Το διαζύγιο Αμαρυνθιακού-Μεθενίτη, το ...καρμπόν του Ζουρούδη κι ο Ταμυναϊκός

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ποιος προπονητής δεν κάνει λάθη, ποιος δεν έχει αμφισβητηθεί; Μήπως όχι ο Γιοβάνοβιτς στην "κοιλιά" του Παναθηναϊκού που ερχόταν από τρελό σερί ή μήπως όχι ο Αλμέιδα μετά την ήττα από τον Βόλο στη Ριζούπολη; (κι όμως τόσο νωρίς).

Ας μην μιλήσουμε για τον Μίτσελ, που μετά το 3-0 στο Κύπελλο με την ΑΕΚ, πολλοί Ολυμπιακοί τον χαρακτήρισαν ...ούτε καν κακό προπονητή, αλλά κακό διαχειριστή (υποτιμητικό). Οι ίδιοι (αν όχι οι περισσότεροι, σίγουρα αρκετοί) που ένα μήνα αργότερα θεωρούν ότι η ομάδα του Πειραιά είναι το πρώτο φαβορί για τον τίτλο!

Πόσο δίκαιη ή λογική μπορεί να είναι η αποχώρηση από τον πάγκο ενός προπονητή (σ.σ. Μεθενίτης), ο οποίος διατηρεί την ομάδα του (5 αγωνιστικές πριν το τέλος) στο κόλπο του τίτλου (...ούσα δεύτερη με 2 βαθμούς διαφορά από την πρωτοπόρο και πανίσχυρη Αρτάκη που εξαρχής ήταν πιο έτοιμη ομάδα) και με την πιθανότητα -στο τέλος της σεζόν- (και) ο ίδιος να στεφθεί νταμπλούχος Εύβοιας; 

Ξέρω ότι οι «haters» ή καλύτερα οι επικριτές του Μεθενίτη (σ.σ. δεν μπορεί να έχει "haters" o Ψαχνιώτης κόουτς) θα πείτε ότι ο Αμαρυνθιακός θα κατέληγε στο τέλος του δρόμου δευτεραθλητής Εύβοιας και -στην καλύτερη- φιναλίστ Κυπέλλου.

Οχι γιατί (ο Μεθενίτης) είναι κακός προπονητής (σ.σ. έχει δώσει διαπιστευτήρια), αλλά γιατί η τελευταία εντύπωση του Αμαρυνθιακού δεν ενισχύει την προοπτική ότι θα λυγίσει τον πιο φορμαρισμένο ΑΟΝΑ, ακόμη κι αν το ντέρμπι της 12ης Απριλίου θα γίνει στο κάστρο της ομάδας της Βάθειας.

Σε περίπτωση που ο Αμαρυνθιακός τερματίσει 2ος, την επόμενη σεζόν ...φτου και από την αρχή, αν έχει τα κότσια και τα κουράγια να επαναλάβει τη φετινή κούρσα, έχοντας, μάλιστα, να κοντράρει και τον ΑΟ Χαλκίς, που όσο κι αν έχει απαξιωθεί δεν παύει να είναι ο ΑΟ Χαλκίς. Και φυσικά τον άκρως ποδοσφαιρικό Ταμυναϊκό, που με λιγότερα χρήματα έχει χτίσει τον δικό του χαρακτήρα. 

Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι ο Αμαρυνθιακός υπολείπεται της Αρτάκης, το μεταξύ τους μεγάλο ντέρμπι, που θα κρίνει τον πρωταθλητή, είναι ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, μια ζαριά, μια ανάσα, ανάμεσα σε δύο "γίγαντες" της Α' ΕΠΣΕ (και) σε οικονομικό επίπεδο.   

Βέβαια, για να γίνει το ματς Αμαρυνθιακός-Αρτάκη ...μια ζαριά προϋποθέτει ότι ο Αμαρυνθιακός θα περάσει αλώβητος από το Αλιβέρι στις 8 Απρίλη (η Αρτάκη ακόμη κι αν χάσει έδαφος στη Μακρυκάπα, παραμένει στο κόλπο).

Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα εμπόδια, πιο εύκολα φαινομενικά, αλλά για την οικονομία της συζήτησης εστιάζουμε στην αναμέτρηση πρωταθλήματος Ταμυναϊκός-Αμαρυνθιακός (θυμίζουμε ο ΑΟΝΑ έχει πάρει διπλό στο Αλιβέρι).

Ο Μεθενίτης αποτέλεσε παρελθόν από τον Αμαρυνθιακό, γιατί η ομάδα της Βάθειας δεν έπειθε (περισσότερο με την απόδοσή της και λιγότερο με τα αποτελέσματα, όπου ο απολογισμός είναι αντάξιος ομάδας που είναι επίδοξη πρωταθλήτρια) ότι θα ανταπεξέλθει στα μεγάλα ραντεβού χωρίς αύριο.

Και στο ερυθροκίτρινο στρατόπεδο υπήρξε αναβρασμός μετά το «Χ» στην Αιδηψό. Αλλά ο Αμαρυνθιακός με την ήττα του στη Μακρυκάπα φρόντισε ο ίδιος να σβήσει γρήγορα τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα.

