Ομαδικός βιασμός 15χρονου μαθητή: Πρώτα φταίει η οικογένεια

* Γράφει ο δικηγόρος Κώστας Κεμίδης

Ι) Ακούσαμε και είδαμε και αυτό, το νέο σεξουαλικό όργιο του ομαδικού βιασμού, που αποτελεί και ένα καινούργιο σάπιο φρούτο μιας αφηνιασμένης και κολασμένης, αμοραλιστικής κοινωνίας του πανσεξουαλισμού στη χώρα μας. Πολλοί-ειδήμονες και ανειδήμονες-εγκληματολόγοι, νομικοί και πανεπιστημιακοί καθηγητές και παιδοψυχολόγοι, μίλησαν για «πρωτοφανές» έγκλημα της παιδικής ηλικίας, σε ακραία μορφή, ενώ η δημοσιογράφος Λίνα Γιάνναρου, στην εφημερίδα Καθημερινή της 28/12/2022, έχει σχετικό ρεπορτάζ με τις απόψεις δύο ειδικών επιστημόνων(εγκληματολόγου και παιδοψυχολόγου).

Στο κείμενο της εφημερίδας, φιλοξενεί την άποψη της εγκληματολόγου Έλενας Συρμαλή, η οποία χαρακτηρίζει το νέο έγκλημα του πολυβιασμού του 15χρονου μαθητή, ότι «συνιστά και αποτελεί μία κανονικοποίηση της αγριότητας» , και ότι «η υπόθεση του βιασμού δείχνει ότι κάποια παιδιά δεν διακρίνουν τα όρια του σωστού και του λάθους».

ΙΙ) Πώς είναι δυνατόν, αγαπητή κυρία Συρμαλή, έτσι απλά και ασυλόγιστα-νομίζω-να αποδεχόμαστε, ελαφρά τη καρδία, ότι τα παιδιά της ηλικίας των 15 ετών, είναι δυνατόν, να μην γνωρίζουν, αν ο ομαδικός βιασμός του ανήλικου συνομήλικου και συμμαθητού τους, είναι κακή ή όχι πράξη, σωστή ή όχι, η σεξουαλική κακοποίηση του συμμαθητού των;

Πώς ήξεραν να βιντεοσκοπούν τον βιασμό, και μάλιστα με μαζοχισμό γενόμενο, και να διαμοιράζουν μετά στο σχολείο, τα καμώματά τους;

Έτσι απλά και άκριτα να αποδεχόμαστε και ουσιαστικά να συμπλέωμεν και να συμφωνούμεν με τις αστείες δικαιολογίες των βλοσυρών και αλητών βιαστών ότι «κάναμε πλάκα, μεταξύ μας», που προσπαθούν (και με συμβουλές των δικηγόρων τους)να ελαφρύνουν, κάπως, την θέση τους;

Αγαπητή μου κυρία Συρμαλή, κάπως έτσι και το κράτος, μέχρι και σήμερα, αντιμετώπιζε αυτά τα αισχρά και ειδεχθή εγκλήματα, γι’ αυτό και το κακό έχει παραγίνει.              

III) Το έχω γράψει σε διάφορα παρεμφερή κείμενά μου πολλές φορές. Τότε, στη δική μας παιδική ηλικία (10ετίες 1940, 1950 και αρχές του 1960), οι σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και κυρίως, μεταξύ των μελών της οικογένειας, ήσαν αγνές, και σπάνια, παρατηρείτο η διάσπαση των σχέσεων μεταξύ τους.

Τα παιδιά εσέβοντο τους μεγαλύτερους , γιατί εκτός από τον σεβασμό και την ευγένεια που είχαν , πολύ σπάνια χώριζε το ζευγάρι και τα διαζύγια ήσαν ακόμη σπανιότερα, ενώ σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Οικογενειακοί καυγάδες, οικογενειακή βία, ξυλοδαρμοί, βιασμοί,γυναικοκτονίες, αποπλανήσεις και σεξουαλικές κακοποιήσεις και αιμομειξίες μέσα στην οικογένεια του αίσχους και της αδιαντροπιάς, δυστυχώς, είναι στην ημερήσια διάταξη.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι, μέσα σε ένα τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον, και κατ΄ επέκταση, κοινωνικό, που «μυρίζει μπαρούτι», κατά το κοινώς λεγόμενο, με εκτεταμένη και γενικευμένη, εικόνα χυδαιότητας και ανηθικότητας, είναι φυσικό και επόμενο, και τα παιδιά να μιμούνται τους γονείς τους και τους μεγάλους γενικότερα.

