Το ταξίδι της Χαλκίδας, ο Ταμυναϊκός που κάνει του κεφαλιού του και το ντέρμπι απ' τα παλιά

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Το ταξίδι του ΑΟ Χαλκίς στη Γ’ Εθνική ξεκινάει την Κυριακή με αφετηρία το Υπατο, ένα τσιγάρο δρόμος συγκριτικά με τις εξορμήσεις που θ' ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια της σεζόν, και που δεν θα είναι ρομάντζο, αλλά μυθιστόρημα με δυνατή πλοκή.

Η ομάδα της Χαλκίδας δεν πέρασε ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι και λίγο έλειψε να ζωντανέψει ο εφιάλτης του πρωτοδικείου. Ο ΑΟΧ κόντρα στα προγνωστικά επιβίωσε. Και απ’ όσο γνωρίζω η κατάσταση είναι υπό έλεγχο για τη διοίκηση. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριζαν "να φτάσουμε μέχρι τα Χριστούγεννα και βλέπουμε". Κυκλοφόρησαν τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες, αρκετοί ήδη στόλισαν το δέντρο τους και ο ΑΟΧ είναι εδώ για να τραγουδήσει "τρίγωνα-κάλαντα, μεσ' στη Χαϊνά, στηρίξτε την προσπάθεια, για να 'μαστε καλά".  

Το αγωνιστικό είναι ένα άλλο κομμάτι. Ο Ζουρούδης κράτησε τα ηνία του συλλόγου σ' ένα timing που όποιος έβλεπε "φως" στο Στάδιο, περνούσε το κατώφλι για ...οντισιόν (εννοείται ότι σέβομαι τις βλέψεις όλων των παιδιών, κι αυτών που έμειναν και αυτών που έφυγαν).

Δυο μήνες μετά, ο ΑΟΧ έχει δημιουργήσει ένα ρόστερ με την προσθήκη παικτών που δεν ήρθαν να κάνουν το αγροτικό τους στη Χαλκίδα, αλλά θ' αποτελέσουν τις σταθερές που αναζητούσε ο Ζουρούδης.

Ο Μαγγίνας στο κέντρο της άμυνας, ο Ζαχαράκης, ο Κυριαζής και ο Παναγόπουλος στα χαφ, ο Μπρούνο στο «δέκα», ο Κάμερον στην κορυφή της επίθεσης έχουν παραστάσεις. Ο Αγγλος φορ είναι αριστεροπόδαρος, αλλά σουτάρει εξίσου καλά και με το δεξί σε πρώτο χρόνο και όσοι τον ξέρουν μιλάνε με ενθαρρυντικά λόγια.

Το γκρουπ προφανώς κι έχει αδυναμίες, θέλει συμμάχους το χρόνο και την ψυχολογία με αποκλειστικό στόχο τη σωτηρία. Όποιος πιστεύει κάτι άλλο θα παραλάβει το όσκαρ της αισιοδοξίας, αρκεί να δικαιωθεί.

Υποβιβάζονται πέντε ομάδες (μόνο από τον 1ο όμιλο πέφτουν έξι), κάτι που σημαίνει ότι ο ΑΟΧ θα δώσει σκληρή μάχη για να μπει στην 8αδα, σε έναν όμιλο που "αγκαλιάζει" τη μισή επικράτεια (Τρίκαλα, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Δυτική Αττική, Βοιωτία, Πρέβεζα, Λευκάδα). Το έργο της επιτροπής της ΕΠΟ μόνο εύκολο δεν ήταν (ειδικά και με τις πιέσεις που ασκούνται), αλλά ο ΑΟΧ ...γεωγραφικά έχει κάθε λόγο να αισθάνεται αδικημένος.