Η "κέντα" στη φωλιά των Λύκων μετρίασε-κόπασε την εσωστρέφεια που πήγε να ...σκεπάσει το «οικοδόμημα» του ΑΟΝΑ (προφανώς και ο Καρβέλης-φωτό κάτω έχει τους επικριτές του).

Η Αρτάκη στο ντέρμπι του πρώτου γύρου ήταν σαφώς ανώτερη από τον Αμαρυνθιακό, αλλά αν ο Ντουμάνης στην τελευταία φάση δεν σταματούσε την -έστω- αναιμική, αλλά σχεδόν εξ επαφής κεφαλιά του Μπατζέλη, τώρα θα μιλάγαμε με διαφορετικά ζητούμενα. 

Η εικόνα του Αμαρυνθιακού στα τελευταία ματς θορύβησε το επιτελείο και ειδικότερα τον άνθρωπο που βάζει στην ομάδα λεφτά και είναι πολλά.

Τον Σουλάκο, σοβαρά, δεν τον γνωρίζω ούτε φατσικά, αν συναντηθούμε στον δρόμο, δεν θα τον γνωρίσω, δεν θα με γνωρίσει.

Αλλά, όπως μου έχουν μεταφέρει είναι ένας επιχειρηματίας που βάζει έναν στόχο και θέλει να γίνεται η δουλειά του.

Η προεργασία για ...αλλαγή σκυτάλης -εκ των ουκ άνευ- δεν ξεκίνησε προχθές το απόγευμα. Πιθανότατα μετά την ήττα στη Μακρυκάπα του Ζέρβα (φωτό κάτω), που γκρέμισε εκ νέου την Αμάρυνθο από την κορυφή.

Στη Δροσιά, ο Αμαρυνθιακός αν και προηγήθηκε, βρέθηκε πίσω στο σκορ (2-1), γεγονός που δεν χαρακτηρίζει ένα γκρουπ που υποτίθεται ότι μπαίνει στις τέσσερις γραμμές με το μαχαίρι στα δόντια. Με δυο πέναλτι θα μου πείτε, τα οποία βέβαια δεν ...σηκώνουν κουβέντα, αλλά η ομάδα της Βάθειας «έφαγε» με σχετική ευκολία φάσεις στην πλάτη.

Πόσω μάλλον στο Αλιβέρι προχθές για το Κύπελλο, όπου ο Αμαρυνθιακός για 60 λεπτά πέρασε δύσκολες στιγμές. Μίλησα με 3-4 άτομα που ήταν στην εξέδρα και όλοι συμφώνησαν: "Ήταν 2-0, αντί 5-0".

Άλλωστε, το παραδέχθηκε και ο ίδιος Μεθενίτης, δεν έκανε λόγο για "οφθαλμαπάτη", είπε ο άνθρωπος ότι "ήμασταν κακοί". 

Για να ξαναγυρίσουμε στο ματς Δροσιά-Αμαρυνθιακός, ο Μεθενίτης στην ανάπαυλα φανερά θορυβημένος έκανε κινήσεις (κυρίως με την είσοδο των Σκριβάνων) που βελτίωσαν την εικόνα και οι «ροσονέρι» γύρισαν από την κόλαση στον παράδεισο.

Γι' αυτό στο σχόλιο της Τρίτης παρομοίασα τον Μεθενίτη με τον Λουτσέσκου (σ.σ. στο Χαριλάου), με τον Ρουμάνο κόντρα σε μια ομάδα που ζει κι αναπνέει για να κερδίσει τον ΠΑΟΚ, να ξεκινάει τον λάιτ Ντάντας στα χαφ και τον Κεντζιόρα δεξιά. Και παραλίγο να χάνουμε 3-0 στο ημίχρονο χωρίς να το πάρουμε χαμπ(Αρη). Σβαμπ και Σάστρε άλλαξαν την εικόνα.

Γνωρίζουμε εμείς καλύτερα από τον Λουτσέσκου, τον Μεθενίτη, τον Γιώργο Λάμπρου, τον Κλοπ, τον Ντόβολη; Σίγουρα όχι, αλλά δεν είναι κακό ένας προπονητής να διορθώνει τις διαπιστωμένες "ανορθογραφίες".

Στη Μακρυκάπα το χαμένο πέναλτι του Δήμου (όλα μπαίνουν και όλα χάνονται), ναι μεν έριξε ψυχολογικά τους φιλοξενούμενους, αλλά μετά το 1-0 του Λειβαδίτη, η ομάδα του Αμαρυνθιακού δεν είχε -καθόλου- καθαρό μυαλό και κινδύνεψε και με δεύτερο γκολ.

Τον Αμαρυνθιακό δεν τον έχω δει πολλές φορές φέτος, δεν έχει τύχει, ούτε μπορώ να μπω στη διαδικασία να αναλύσω τον τρόπο παιχνιδιού του.

