Η μαγκιά της Αιδηψού, ο ξεκάθαρος Ταμυναϊκός, η μάχη τίτλου κι ο μπερδεμένος ΑΟΧ

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Σε μια κοινωνία που κάνει προσπάθεια να συνέλθει από την εθνική τραγωδία στα Τέμπη, δηλώσεις και τοποθετήσεις σε τηλεοπτικά παράθυρα πυροδοτούν την οργή της κοινής γνώμης και επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα κι ότι αυτή η χώρα υπάρχει από καθαρή τύχη. Κακό πράγμα η ασυλία, γενικότερα.

Στο τρένο της φρίκης βρισκόταν και ο ποδοσφαιριστής του ΑΟ Υπάτου Ιορδάνης Αδαμάκης, ο οποίος είχε σκοράρει σε βάρος του ΑΟ Χαλκίς πριν από ένα μήνα.

Το άτυχο παιδί έκανε κανονικά προπόνηση το μεσημέρι της Τρίτης και ανέβηκε στο τρένο για να ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη... Θα επέστρεφε την επόμενη μέρα, αλλά δεν γύρισε ποτέ. Κολλητός του στη βοιωτική ομάδα ήταν ο Ροκάι, ο οποίος σκόραρε με σουτ πίσω από τη σέντρα στον εμβόλιμο αγώνα της Τετάρτης κόντρα στον Βύζα και αφιέρωσε το γκολ στον αγαπημένο του φίλο και συμπαίκτη (νομίζω και συγκάτοικο). Τη θλίψη τους για τον άδικο χαμό του «Τζόρνταν» εξέφρασαν και φίλοι του ΑΟ Χαλκίς, που είχαν συνομιλήσει μαζί του στο περιθώριο του αγώνα ΑΟ Χαλκίς-Ύπατο.

Ο ΑΟΧ αγωνίζεται αύριο (Σάββατο 11/3) στη 1 το μεσημέρι με την Λευκίμμη στο Στάδιο της πόλης, την Τετάρτη θα παίξει στη Φήκη, που έχει νέο προπονητή τον «δικό» μας Βαγγέλη Μπρισίμη (σ.σ. ο ΑΟΧ τον κέρδισε μια φορά όσο ήταν στον Διγενή) και την επόμενη Κυριακή έρχεται στην Εύβοια η Πάργα, σε ένα ματς που θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι.

Οι κυανόμαυροι αποκλείστηκαν στο Κύπελλο από τον Ταμυναϊκό, που είναι ένα γκρουπ με δυναμική, ποδοσφαιρική λογική, ξεκάθαρο πλάνο και προσανατολισμό στον αγωνιστικό χώρο, σε αντίθεση με τον ΑΟΧ που παίζει …για να παίζει. Τα παιδιά μπορεί να μην καταφέρνουν σε ένα μη ποδοσφαιρικό περιβάλλον να σώσουν τα προσχήματα, αλλά έχουν ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή τους και αρκετά αγωνίζονται με προβλήματα τραυματισμών, κινδυνεύοντας να υποστούν μεγαλύτερη ζημιά (ο Εντιαγέ βγήκε off για καμιά 20αριά μέρες με διάστρεμμα).

Ο Ταμυναϊκός κόντρα στον ΑΟΧ επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί, μάλιστα ένας γνωστός μου έλεγε ότι αυτόν τον Ταμυναϊκό αν τον βάλεις στον όμιλο του ΑΟΧ στη Γ’ Εθνική, το λιγότερο θα διεκδικούσε με αξιώσεις την παραμονή του (το πιστεύω κι εγώ).

Δεν γίνεται λόγος για τον ΑΟ Ν. Αρτάκης και τον Αμαρυνθιακό που έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ και περισσότερες λύσεις.

Η πρόεδρος του ΑΟΧ Φαίη Φρατζεσκάκη υπερεκτίμησε το στάτους του οργανισμού -τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή- και η δήλωση (με αρκετή δόση σιγουριάς) -προς έκπληξη όλων- «θα σώσουμε την ομάδα» αποδείχθηκε φρούδα ελπίδα. Όπως σε όλες τις διοικήσεις, έτσι και σ’ αυτή, υπήρξαν μπερδεμένοι ρόλοι.

Ή θα βρείτε κανά λυχνάρι και θα ζητήσετε από το τζίνι να φέρει έναν αντίστοιχο Κωστούλα ή Πανουργιά ή θα εκπονηθεί ένα νέο στρατηγικό σχέδιο με κορμό ταλαντούχους παίκτες πλαισιωμένους από 4-5 έμπειρους, χωρίς να υπάρχει η πίεση του πρωταθλητισμού και της ανόδου. 

