφεις. Αν καταφέρουν να σωθούν θα πρόκειται για άθλο. Δεν είναι απλό, γιατί καλούνται να υπερκεράσουν τόσο το Αυλωνάρι όσο και την Ερέτρια. Τα Αλάτσατα με τη νίκη τους επί της Καρύστου (σ.σ. νωρίτερα είχαν νικήσει και το Μαντούδι) ξαναμπήκαν στο κόλπο της παραμονής και το Σάββατο αγωνίζονται στην έδρα τους με την Μακρυκάπα. Αν καταφέρουν να επικρατήσουν και κάνουν κολλητά και διπλό στο Νεοχώρι, που παραμένει μάχιμο, παρά την πεσάδα (σ.σ. "πλήρωσε" και την φετινή εξορία), αλλάζουν οι ισορροπίες.

Γενικότερα καλό είναι να μην βιαζόμαστε, είδατε τι έγινε στη Γ' ΕΠΣΕ που έφεραν -ανέλπιστη- ισοπαλία 3-3 οι Άγιοι Ανάργυροι στην Καστέλλα με το Κοντοδεσπότι και έτρεχε η ΕΠΣ Εύβοιας να ορίσει τον ξεχασμένο εξ αναβολής αγώνα Κοντοδεσπότι-Κύζικος. Και τελικά ο Κύζικος επικράτησε με 4-0 και πήγε αυτός στα πλέι οφ, ενώ οι Αγιοι Ανάργυροι έμειναν στην 3η θέση.

Είπε ο Αλμέιδα χθες ότι ο τίτλος στη Super League θα κριθεί στο τελευταίο δευτερόλεπτο του τελευταίου παιχνιδιού.

Δεν ξέρω αν επαληθευτεί ο προπονητής της Ένωσης, αλλά στη μάχη της ουράς στην Α’ ΕΠΣΕ είναι πολύ πιθανό να συμβεί κάτι ανάλογο.

Στην κορυφή της Α’ ΕΠΣΕ η αδρεναλίνη για Αρτάκη και Αμαρυνθιακό έχει χτυπήσει κόκκινο, όσο πλησιάζουν οι μέρες για το απόλυτο ντέρμπι. 

Η Αρτάκη πέρασε με διπλό (και σκορ) τίτλου από τη Μακρυκάπα και το ίδιο καλείται να πράξει κι ο Αμαρυνθιακός στο Αλιβέρι. Γιατί αν δεν φύγει με το διπλό, βλέπω να πηγαίνουμε στη Βάθεια την Μεγάλη Τετάρτη για τσίπουρα.

Και θυμήθηκα μια ιστορία με τον αείμνηστο Ηλία Θαλάσση (συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη μέρα που "έφυγε") και τον Μιχάλη Κόκορη. Επαιζε ο Ηρακλής στα Ψαχνά για τη Γ' Εθνική στη 12 το μεσημέρι και ο ΑΟ Χαλκίς στις 3μ.μ. Μόλις τέλειωσε το ματς του Ηρακλή, πήγαμε στην Καστέλλα να πιούμε ένα τσιπουράκι. Σηκωθήκαμε από τις καρέκλες στις 3.15. Στις 3.40 περάσαμε την πόρτα του Σταδίου. Την ώρα που ανεβαίνω τα σκαλάκια για να πάω στα δημοσιογραφικά με ρωτάει ένας φίλος του ΑΟΧ "ρε Τρυφωνίδη ήταν αυτή η φάση που μας έκοψε ο βοηθός οφσάιντ;" Στο μεταξύ εγώ από το τσίπουρο, δεν ξεχώριζα καν ποια είναι η Χαλκίδα, ο άλλος με ρώτησε αν ήταν σωστό το οφσάιντ. 

