Στη ζωή και στη Χαλκίδα όλα είναι ένα ρίσκο

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο Πέτρος Ζουρούδης άφησε το στίγμα του στη Χαλκίδα και δεν φοβήθηκε ν' αναλάβει ένα τεράστιο ρίσκο από την περ. σεζόν, τόσο στην τελική ευθεία της Α' ΕΠΣΕ, παραμονές του ματς «ζωής και θανάτου» στη Μακρυκάπα, που παραλίγο να σκοτεινιάσει ο ουρανός του ΑΟΧ, όσο και το καλοκαίρι που έπρεπε να μοντάρει ένα υλικό από το απόλυτο μηδέν, τη στιγμή που οι αντίπαλοί του είχαν ολοκληρώσει τα φιλικά προετοιμασίας. Άλλος δεν θα σήκωνε ούτε το τηλέφωνο να συζητήσει. Τα ελαφρυντικά πολλά, αλλά ο κορυφαίος προπονητής του πλανήτη να είσαι, όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά (ειδικά το τελευταίο με τον Παναγρινιακό), γιατί κακά τα ψέματα, με ισοπαλίες -και δη στην έδρα σου- δεν σώζεσαι, αυτός που ανοίγει την πόρτα της εξόδου είναι πάντα ο προπονητής (στη Χαλκίδα βέβαια φεύγουν και οι διοικήσεις).

Ο Ζουρούδης και ο Πάρντιου από τον Άρη αποχώρησαν με λίγες ώρες διαφορά. Και άντε, ο Άγγλος δεν κατάφερε να νικήσει ούτε τον Ιωνικό. Αλλά η ...Φρατζεσκάκη της ομάδας της Θεσσαλονίκης, ο Καρυπίδης, αμέσως μετά το νέο στραπάτσο, του έβγαλε εισιτήριο για Αγγλία (βασικά σιγά μην πλήρωσε ο Καρυπίδης το εισιτήριο). 

Ο Ζουρούδης όλη την εβδομάδα κατάστρωνε τα πλάνα του για το ματς με την Ελευσίνα, το πρωί της Κυριακής ετοιμάστηκε να οδηγήσει την ομάδα για μια ποδοσφαιρική μάχη στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης (ο Λουτσέσκου θα έλεγε «για μένα πολιτιστική πρωτεύουσα είναι η Χαλκίδα»), ενημερώθηκε ότι το ματς αναβάλλεται εξαιτίας της κακοκαιρίας και το απόγευμα ανακοινώθηκε, -προσέξτε-, τόσο η λύση της συνεργασίας του με τη Χαλκίδα, όσο και ο αντικαταστάτης του (σχεδόν ταυτόχρονα), ο Παναγιώτης Χριστοφιλέας. Τι ρεφλέξ και συγχρονισμός, αλλά κάτι δεν κολλάει.

Δεν νομίζω ότι η Φαίη, ο Ταρνανάς και το επιτελείο τους σκέφτηκαν «τι να κάνουμε τώρα που αναβλήθηκε το ματς στην Ελευσίνα, ας αλλάξουμε προπονητή για να περάσει η ώρα και να γεμίσει ευχάριστα η μέρα μας, ας ανακοινώσουμε τον Χριστοφιλέα».

Το εύλογο ερώτημα είναι τι θα συνέβαινε αν η Χαλκίδα προλάβαινε την «Μπάρμπαρα», αγωνιζόταν με αλυσίδες στην Ελευσίνα και έπαιρνε κανά διπλό με τον Ζουρούδη προπονητή. Μπορεί να έφευγε κι ο "Ζούρου" μετά από νίκη, όπως μετά από νίκη έφυγε και ο Χριστοφιλέας από τον Αχαρναϊκό, στον οποίο κάθισε ένα μήνα (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2022).