Πάμε τώρα στον αναβρασμό που επικράτησε στη Ναύπακτο. Οι παίκτες έμαθαν ότι η ομάδα έχει νέο προπονητή, τον Παναγιώτη Ελευθερίου, λίγα λεπτά πριν αναχωρήσει το πούλμαν για το εκτός έδρας ματς. Αυτά δεν γίνονται ούτε στα σχολικά πρωταθλήματα.

Όσον αφορά τον Γιώργο Λινάρδο, από την αρχή της σεζόν ήταν …απίκο, τον πήρε δίπλα του ο Ζουρούδης και τον εμπιστεύθηκε κι ο Χριστοφιλέας. Όταν μια ομάδα μένει χωρίς προπονητή, είθισται την αγωνιστική ευθύνη του γκρουπ να έχει ο άμεσος συνεργάτης του, κι αυτός …καλώς ή κακώς ήταν ο Λινάρδος, ο οποίος μετά την παραίτηση Χριστοφιλέα πήρε το χρίσμα του «προσωρινού» προπονητή. Ούτε ο ίδιος, ούτε κανείς είπε ότι είναι ο Αλμέιδα.

Για το αρχικό σχήμα είχε ενημερώσει σχετικά τον γενικό αρχηγό Νίκο Τσάλλα, με sms που αντάλλαξαν, γύρω στις 11 το προηγούμενο βράδυ. Απ’ όσο γνωρίζω Λινάρδος και Ελευθερίου δεν ήπιαν το αμίλητο νερό στο πούλμαν, συζήτησαν γύρω από την ομάδα (τακτική, κτλ). Η ένστασή μου δεν είναι η αλλαγή των προσώπων (και κατ’ επέκταση του σχηματισμού και των γραμμών), λίγο πριν την προθέρμανση, αλλά το ότι κανείς δεν ενημέρωσε τον Λινάρδο και χάθηκε απέναντί του το ηθικό πλεονέκτημα. Κι αυτές οι συμπεριφορές στη ζωή είναι δανεικές. Το συζητάς και καταλήγεις σε μια απόφαση. Ενδεχομένως κι ο Γιώργος να μην αντέδρασε ψύχραιμα απέναντι στην Φαίη που έχει τον θεσμικό ρόλο της προέδρου και έχει ξοδέψει χρήματα. Αλλά δεν μπορεί να υπολογίζεις έναν άνθρωπο όταν τον έχεις ανάγκη και να τον ακυρώνεις ...σε δευτερόλεπτα. Αυτή είναι η γνώμη μου και ο ΑΟΧ καλείται να μην χάσει και το τελευταίο ίχνος ποδοσφαιρικής αξιοπρέπειας μέχρι να πέσει η καρό σημαία.

Η Αιδηψός είναι η ευχάριστη έκπληξη της Α’ ΕΠΣΕ, έστησε μπλόκο στην Αρτάκη και γύρισε ένα ματς με τη Δροσιά από 2-4 σε 5-4 μέσα σε έξι λεπτά, που δεν γυρίζει για κανένα λόγο. Μπράβο στους ανθρώπους της ομάδας και τα παιδιά της, που ρίχτηκαν στη μάχη με στόχο την παραμονή και μάλιστα ήταν η ομάδα που ξεκίνησε τελευταία την προετοιμασία (σ.σ μη σας πω ότι ήδη είχε ξεκινήσει και ο ΑΟΧ) και μέσα από σκληρή δουλειά, κρατάει ψηλά το λάβαρο του βορειοευβοιώτικου ποδοσφαίρου (όπως και στη Β’ ΕΠΣΕ πάταγο κάνει τον τελευταίο μήνα ο Ατρόμητος Βασιλικών, που είναι καλύτερος και από τον Ατρόμητο του Περιστερίου).

Στη μάχη της παραμονής τα Λουκίσια δείχνουν να έχουν το μομέντουμ, το Αυλωνάρι είναι δυνατό στην έδρα του (λύγισε δύσκολα από τον Ταμυναϊκό), εκτός έδρας χάνει λίγο το μυαλό του. Η Ερέτρια έχει πετάξει πολλές ευκαιρίες για ν’ ανασάνει, ενώ Αλάτσατα και Νεοχώρι, μολονότι βαθμολογικά είναι στο κόλπο και κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει το δικαίωμα να ελπίζουν, είναι οι 2 επικρατέστερες ομάδες για να πάρουν την άγουσα για τη Β’ ΕΠΣΕ. Αλλά έχει ακόμη 9 ματς και είναι αρκετά για ν’ αλλάξουν οι συσχετισμοί (προβληματίζει έντονα τις ομάδες που σηκώνουν μεγάλο βάρος το δρομολόγιο ...Τετάρτη-Κυριακή-Τετάρτη και έρχονται και διπλά ματς στα προημιτελικά του Κυπέλλου, αυτά μας μάραναν).