Μέσα σ΄αυτό το ξεχαρβάλωμα του οικογενειακού ιστού, χωρίς ηθικά ερείσματα και μάλιστα,χωρίς πίστη στον Θεό (γιατί, αυτό επιθυμεί και πρεσβεύει η σύγχρονη κοινωνία, η προοδευτική, χωρίς Θεό), μοιραία και τα παιδιά παραμένουν ανεπίβλεπτα, ασύδοτα και επιρρεπή σε βιαιοπραγίες, συγκροτούν αναρχικές ομάδες και διαπράττουν πάσης μορφής εγκληματικότητας (ναρκωτικά, βιασμοί, διακίνηση όπλων κλπ) 

ΙV) Βεβαίως, μαγικές και ανώδυνες λύσεις αντιμετώπισης, αλλά και θεραπείας, του φαινομένου, δεν υπάρχουν στην φαρέτρα του νομοθέτη και της Δικαιοσύνης, γενικότερα.

Όμως, η εκτελεστική εξουσία –κυβέρνηση-έχει την δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση της διόρθωσης ορισμένων στρεβλών καταστάσεων, ώστε με τις κατάλληλες εισηγήσεις ανθρώπων έγκριτων, ειδικών επιστημόνων των παρεμφερών επιστημών(νομικών, εγκληματολόγων,παιδοψυχολόγων, κοινωνιολόγων και θεολόγων), με αποδεδειγμένο ηθικό και οικογενειακό κύρος μέσα στην κοινωνία,να επεξεργασθεί νομοσχέδια, για την πρόληψη, αλλά αυστηρά τήρηση και κύρωση πάσης παρεκτροπής προσώπων και ανήθικων καταστάσεων.

Ιδιαίτερα, όμως, για το Κράτος, το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, ότι «χώρις να σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν κάνεις». Πιο συγκεκριμένα, ο ανεξέλεγκτος τρόπος λειτουργίας του Ραδιοτηλεοπτικού πεδίου  (τηλεόραση, κινητά τηλέφωνα και διαδίκτυο) έχει καταντήσει να είναι στην ουσία, ο κυριότερος προαγωγός εκπόρνευσης και εκμαυλισμού της κοινωνίας, και κυρίως των ψυχών της παιδικής ηλικίας.

Η άποψή μου είναι, ότι, για μια ριζική και καθολική αποτροπή, εκρίζωσης τέτοιων χυδαίων και ανήθικων φαινομένων, θα πρέπει να απαγορευθεί η προβολή και η καθ’ οιονδήποτε τρόπον χρήση και λειτουργία της σύγχρονης ηλεκτρονικής επικοινωνίας με περιεχόμενο σεξουαλικής διαστροφής και ακολασίας, κάνοντας χρήση-στην ανάγκη- της λογοκρισίας. 

Δηλαδή, να υποχρεούνται οι διάφοροι παραγωγοί, σκηνοθέτες και λοιποί θεατρικοί επιχειρηματίες , να υποβάλλουν προς έγκριση από τον αρμόδιο ελεγκτικό φορέα, του τηλεοπτικού προγράμματός τους, προ της προβολής του.

Ετσι μόνο, μπορείς να προλάβεις το οποιοδήποτε κακό χυδαίας ανηθικότητας, που διαχέεται απο τα σατανικά αυτά δίκτυα της κοινωνικής κατρακύλας και του ηθικού ξεχαρβαλώματος στην Οικογένεια και στην Κοινωνία γενικότερα. 

Ας προστεθεί, επιτέλους, διάταξη στον Ποινικό μας Κώδικα, που να απαγορεύει ρητά και απερίφραστα «την κατοχή ή εμφάνιση ή την καθ’ οιονδήποτε τρόπον, διακίνηση εικόνων σεξουαλικής γενετήσιας σχέσεως-διαστροφής ή μη- στα ανωτέρω μέσα κοινωνικής δικτύωσης» και να θεωρείται αυτή η ενέργεια κακουργηματικού χαρακτήρα του όποιου κατόχου ή διακινητή.

V) Πρώτα, φταίει η οικογένεια (το φυτώριο πάσης μορφής και εκδήλωσης αντικοινωνικής και αμοραλιστικής συμπεριφοράς των παιδιών τους) και μετά το Σχολείο, η Εκκλησία και η Κοινωνία.