ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ: Εκδηλώσεις Μνήμης και σεβασμού ή Μίσους και Διχασμού;

* Γράφει ο Κώστας Κεμίδης, δικηγόρος.

I)Είναι αλήθεια ότι η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, που κυριολεκτικά έκοψε την χώρα σε 2 επίπεδα (πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, κλπ) το ένα (το προ της τραγωδίας) και το άλλο (το μετά την τραγωδία), έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις κυρίως στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Πατρίδας, λες και ήταν η κοινωνία μας προετοιμασμένη, από καιρό, να ανάψει το φυτίλι της δυναμίτιδας στον λαό.

Ασφαλώς και είναι νωπή ακόμη η μνήμη, των άδικα σκοτωμένων νεαρών -κυρίως- ανθρώπων, αλλά και αυτών που νοσηλεύονται -ακόμη- με βαριά εγκεφαλικά τραύματα και άλλες σωματικές βλάβες και κακώσεις, από την προκληθείσα έκρηξη και πυρκαγιά, εξ αιτίας της μετωπικής σύγκρουσης των 2 τρένων.

Δικαίως, συνεπώς, εξακολουθούν οι εκδηλώσεις συμπόνοιας, συμπαράστασης και παρηγοριάς, με τις απεργιακές -κυρίως- κινητοποιήσεις, σ’ ολόκληρη τη χώρα, όπου παρέλυσαν, κυριολεκτικά, ο Δημόσιος και Ιδιωτικός τομέας, ενώ σχολεία, δάσκαλοι και μαθητές όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, εξακολουθούν να μην λειτουργούν για 15 και πλέον μέρες, μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη.

Παράλληλα, όλα τα ΜΜΕ (ηλεκτρονικά και έντυπα, κεντρικά και περιφερειακά) στην χώρα, εξακολουθητικά, αναλύουν το γεγονός αυτό, ερευνώντας συγχρόνως και για τα αίτια του συγκλονιστικού αυτού δυστυχήματος, που έχει, κυριολεκτικά, αλλάξει την ζωή και τις συνήθειες των Ελλήνων.

II) Όπως έχω ξαναγράψει, είμαι και παραμένω τακτικός αναγνώστης της εγκυρότατης και μοναδικής, για την πολυφωνία και τον πλουραλισμό της «Καθημερινής», επί πολλά χρόνια και ήθελα, με την ευκαιρία, να υπογραμμίσω, ειδικά για την περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών, τα ευστοχότατα και απόλυτα ορθά, άρθρα, των Δημοσιογράφων σας (πχ. Μουμτζή, Κωστούλα, Γούσετη και Μπουρδάρα), στις σελίδες των Απόψεων, της Τετάρτης 15/3/2023.

Επιτυχώς, οι αρθρογράφοι σας παρατηρούν και σχολιάζουν, τον σοβαρότατoν κίνδυνο από την έκρηξη θυμού και αγανάκτησης, όχι -βέβαια- αυτών που -όντως- πενθούν και ειλικρινώς συμπαρίστανται, στο δράμα των συγγενών της τραγωδίας,  αλλά των άλλων, «ξένων» από αισθήματα αγάπης και συμπόνοιας.

Αυτοί που έχουν, καθημερινά, κινητοποιηθεί, από συντεχνιακές ή και κομματικές σκοπιμότητες, για την δημιουργία θορύβου, αναστάτωσης, εκνευρισμού και αγανάκτησης, της Κοινής Γνώμης και της Κοινωνίας, γενικότερα, από την χαώδη κατάσταση, στις συγκοινωνίες και την ταλαιπωρία του κόσμου, αλλά και του φόβου που προκαλείται, από τα εκτεταμένα επεισόδια βίας και αναρχίας, με την καταστροφή περιουσιών.

Πράγματι, όπως γράφει ο κ. Γούσετης, οι πρώτες εκδηλώσεις συμπαράστασης στα τραγικά θύματα (π.χ. μαζική προσέλευση πολιτών για αιμοδοσία, πρόθυμη προσέλευση ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη βαριά τραυματισμένων, της Αστυνομίας, των διασωστών του Πυροσβεστικού Σώματος κλπ), ήταν αυθόρμητες και γι’ αυτό  αποδεκτές και ελπιδοφόρες από την Κοινωνία στο σύνολό της.

Πολλές, όμως, από τις υπόλοιπες και συνεχιζόμενες ακόμη εκδηλώσεις, έχουν το άρωμα «ιερής αγανάκτησης», στα πρότυπα των αγανακτισμένων του 2012, με την κατάρρευση, ως γνωστόν, της πολιτικής αξιοπιστίας και του πολιτικού συστήματος στη χώρα και τον κίνδυνο για το Δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Έτσι, είχαμε την εμφάνιση ακραίων κομματιδίων, που πόνταραν και ποντάρουν και σήμερα, στην αντισυστημική ψήφο του λαού, βοηθούσης ακόμη και της οξυμένης πολιτικής αντιπαράθεσης του προεκλογικού κλίματος της Χώρας.