Το ότι ο ΑΟΧ έριξε γέφυρες στον Χριστοφιλέα, ενώ είχε προπονητή δεν είναι απαραίτητα κακό, από τη στιγμή που είχε αποφασίσει να χωρίσουν οι δρόμοι με τον Ζουρούδη. Κι αυτό γιατί ...για να λύσεις τη συνεργασία με τον εκάστοτε προπονητή, λογικό είναι να προετοιμάσεις το έδαφος της διάδοχης κατάστασης. Υπάρχει και η άλλη όψη στο νόμισμα, ανακοινώνεις «διαζύγιο» και έπειτα ψάχνεις, στην ανάγκη οδεύεις σε προσωρινή λύση, αλλά η ομάδα της Εύβοιας δεν είχε αυτήν την πολυτέλεια και είναι απόλυτα κατανοητό.

Θα ήταν, όμως, λιγότερο άβολο και λιγότερο unfair για τον Ζουρούδη -που έδωσε και την ψυχή του για την ομάδα- η αλλαγή να είχε σημειωθεί στο ξεκίνημα της περ. εβδομάδας (αφού ήταν τελειωμένη ιστορία) και όχι σε μέρα αγώνα (!), που αναβλήθηκε από καθαρή συγκυρία και υποτίθεται ως διοίκηση στηρίζεις την επιλογή σου στον πάγκο και πας να "πολεμήσεις" σαν μια γροθιά. 

Το συμπέρασμα που βγαίνει προς τα έξω (πείτε εσείς ότι κάνω λάθος) είναι ότι περιμένατε τη «στραβή» για να ανακοινώσετε …απόλυση και άλλαξε σενάριο το έργο. Το timing παίζει μεγάλο ρόλο σε όλες τις αποφάσεις, γιατί στο τέλος οι εντυπώσεις είναι αυτές που μένουν. Το βέβαιο είναι ότι για τον Ζουρούδη είχε αρχίσει εδώ και μέρες η αντίστροφη μέτρηση. 

Κλίμα αμφισβήτησης υπήρχε, ενδεχομένως και νωρίτερα (πριν το διπλό στον Διγενή). Όπως κλίμα αμφισβήτησης υπήρξε και από την προηγούμενη διοίκηση, με τον Αντώνη Αυλωνίτη να δηλώνει ανοιχτά για τον Ζουρούδη ότι είναι ένας εργατικός και πρόθυμος προπονητής, ωστόσο αν γυρνούσε το χρόνο πίσω (σ.σ. το καλοκαίρι), θα στήριζε έναν εμπειρότερο και «μπαρουτοκαπνισμένο» κόουτς, για ευνόητους λόγους. Ο Αυλωνίτης είχε τις όποιες διαφωνίες του με τον Ζουρούδη στο κομμάτι της διαχείρισης και είναι δικαίωμά του να τις εκφράζει.

Μετά τη συντριβή στην Πάργα και την παραίτηση Ζουρούδη, ο Αυλωνίτης κατέληξε στον Κολιτσιδάκη, αλλά υπήρχαν κι άλλα ονόματα στις εξερχόμενες κλήσεις του κινητού τηλεφώνου του. Πάντως, σίγουρα όχι αυτό του Χριστοφιλέα. 

Ο Αυλωνίτης απ' όσο γνωρίζω είχε επαφές με τους Βαζάκα, Μαγκαφίνη (νυν προπονητής της Ζακύνθου, την οποία θα φιλοξενήσει ο ΑΟΧ στις 15/2), Σταυριανό (ΠΑΟ Ρουφ), Ψυρόπουλο, Καραδήμο με "θητεία" στη Β' Εθνική. Ο Βαζάκας είχε δει από κοντά και εντός έδρας αγώνα της Χαλκίδας (προφανώς δεν ήρθε για βόλτα), αλλά στη συνέχεια έκλεισε στο Άργος και μάλιστα το έχει ανεβάσει βαθμολογικά από τη μέρα που πήγε. Όπως ανεβασμένος στο Άργος (με γκολ και ασίστ) είναι και ο Μπρούνο Χαλκιαδάκης.

