Το πάρτι στην πόλη και η ...επόμενη δύσκολη μέρα στον ΑΟ Χαλκίς

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Από το πρωί στην παραλία της πόλης της Χαλκίδας στήθηκε ένα ατέλειωτο πάρτι. Κατέβηκα μια βόλτα το μεσημεράκι και σκεφτόμουν αν πρέπει να πάω ή όχι στο Στάδιο, περισσότερο για να μην χαλάσει η διάθεσή μου.

Έτσι κι αλλιώς τις απόκριες δεν ντύνομαι, μέχρι δέκα χρονών φόραγα τη στολή του καουμπόι, μέχρι να καταλάβω ότι ανήκω στους Ινδιάνους. Στο κομμάτι της δουλειάς σωστά έπραξα, αλλά στην παραλία σίγουρα θα περνούσα καλύτερα. Κέφι, χορός, ζωντάνια, η κοπελίτσα στη φωτό πάνω διασκέδαζε τα παιδάκια, η κοπελίτσα στη φωτό κάτω είπε να βγει ολόκληρη από το παράθυρο.

Στο Στάδιο, κατεβασμένα κεφάλια, μουντό κλίμα …σε ομάδα, παράγοντες (όσοι ήταν εκεί τέλος πάντων) και κόσμο. Άνθρωποι λαλίστατοι, σήμερα δεν έβγαζαν μιλιά.

Προχθές δε, στην Αβάντων, ένας φίλος του ΑΟΧ, ο Νίκος Μαγκανιάρης μου είπε: «Το φέρνεις …γύρω-γύρω, το πας μέσω ...Λαμίας, γράψτο ξεκάθαρα να τελειώνουμε, ότι ο ΑΟΧ έχει πέσει».

Ο ΑΟΧ μαθηματικά δεν έχει πέσει, αλλά δεν υπάρχει καμία διέξοδος και …πάει καρφί στο Α’ τοπικό. Πιο καρφί δεν γίνεται. Και πέφτει με κρότο, όχι αθόρυβα.

Μια ομάδα που δεν είναι κανονική, χωρίς τον παραμικρό αγωνιστικό κορμό, χωρίς χημεία, χωρίς ψυχολογία, χωρίς εναλλακτικές, χωρίς ενότητα, χωρίς προοπτική. Όποιος παίκτης είναι διαθέσιμος και δεν είναι τραυματίας (ή δεν έχει φύγει) ...μπαίνει και παίζει. Η πόρτα της εξόδου άνοιξε, λογικό. 

Από πού πηγάζει η αισιοδοξία του Σπαρτιάτη υποψήφιου «επενδυτή» Δημήτρη Βουδούρη, ότι εφόσον αναλάβει τα ηνία, η ομάδα μπορεί να σωθεί, ειλικρινά δεν το κατανοώ. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, μπορεί να είναι αξιόλογος, αλλά μήπως διαβάζει τη βαθμολογία ανάποδα και νομίζει ότι η Χαλκίδα είναι δεύτερη;

Για να κάνει κίνηση ο συγκεκριμένος άνθρωπος, θα πρέπει να παραιτηθεί η τωρινή διοίκηση, να οδηγήσει την ομάδα σε γενική συνέλευση και το σώμα να ανάψει το πράσινο φως ή όχι για την αλλαγή σκυτάλης.

Μέχρι τότε θα έχει λήξει το πρωτάθλημα. Συν τοις άλλοις, δεν θα αντέξω να μου ξανασυμβεί (έστω να το καταγράψω ή να το σχολιάσω) άλλη μια φορά φέτος. Πραγματικά κουράστηκα.

Μην ξεχνάτε και μια κουβέντα του Γιώργου Τζίδρα στην τελευταία γενική συνέλευση. Δεν γίνεται κάθε φορά …όποιος βλέπει φως στον ΑΟΧ, ν’ ανοίγει την πόρτα και να μπαίνει ...και άντε πάλι από την αρχή μετά από μερικούς μήνες.

Όπως δεν ήταν εύκολη η αποστολή της διοίκησης Αυλωνίτη να χτίσει μια ομάδα από το μηδέν μέσα σε 15 μέρες, εξίσου δεν ήταν εύκολη και η αποστολή της νέας διοίκησης -που ανέλαβε πριν από 1,5 μήνα- με σκοπό να ξαναβάλει το καράβι σε ήρεμη θάλασσα, ειδικά μετά το τσουνάμι του 7-0 στην Πάργα.

Η Φαίη (δεν γίνεται να σηκώσει μόνη της όλο το βάρος) έβαλε μερικές χιλιάδες ευρώ σε λίγο χρονικό διάστημα, έγινε μια προσπάθεια, αλλά (σ.σ. η προσπάθεια) απέτυχε. Δεν χρειάζεται καμιά παραδοχή, ούτε να σηκωθεί κάποια λευκή πετσέτα, το πράγμα μιλάει από μόνο του και η επόμενη μέρα είναι δύσκολη. Θα χρειαστούν γενναίες αποφάσεις σε στέρεες βάσεις κι όχι πρόχειρες λύσεις. Η άτακτη φυγή από το πρωτάθλημα δεν είναι λύση, αλλά είναι εύκολο να το λες όταν δεν πληρώνεις.

Μέσο όρο 60 εισιτήρια κόβει ο ΑΟΧ, με το ζόρι καλύπτει το εξοδολόγιο της διαιτησίας, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Οι συμφωνίες με τα παιδιά είναι υπαρκτές, οι μετακινήσεις θέλουν γερό πορτοφόλι, τα λειτουργικά έξοδα τρέχουν.

Για την κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους νεαρούς οπαδούς της ομάδας και τους ποδοσφαιριστές, ο μέσος οπαδός έχει κάθε δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη του και να βγάλει την πικρία  και τη δυσαρέσκειά του, αλλά χωρίς ακρότητες.

Το να επισκεφτείς ή να κράξεις σε μια προπόνηση παίκτες που βάζουν στον λογαριασμό τους 1 εκ. ευρώ το χρόνο, μπορεί να χτυπήσει και ως …καμπανάκι που θα τους ξυπνήσει. Το να αποδοκιμάσεις ή να βρίσεις ένα παιδί που μπορεί να μην έχει βενζίνη για να πάει και να έρθει από την Αθήνα, δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει. Σίγουρα δεν θα τον κάνει καλύτερο στον αγωνιστικό χώρο.

Άκουσα κάποια παιδιά της κερκίδας να κάνουν παράπονα λέγοντας «αν δεν μπορούν (σ.σ. οι παίκτες) να φύγουν, έχουμε ξεφτιλιστεί, τρώμε πεντάρες και τεσσάρες». Με το κράξιμο δεν θα αλλάξει κάτι. Αυτή τη στιγμή, τα συγκεκριμένα παιδιά που φοράνε τη φανέλα, αυτό μπορούν, αυτό κάνουν.

Δεν είναι τόσο κακοί παίκτες, αλλά αποτελούν κομμάτια ενός γκρουπ που τελεί υπό κατάρρευση (απ’ όλες τις απόψεις) και το κύμα παρέσυρε και το νέο προπονητή Παναγιώτη Χριστοφιλέα, ο οποίος ...υπομονή κάνει κι αυτός μέχρι να λήξει το πρωτάθλημα.

Εκτός αν αποφασιστεί να χωρίσουν οι δρόμοι του με τον ΑΟΧ νωρίτερα...