Όσον αφορά την κούρσα τίτλου ανάμεσα στον Αμαρυνθιακό και την Αρτάκη που κάνουν καταπληκτική πορεία, δεν μπορώ να προβλέψω αν παραμονεύει …γκέλα μέχρι το μεταξύ τους ντέρμπι (κατά το Πάσχα) στο γήπεδο της Βάθειας. Αν παραμείνει το +1 για τους «ροσονέρι», η Αρτάκη θα πάει στη Βάθεια αποκλειστικά για το διπλό, ενώ ο Αμαρυνθιακός θα έχει και το μαξιλαράκι του «Χ».

Ο Αμαρυνθιακός μετράει 20 νίκες και μόνο μία ήττα στο ντέρμπι στην Αρτάκη! Ο ΑΟΝΑ έχει παραχωρήσει δύο ισοπαλίες, μια (εντός έδρας) με τον Ταμυναϊκό στην πρεμιέρα που βρέθηκε δυο φορές πίσω στο σκορ κι επέστρεψε -και με αριθμητικό μειονέκτημα- (ήταν πολύ καλύτερος στο β’ ημίχρονο) και μία στην Αιδηψό που δεν απέφυγε τον «μίστερ γκολ από κόρνερ» Μπιμπάι και την παρέα του. Κοινός παρονομαστής στα δυο ματς το γεγονός ότι φωνάζει για ακυρωθέντα γκολ στις καθυστερήσεις.

Αν γινόταν ένα άτυπο γκάλοπ «ποιος πιστεύετε θα κάνει πρώτος γκέλα», εκτιμώ ότι οι περισσότεροι θα έλεγαν τον Αμαρυνθιακό, με την Αρτάκη να δείχνει περισσότερο φουριόζα. Αλλά και η ομάδα της Βάθειας είναι "σκυλί" του πολέμου, έχει δίψα και βγάζει μεγάλο πείσμα για τον τίτλο, ενώ και οι μεταγραφές του Γενάρη με παιδιά εκτός νομού την έχουν ανεβάσει σκαλοπάτι (σ.σ. περαστικά στον Γιώργο Σκαθαρούδη, που έπεσε θύμα τροχαίου και είχε "Άγιο").

Αν γινόταν να μοιραστεί ο τίτλος, τον αξίζουν και οι δύο. Αμφότεροι θα επισκεφτούν την εξωτική Μακρυκάπα, ο Αμαρυνθιακός την Κυριακή, η Αρτάκη πιο μετά, η οποία έχει αποστολή και στο Μαντούδι την επόμενη εβδομάδα. Ο Αμαρυνθιακός πριν το μεγάλο ντέρμπι με την Αρτάκη που θα κρίνει τον τίτλο, καλείται να περάσει αλώβητος από το Αλιβέρι, κόντρα στον Ταμυναϊκό που κάνει πορεία πρωταθλητισμού (16 νίκες σε 20 ματς, τι να λέμε τώρα) και η χασούρα-διαφορά του από τους δυο πρωτοπόρους δημιουργήθηκε στα μεταξύ τους παιχνίδια και στην ήττα που υπέστη στη Μακρυκάπα.

Οι μάχες σώμα με σώμα, αφήνουν πικρία σ’ αυτόν που χάνει το στόχο στο "φότο φίνις". Τη σεζόν 2018-19 η Σίτι κατέκτησε τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ με 98 βαθμούς έναντι 97 της Λίβερπουλ. Την ίδια σεζόν η Αρτάκη πήρε τον τίτλο από τον Ηρακλή Ψαχνών στην "Πρέμιερ Λιγκ" του νομού, με τους πράσινους να έχουν επίδοση πρωταθλητή, με 25 νίκες, 1 ήττα (στην Αρτάκη), αλλά και 4 ισοπαλίες (σε Αυλωνάρι, Δροσιά, Αλιβέρι και με τον Λήλα εντός έδρας).

Αντιλαμβάνομαι την πίεση που καλούνται να διαχειριστούν, αλλά έτσι είναι ο πρωταθλητισμός και το γνώριζαν από την αρχή.