Θα μπορούσαν να τοποθετήσουν στον όμιλο του ΑΟΧ και ομάδες από Αλεξανδρούπολη, Γρεβενά, Πάτρα, Κρήτη, Φλώρινα, να πάω κι εγώ μια βόλτα στην πατρίδα μου, το Αμύνταιο... Να γίνουν κι ο Αντώνης Αυλωνίτης, ο Σπύρος Λάμπρου και η Ελεντίνα Πράσσου συνεργάτες του Ευτύχη Μπλέτσα στο happy traveller...

Φαινομενικά πάντα, τα φαβορί του ομίλου για την κατάληψη της πρωτιάς είναι τα Τρίκαλα, το Ύπατο, η Ελευσίνα και ο Τηλυκράτης Λευκάδας, που είναι ενισχυμένος (η σειρά είναι τυχαία).

Ισως υπάρξουν και ομάδες-φωτοβολίδες, που σκάνε σαν βεγγαλικά στον αέρα και μετά ξεφουσκώνουν σαν το σουφλέ. Θα τα δούμε όλα -κυριολεκτικά- στην πορεία, ο ΑΟΧ είναι αναγκασμένος να ...σουτάρει «τρίποντα» στο Στάδιο και να ...υπερβάλλει εαυτόν σε έδρες που οι παίκτες της κυανόμαυρης ομάδας θ' ακούνε την ανάσα των -σκαρφαλωμένων σε σύρματα και κεραμίδια- κατοίκων-φιλάθλων των γηπεδούχων.

Οι εποχές άλλαξαν... Ο ΑΟΧ (ειδικά φέτος, αναγκαστικά), ούτε στηρίζεται σε Ευβοιώτες, ούτε αποτελεί την «βιτρίνα» που ονειρεύεται ο ταλαντούχος «γηγενής», απ’ άκρη σ’ άκρη του νομού, για να προβάρει τη φανέλα του. Οπως συνέβαινε τα παλιά τα χρόνια.

O ΑΟΧ θα προσπαθήσει να σώσει το "τομάρι" του και ο ωμός ρεαλισμός και όχι ο συναισθηματισμός θ' αποτελέσουν τον σωστό οδηγό.

Η στιγμή που ο Νίκος Παναγιώτου πετυχαίνει στο 93' το νικητήριο γκολ στον αγώνα Ερέτρια-Νεοχώρι 1-0 και το αφιερώνει στον πατέρα του που έφυγε πριν λίγες μέρες από τη ζωή, είναι η πιο δυνατή στιγμή του πρωταθλήματος από τώρα μέχρι το τέλος.

Τα Λουκίσια κρατήθηκαν όρθια στην έδρα των Αλατάτων μετά από μια συντριβή (9-0 στην Αρτάκη), μια εντός έδρας ήττα, αλλά και την παραίτηση του Νίκου Ευσταθίου. Το λες και «μαγκιά», στο ντεμπούτο του Δημήτρη Αντωνόπουλου στον πάγκο του ΑΟΛ.

Τα Αλάτσατα δεν βρήκαν πολλούς χώρους, αλλά είναι ένα σύνολο που προσπαθεί να παίξει σωστά. Αν γίνουν πιο "κυνικά" στην τελική προσπάθεια, έχουν τύχη, και μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησαν το φετινό σχεδιασμό για τα λημέρια της Β' και όχι τα ...σαλόνια της Α'. Ο Δημήτρης Ακριτίδης κάνει λόγο και για "φτηνά" γκολ που δέχεται η ομάδα του και στοιχίζουν βαθμούς. 

Η Δροσιά μετά την ήττα της πρεμιέρας έχει τρέξει ένα σερί τριών νικών και -ήδη- έχει βάλει ...πλάτη αρκετές ομάδες. Σερί τριών νικών, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός δεν θυμάμαι να έχουν τρέξει στη Super League. Ο Γιώργος Λάμπρου στηρίζεται σε ένα ολιγομελές, αλλά ευέλικτο ρόστερ και ο Γενάρης είναι ...κοντά, αν χρειαστεί να υπάρξει ενίσχυση.

Ο Ελλήσποντος δημιουργεί φάσεις, αλλά δυσκολεύεται να τις μετουσιώσει σε γκολ. Το ίδιο έγινε και στην πρεμιέρα στα Αλάτσατα και χθες στη Λάμψακο απέναντι στην Αιδηψό. Η Αιδηψός από τη μεριά της είναι τόσο ...μάχιμη που και με οκτώ παίκτες να παρουσιαστεί σε ένα γήπεδο θα παλέψει το ματς.

Ο Ταμυναϊκός είναι μια ομάδα που προσαρμόζει τα πλάνα και την επιθετικότητά του ανάλογα με το παιχνίδι. Όταν χρειαστεί θα παίξει σφιχτά και θα σου ...ρίξει το δηλητήριο σαν «κόμπρα», αλλά μπορεί να πάρει και την κατοχή, να σε βάλει στα καρέ σου και να σε "πνίξει" με καθαρό μυαλό και στο αμυντικό κομμάτι. Για τους περισσότερους είναι το τρίτο φαβορί για τον τίτλο, πίσω από Αρτάκη και Αμαρυνθιακό, αλλά μέχρι στιγμής η ομάδα του Αλιβερίου κάνει του κεφαλιού της.

Ο Ηρακλής Ψαχνών γνώρισε βαριά ήττα (στον Δύστο) από τον Ταμυναϊκό, αλλά απαγορεύεται να τον οδηγήσει σε λάθος σκέψεις και μονοπάτια. Είναι γεγονός ότι οι πράσινοι είχαν μπροστά τους ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα, αντιμετωπίζοντας εκτός έδρας Αμαρυνθιακό, Δροσιά και Ταμυναϊκό, ενώ το ερχόμενο Σάββατο ...έρχεται ένα ντέρμπι από τα παλιά κόντρα στην Αρτάκη στο γήπεδο Ψαχνών. Έπειτα, τα παιχνίδια θα είναι περισσότερο στα μέτρα του και καλείται να βγάλει αντίδραση.

Η Αρτάκη βγάζει ένταση και δυναμική από το πρώτο δευτερόλεπτο, μπαίνει στο γήπεδο με αίσθημα υπεροχής ...και τη σιγουριά ότι η ίδια θα ορίσει τους κανόνες στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Ο Σταυρός προσπάθησε φιλότιμα, αλλά υπέστη μια ήττα εντός προγράμματος και η ομάδα του Βογιατζή δείχνει καλό πρόσωπο.

Ο Αμαρυνθιακός, όπως και στην Αιδηψό, έτσι και στο Μαντούδι, βρέθηκε πίσω στο σκορ, αλλά και τις δυο φορές έβγαλε αντίδραση ομάδας που -δικαιολογημένα- κουβαλάει την ταμπέλα της επίδοξης πρωταθλήτριας.

Η Αναγέννηση Μαντουδίου δέχθηκε στην έδρα της 5 γκολ από τη Μακρυκάπα και 4 γκολ από τον Αμαρυνθιακό, αλλά τα μεγάλα σκορ ...αδίκησαν την εικόνα της. Η ομάδα του Σπυρόπουλου έχει αγωνιστικό στάτους και είναι θέμα χρόνου να βρει την ισορροπία της.

Η Μακρυκάπα δεν νίκησε στην Κάρυστο και δεν έκανε το 4Χ4. Απ' την άλλη πλευρά δεν έχασε κιόλας σε μια δύσκολη έδρα, που θα δεινοπαθήσουν όλες οι ομάδες. Ο ΑΟΚ του Κιαπέκου θα κάνει ζημιές (σαν τη Χαρά Βέρρα) και ο στόχος της κατάκτησης μιας θέσης στην πρώτη εξάδα δεν μοιάζει απατηλός. Για την υστεροφημία, αφού δεν υπάρχουν πλέι οφ και τώρα που το σκέφτηκα, δεν θα ήταν ωραία κάποια στιγμή να υπάρξουν και πλέι οφ;