Με μια ανάγνωση της προχθεσινής 11αδας στο Αλιβέρι, 9αρι είναι ο Βεζιρτζόγλου και στα πλάγια οι Σκαθαρούδης και Σταματάκος.

Στα χαφ οι Ηλίας Δήμου και Π.Δ. Σκριβάνος, που αμφότεροι δεν είναι η επιτομή του press στον χώρο του κέντρου. Ετσι, ο Ταμυναϊκός που έχει ξοδέψει πολλές «εργατοώρες» με τον Ντόβολη (φωτό πάνω) στη γρήγορη μετάβαση, τον χτύπησε εκεί που πόναγε με τους Μώρο και Μπράχα να είναι άκρως επιδραστικοί και τον Γιάννη Σταματούκο να πετάει φωτιές.

Λογικά, γι' αυτό έγινε άρον-άρον (στο 35' για την ακρίβεια) η αλλαγή του Σκαθαρούδη με τον Βεσέλι, που του ταιριάζουν περισσότερο τα "πολεμικά" παιχνίδια, για να μαρκάρει και να κλείσει χώρους, από τη στιγμή που ο Αμαρυνθιακός παρασύρθηκε από την ορμή των Αλιβεριωτών. Αν έπρεπε να φύγει από τον αγώνα ο Σκαθαρούδης, δεν μπορώ να το κρίνω.

Μετά το τέλος του ματς, άνθρωποι της διοίκησης του Αμαρυνθιακού μετέφεραν τον προβληματισμό τους (για την απόδοση, ενδεχομένως και για τη διαχείριση του υλικού) στον Μεθενίτη, κι ο ίδιος θεώρησε ότι δεν τον σήκωνε το κλίμα.

"Έβγαλα τη διοίκηση από τη δύσκολη θέση" είπε λίγη ώρα αργότερα στο egnomi.gr.

Στην ανακοίνωση η φράση «παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους», πιστεύω ότι το καταλαβαίνετε εκεί στον Αμαρυνθιακό πως δεν χρειαζόταν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. 

Με την επιλογή Ζουρούδη (φωτό πάνω) ο χρηματοδότης και η διοίκηση ποντάρουν στην αλλαγή ...ψυχολογίας ενόψει των δυο τελικών με Ταμυναϊκό στο Αλιβέρι και Αρτάκη στη Βάθεια (θα έλεγα και του δεύτερου προημιτελικού με τον Ταμυναϊκό, αλλά αυτό που καίει είναι το πρωτάθλημα).

Κι αυτό το ενστερνίστηκε ο Μεθενίτης λέγοντας "θεώρησαν ότι έπρεπε να γίνει ένα ...ηλεκτροσόκ".

Η έλευση του Ζουρούδη στον Αμαρυνθιακό λίγες μέρες πριν κριθεί οριστικά και αμετάκλητα ο μεγάλος στόχος είναι ...καρμπόν της ...περσινής έλευσής του στον πάγκο της Χαλκίδας.

Με τον Ταμυναϊκό να έχει ξανά κεντρικό ρόλο στη σκηνή. Πέρσι οι Αλιβεριώτες σόκαραν τον ΑΟΧ με την 4αρα που τον κέρασαν στη Χαλκίδα. Του έριξαν όλο το δηλητήριο της κόμπρας.

Οι συζητήσεις με τον Ζουρούδη είχαν ξεκινήσει βέβαια νωρίτερα, αλλά εν μέσω πανικού επισπεύστηκαν ενόψει Μακρυκάπας, εκεί που ο ΑΟΧ έπεσε από τη γέφυρα και βρήκε πορτοφόλι.

Τώρα (σ.σ. ο Ζουρούδης) αναλαμβάνει τον Αμαρυνθιακό μετά από "χαστούκι" απέναντι στον Ταμυναϊκό.

Είναι και μαγκιά της ομάδας της Βάθειας που ...επέστρεψε (από 2-0 σε 2-2), αλλά και το φάουλ του Μπαλαμπάνη, όσο σπεσιαλίστας κι αν είναι στα στημένα, το συναντάμε μια φορά στο τόσο.

Εν κατακλείδι ο Μεθενίτης κλήθηκε να διαχειριστεί παίκτες και χαρακτήρες και να δημιουργήσει ένα ισχυρό γκρουπ από το ...μηδέν, μην το ξεχνάμε, μπολιάζοντας και τις προσθήκες του Γενάρη. Οχι, για να κάνει πρωταθλητισμό, αλλά για να πάρει το πρωτάθλημα. Κι αφήνει την πρώην, πλέον, ομάδα του ΜΕΣΑ στον στόχο. Αν ο Αμαρυνθιακός κερδίσει όλα τα ματς που απομένουν αναδεικνύεται πρωταθλητής.

Τι θα συμβεί με τον Ζουρούδη στον πάγκο θα το μάθουμε σε λίγες μέρες. Τι θα συνέβαινε αν παράμενε ο Μεθενίτης θα μείνει στη σφαίρα της εικασίας...

Αλλά δεν χρειάζεται να τα μηδενίζουμε όλα!