Αυτά, όμως, τα ακραία φαινόμενα, πρέπει έγκαιρα να απομονωθούν, πριν κάνουν το κακό και φέρουν το μίσος και τον διχασμό στον λαό, με τις τραγικές συνέπειες και για την πατρίδα μας ακόμη.

III)Τέλος, πρέπει να αναρωτηθούμε και να προβληματισθούμε, για μερικά «περίεργα» περιστατικά, που συνέβησαν και συμβαίνουν κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων «μνήμης».

Αν συμπάσχεις και συμπαρίστασαι στον πόνο των συνανθρώπων σου, τότε δεν προβαίνεις σε βανδαλισμούς, ούτε προσβάλλεις την μνήμη των τεθνεώτων, μουτζουρώνοντας και λερώνοντας τα μνημεία και γενικότερα τις επιτύμβιες επιγραφές και σύμβολα άλλων δολοφονηθέντων και πυρποληθέντων συνανθρώπων μας (θύματα της Marfin).

Ακόμη, πράξεις κακίας, μνησικακίας, βαναυσότητας και εκδίκησης με ρίψεις ροπάλων, λίθων και βομβών Μολότοφ, που προκαλούν κινδύνους για την ζωή και την υγεία των συνανθρώπων μας και πολλές καταστροφές περιουσιών (Δημοσίων και Ιδιωτικών), δεν έχουν θέση και δεν χωράνε στις καρδιές τίμιων και ανεξίκακων διαδηλωτών.

Οι Έλληνες, ανέκαθεν, από αρχαιοτάτων χρόνων, μέχρι και σήμερον, τιμούσαν και τιμούν την μνήμη των τεθνεώτων και τα σύμβολά τους (επιτάφιες επιγραφές, ανδριάντες, αντικείμενά τους κ.λ.π.), με σεβασμό και σεμνότητα, ως ιερά πρόσωπα, ανεξάρτητα φύλου, φυλής, χρώματος και άλλων τινών χαρακτηριστικών που είχαν στον βίο τους, και ουδέποτε διαχώρισαν τους νεκρούς, σε ημέτερους και ξένους, φίλους ή εχθρούς, διαπράττοντας το αμάρτημα (και αδίκημα) της τυμβωρυχίας, δηλ. της κλοπής ή του βανδαλισμού του τάφου και των επιτάφιων συμβόλων τους.

IV)Επιτέλους, όλα τα Κόμματα, αλλά και οι διάφορες Συλλογικότητες, που έχουν κατακλύσει την χώρα μας (Ρουβίκωνες, Antifa, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές κλπ. κλπ.) και κινούνται εντεταγμένα ή ανένταχτα στην αριστερή ιδεολογία, ας πάρουν μία σαφή και ξεκάθαρη θέση: Καταδικάζουν ή όχι, την τρομοκρατία και ειδικώτερα, τους τρομοκράτες «τύπου Κουφοντίνα και της παρέας του», που είναι και καταδικασμένοι, με οριστικές και αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, και δεν δείχνουν μεταμέλεια, για τις δολοφονίες που διέπραξαν; Καταδικάζουν ή όχι, την βία;

Καταδικάζουν ή ΟΧΙ, την κατασκευή και χρήση αυτοσχέδιων βομβών Μολότωφ ή άλλων εκρηκτικών μηχανημάτων; Γενναία και θαρρετά να απαντήσουν, με ένα Ναι, ή ένα Όχι, χωρίς περιστροφές και αστερίσκους (τύπου Ναι μεν, αλλά).

Γιατί, οι άνθρωποι που σκοτώνουν και δολοφονούν άλλους συνανθρώπους τους, στο όνομα μιας ακραίας ιδεοληψίας και οπωσδήποτε αρρωστημένης νοοτροπίας, σε οποιονδήποτε πολιτικό ή και θρησκευτικό χώρο και αν ανήκουν, είναι και πρέπει να θεωρούνται κοινωνικά αποβράσματα, αγροίκοι, αγριάνθρωποι, ουραγκοτάγκοι, χωρίς Θεό στην ψυχή τους και χωρίς συνείδηση, και το περιβάλλον που τους ταιριάζει, είναι αυτό, των αλόγων ζώων (αν και στα ζώα, ακόμη, μπορείς να βρεις αγάπη και ένστικτα συμβίωσης με άλλα ζώα).