Ο νέος προπονητής της Χαλκίδας δεν προλαβαίνει ν' αλλάξει πολλά πράγματα μέχρι την Τετάρτη και θα ταξιδέψει στην Ελευσίνα με ...συνταγή Ζουρούδη. Μακάρι να τον βοηθήσουν τα παιδιά (σίγουρα και η τύχη), να βγει όσο το δυνατόν περισσότερο …ατσαλάκωτος από την επερχόμενη «τριλογία» με Ελευσίνα, ΑΟ Υπάτου και Ζάκυνθο. Είναι μια επιλογή ...ρίσκο, καθώς είναι ένας νέος προπονητής που προσπαθεί να φτιάξει βιογραφικό. Στη ζωή και στον ΑΟ Χαλκίς όλα είναι ρίσκο. Η διοίκηση θα του προσφέρει όσα χρειαστεί, αλλά όχι πούλμαν, όπως είχε στον Αχαρναϊκό.

Η Αρτάκη άνοιξε το σκορ στο 53' και μετά έγινε ...άνεμος στα Λουκίσια. Έχει ποιότητα, εμπειρία, πλούσιο ρόστερ, είναι για τα τοπικά δεδομένα ...βαριά βιομηχανία ποδοσφαίρου. Βρίσκεται πλέον -με ματς περισσότερο- στο +4 από τον Αμαρυνθιακό και θα πέσουν κορμιά μέχρι το τέλος.

Ο Ηρακλής Ψαχνών τα φέρνει δύσκολα βόλτα, αλλά έβγαλε μεταγραφική αντίδραση με την  απόκτηση των Δημήτρη Τσούτση και Μάριου Καραχάλιου. Μπορεί ο Τσούτσης να έφυγε από τον Σταυρό σε μια στιγμή έντασης ή ο Καραχάλιος επειδή η ΑΕΧ έμεινε πίσω στο κυνήγι του τίτλου στη Β’ ΕΠΣΕ, αλλά όπως και να ‘χει, οι πράσινοι έδειξαν αντανακλαστικά και έντυσαν στα πράσινα δυο παιδιά που δίνουν άλλο ειδικό βάρος στο ρόστερ. Η ατμόσφαιρα στα Ψαχνά δεν θυμίζει σε τίποτα τις παλιές καλές μέρες, αλλά οι άνθρωποι εκεί βλέπουν τα λάθη και προσπαθούν να τα διορθώσουν και αυτό τους πιστώνεται. Και τα Ψαχνά είναι μια δύσκολη κοινωνία με αρκετή δόση εσωστρέφειας.

Ο Ελλήσποντος έμεινε όρθιος στη Μακρυκάπα με αντίπαλο τον ΑΠΣ Σταυρού που είχε περισσότερες κλασικές φάσεις για να πάρει τη νίκη, αλλά δεν τις αξιοποίησε και δεν απέφυγε την ισοπαλία. Επί της ουσίας δεν αλλάζει κάτι για τον Σταυρό, παραμένει μια ομάδα με δυναμική και αξιοπρόσεκτη παρουσία στα μεγάλα σαλόνια.

Το Νεοχώρι και το Αυλωνάρι άφησαν από δύο βαθμούς στο μεταξύ τους συναρπαστικό (όπως εξελίχθηκε με πολλές συγκινήσεις και διακυμάνσεις) ντέρμπι και βρίσκονται στο γκρουπ των «5» που θα δώσουν μάχη για την αποφυγή των δύο ή των τριών (ανάλογα με την τύχη της Χαλκίδας) τελευταίων θέσεων (θεωρώ ότι Αρτάκη ή Αμαρυνθιακός θα τα καταφέρουν στα μπαράζ ανόδου των πρωταθλητών Ενώσεων και δεν θα πέσει και 4^η ομάδα). Μαζί με τα Λουκίσια, τα Αλάτσατα και την Ερέτρια, το Αυλωνάρι και το Νεοχώρι θα βγάλουν όλα τα όπλα από τη φαρέτρα τους και στο τέλος θα κάνουν ταμείο.