Πω, πω τι έπαθαν οι καϋμένες!

Είναι κάτι στιγμές που λες και ο Θεός ... σήκωσε τα χέρια και σε φιλοδώρησε με 15 φάσκελα ξεγυρισμένα. Το σύμπαν συνομωτεί, για να σου σπάσει τα νεύρα και όλα σου πάνε ανάποδα.

Σαν τον τύπο στο ανέκδοτο, που διηγείται στον κολλητό του τον χειρότερο εφιάλτη που είδε ποτέ και του λέει. " Είμαι στο ερημονήσι γυμνός και ξαφνικά εμφανίζονται μπροστά μου πέντε κουκλάρες, δίμετρες, ολόγυμνες και αρχίζω να τις κυνηγάω..."

"Όπα φίλε -τον διακόπτει ο άλλος- αυτό δεν είναι εφιάλτης, είναι το καλύτερο όνειρο" και ο τύπος απελπισμένος προσθέτει: Δεν με άφησες να ολοκληρώσω, μέχρι το πρωί που ξύπνησα δεν είχα πιάσει καμία!  

Αυτός πράγματι είναι ο ορισμός της αναποδιάς και ευτυχώς δεν ...έτυχε σε κανέναν από αυτούς που συναντήσαμε στο ρεπορτάζ με θέμα: Θυμηθείτε την χειρότερη αναποδιά, που σας έχει τύχει τελευταία.

Τρείς φίλες, η Δάφνη Ηλιάδη, η Σοφία-Αλεξάνδρα Γκάζου και η Νικολέτα- Ιουστίνη Βαλκάνου μας απάντησαν πρώτες. Η Δάφνη είναι τυχερή, δεν της έτυχε καμία αναποδιά. Η Σοφία και η Νικολέτα μας λένε:

" Πήγαμε βόλτα με το ποδήλατο στο Βασιλικό και μας σκάει το λάστιχο. Πάμε σ΄ενα συνεργείο το φτιάχνουμε και πάμε βόλτα στο Λευκαντί. Εκεί σκάει το άλλο λάστιχο και συνεργείο πουθενά. Πήγαμε ποδαράτες, με το ποδήλατο στα χέρια, από το Λευκαντί μέχρι το Βασιλικό."

Ο Αντώνης Αναστασιάδης ήταν τυχερός, αφού του έτυχε ... στραβή, χωρίς συνέπειες. Να τι δηλώνει: " Γυρνάω στο σπίτι μου και βρίσκω την πόρτα ορθάνοιχτη. Ωχ, κλέφτες λέω από μέσα μου, αλλά δεν έλειπε τίποτε από το σπίτι. Μάλλον άφησα εγώ ανοιχτά φεύγοντας. Έκανα το σταυρό μου, που γλίτωσα τα χειρότερα, γιατί θα μπορούσα να βρω το σπίτι άδειο." 

Στη χειρότερη φάση του έτυχε η αναποδιά του Δημήτρη Ψαθέρη, την ώρα που έγραφε πανελλήνιες. Ο ίδιος διηγείται: " Έχασα ένα ερώτημα στη Φυσική, που το ήξερα και μπορούσα άνετα να το απαντήσω, αλλά σάστισα την κρίσιμη στιγμή." 

Αυτή πράγματι ήταν η πιο σοβαρή αναποδιά, ενώ του Αντώνη Πανταζή κόστισε λίγο, μόλις 10 ευρώ και να γιατί: " Καθώς έβγαζα το κινητό από την τσέπη μου, μου έπεσε χωρίς να πάρω χαμπάρι ένα χαρτονόμισμα των 10 ευρώ. Το κατάλαβα πολύ αργότερα και είπα ''πάει το δεκάρικο''. Ευτυχώς είχα και κάτι ψιλά πάνω μου."