Ερέτρια και Αυλωνάρι χθες έπαιξαν σε δύο δύσκολες έδρες και ηττήθηκαν παρά την καλή τους εμφάνιση, σπαταλώντας φάσεις. Ο Απόλλων στον Σταυρό που είναι 9ος, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορεί να καταλήξει και 6ος (εκεί είναι τώρα ο ΑΠΚΟ Δροσιάς) και το Αυλωνάρι στην Αιδηψό, που θα χάσει καμιά μέρα και θα τρέχει η Ράνια Τζίμα να μακιγιαριστεί για να βγει για "έκτακτο" στο Mega.

Εκτός αν βγει ο Μένιος, τον οποίο είχα δάσκαλο στη σχολή και τον είχα απομυθοποιήσει από το πρώτο δευτερόλεπτο που μπήκε στην τάξη, δεν χρειάζεται να τον παρακολουθήσω στη "σούπερ μπάλα".

Μια φορά κι έναν καιρό είχαν παίξει ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός στην Τούμπα και την άλλη μέρα μας έβαλε να γράψουμε -για εξάσκηση και καλά- ένα κείμενο 200 λέξεων. Από τον πρόλογο είχα περάσει ...γενεές δεκατέσσερις τον Κασναφέρη. Πήρε ο Μένιος να διαβάσει το κείμενο και η "ετυμηγορία" του μπροστά σε όλους ήταν "αυτό το κείμενο δεν δημοσιεύεται ούτε στα Σπορ του Βορρά". Δεν άλλαξα ούτε τελεία και με αντιπάθησε. Αμοιβαία τα αισθήματα.

Και για την Ερέτρια δεν είναι εύκολος αντίπαλος το Σάββατο ο Ηρακλής Ψαχνών που πήρε ψυχολογία μετά τη νίκη του επί του Μαντουδίου, ενώ το Αυλωνάρι δοκιμάζεται στα Λουκίσια, που δεν είναι τριαλαλί-τριαλαλό, αλλά λογικά με το διπλό στη Δροσιά εξασφάλισαν σε πολύ μεγάλο βαθμό το ραντεβού τους με την Α’ ΕΠΣΕ και για την επόμενη σεζόν.

Στη Β’ ΕΠΣΕ, τα πρωταθλήματα δεν είναι "προπαίδεια του τρία" και το ένιωσαν στο πετσί τους ο Παντριαδικός με την ήττα του στην ΑΕΧ και ο ΑΟ Μαρμαρίου με την λευκή ισοπαλία στον Ερμήλιο. Παράλληλα σχεδόν υπέγραψαν την απώλεια του τίτλου και την παρουσία τους στο -νοκ άουτ- μπαράζ ανόδου στα μεγάλα σαλόνια (σ.σ. αν δεν κάνουν το ...κόλπο γκρόσο οι Καθενοί του Νίκου Κιαπέκου που παίζουν και με τον Παντριαδικό στην Τριάδα).

Με την υπάρχουσα κατάσταση Τριάδα και Μαρμάρι θα βρεθούν στον ποδοσφαιρικό αερολιμένα, για την τελευταία πτήση με προορισμό την εξωτική Α’ ΕΠΣΕ (ο Παντριαδικός από σήμερα με νέο πιλότο τον Νίκο Ευσταθίου). Πτήση όχι απευθείας, αλλά με ανταπόκριση, που σημαίνει μεγαλύτερη κόπωση, περισσότερο πνευματική, παρά σωματική, αλλά όταν φτάνεις στον τελικό προορισμό τα ξεχνάς όλα. Ο χαμένος δεν θα έχει άλλη ευκαιρία, θα πάρει τη βαλίτσα του και θα γυρίσει σπίτι, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός, αν τα κατάφερναν όλοι δεν θα είχε και σασπένς.

Και ειδικότερα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, αυτοσκοπός δεν θα πρέπει να είναι μια άνοδος, αλλά η ανάδειξη παιδιών και του ντόπιου στοιχείου της εκάστοτε περιοχής.

Φυσικά αν το πείτε το παραπάνω στον Βαγιάννη και τον Σουλάκο, το πιθανότερο είναι να γελάσουν, αλλά είτε τα καταφέρει ο ένας, είτε ο άλλος, ποτέ δεν είναι αργά για να συνδυάσουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου.