Πανσεξουαλικός Οχετός έχει πλημμυρίσει την Ελλάδα

* Γράφει ο δικηγόρος Κώστας Κεμίδης

Ι) Πριν λίγα χρόνια, ο αείμνηστος και κορυφαίος ιστορικός και διανοούμενος της χώρας μας Κώστας Καργάκος, βλέποντας αυτήν την πλημμυρίδα της γενετήσιας διαστροφής στην πατρίδα μας [παιδεραστεία - παιδοφιλία, ομοφυλοφιλία παντού, σεξουαλική κακοποίηση, παιδική πορνογραφία και διακίνηση πορνογραφικού υλικού με θύματα ανήλικα και άγουρα αγόρια και κορίτσια, ακόμη και νηπιακής ηλικίας], είχεν απηυδίσει και έγραψε, κύριο άρθρο, σε καθημερινή εφημερίδα των Αθηνών, με τον εκκωφαντικό και άσεμνο - μεν, αλλά ορθότατον και ειλικρινέστατον τίτλον - δε με έντονα, μεγάλα και μαύρα γράμματα: «Εκπούστεψε η Ελλάδα μας».

Παρακολουθώντας ο άνθρωπος και αγανακτισμένος για αυτά τα αίσχη της γενετήσιας διαστροφής, (όπως φυσικά και όλοι μας, που δεν έχουμε, ακόμη χάσει τον μπούσουλά μας), αναρωτιόταν για αυτήν την κατρακύλα του ηθικού ξεπεσμού της χώρας μας, με την εκτεταμένη εικόνα ενός γενικευμένου αφροδισιασμού, που έχει πάρει την μορφή χιονοστιβάδας.

ΙΙ) Το φαινόμενο τούτο του εκχυδαϊσμού στην πατρίδα μας, με την γενικευμένη, εκτεταμένη και καθολική εικόνα ακολασίας και ανηθικότητας, να εισχωρεί, ακόμη, και στα σπίτια μας, είτε με την τηλεόραση, είτε με το πλέον σύγχρονο μέσο ηλεκτρονικής επικοινωνίας, το διαδίκτυο, και να βλέπουν οι οικογένειες με τα παιδιά τους τα σατανικά και διαβολικά βίντεο ενδοχώριου ή και εισαγόμενου πανσεξουαλισμού, έχει φθάσει πια στο απροχώρητο. T.V. - κινητό και Διαδίκτυο, αποτελούν σήμερα τους τηλεοπτικούς προαγωγούς του πανσεξουαλισμού, στον κόσμοκαι ιδιαίτερα στην χώρα μας.

Οι 3 σύγχρονοι και μεγάλοι Άγιοι των ημερών μας (Άγιος Παΐσιος, Άγιος Πορφύριος και Άγιος Ιάκωβος - Ροβιές) αποκαλούσαν την τηλεόραση «Το Κουτί του Διαβόλου». Σκεφθείτε πώς θα έλεγαν και το πιο σύγχρονο τηλεοπτικό μέσον, το διαδίκτυο.

ΙΙΙ) Η Κοινωνική χειραφέτηση της γυναίκας και ο γυναικείος φεμινισμός, αλλά και ο ξενόφερτος πιθηκισμός (κατά τον Φώτη Κόντογλου) της χώρας μας, να «εκπολιτισθεί» στα έκτροπα και ανήθικα ξένα ήθη και έθιμα της μοντέρνας αποχριστιανικοποιημένης και ολοένα οδηγουμένης στην αθεΐα  Ευρώπης, είχαν και έχουν δυσμενέστατη επίδραση στο σύνολο του Ελληνικού πληθυσμού.

Όπως μου δόθηκε σε προηγούμενο κείμενό μου η ευκαιρία στο παρελθόν, όταν ασχολήθηκα με τις διαφορετικές συνθήκες Οικογενειακής και Κοινωνικής ζωής, που επικρατούσαν τα παλαιότερα χρόνια στις 10ετίες του 1940, 1950, 1960 και 1970, στην πατρίδα μας, από εκείνες του 1980 μέχρι και σήμερα, είχα τονίσει ευκρινώς και ευθαρσώς, την ήρεμη και χριστιανική ζωή των κατοίκων της πατρίδας μας, τα παλαιότερα χρόνια, όπου διέκρινες την χαρά και την αγάπη, καθώς και τον δεσμό που είχαν τα μέλη της Οικογένειας μεταξύ τους, σε αντίθεση με τα φαινόμενα άγχους, νευρικότητας, απονιάς, μίσους και κακίας των ανθρώπων στην Ελληνική Κοινωνία και την Οικογένεια ειδικώτερα, σήμερα.

Το δέσιμο της φιλίας και της αγάπης στα μέλη της Κοινωνίας - Οικογένειας τότε, δεν το βλέπεις σήμερα καθόλου. Αντίθετα βλέπεις, την καχυποψία, το συμφέρον, την απονιά, το μίσος και την έχθρα στις σχέσεις των μελών μεταξύ τους.

Χάθηκε πια, η οικογενειακή θαλπωρή, η γαλήνη και η ζεστασιά της χριστιανικής αγάπης, που παρετηρείτο στις παλαιότερες οικογένειες της πατρίδας μας. Είχαν φόβον Θεού στην ψυχή τους οι άνθρωποι τότε, και το σπίτι τους ήταν χώρος ιερός, με προγραμματισμό και τάξη, γι αυτό και ο γάμος ήταν όντως ιερός θεσμός και «Μυστήριον Μέγα», κατά τον Θείον Απόστολον Παύλον.

Σήμερα, χάθηκαν και η ιερότητα και η ενότητα των συζύγων και ο γάμος θεωρείται πλέον, ως ένα «είδος εν ανεπαρκεία», στην μοντέρνα και αποχριστιανικοποιημένη, συνεχώς Ελληνική Κοινωνία, της προοδευτικής μας κουλτούρας.

Ο γάμος κατήντησε ένα είδος εμπορεύματος (αν συνάπτεται), μια σύμβαση - συμφωνία - αγοράς και πώλησης μεταξύ των συζύγων, αλλά τί λέω τώρα συζύγων (μήπως και θεωρηθώ ρατσιστής), αφού καταργήθηκε και αυτή η λέξη με την «προοδευτική μας ψευτοκουλτούρα» και έγινε πια «σύντροφος» και «συντρόφισσα», κατά τις επιταγές των άθεων και ολοκληρωτικών πρώην Κομμουνιστικών Καθεστώτων, αλλά και άλλων συνοδοιπόρων τους, παντός χρώματος και πάσης μορφής αυταρχισμού και φασισμού. Το ίδιο πιστεύω, συμβαίνει και σε πολλά κράτη της «πολιτισμένης» Ευρώπης και των άλλων Ηπείρων γενικότερα, με τα δημοκρατικά μεν πολιτεύματα, αλλά και την συνεχώς αυξανόμενη αποχριστιανοποίησή τους.

IV) Είναι, λοιπόν, φυσικό και επόμενο, μέσα σ΄ ένα τέτοιο μολυσμένο και διεφθαρμένο καθεστώς, μιας αφηνιασμένης κοινωνίας του πανσεξουαλισμού και της γενικευμένης, ακολασίας και ανηθικότητας που επικρατεί, τα αισχρά και βορβορώδη εγκλήματα της παιδικής πορνογραφίας, να μην είναι «κεραυνός εν αιθρία», αλλά να αποτελεί το φαινόμενο αυτό μία συνήθεια, μια αιμορρούσα και πυορρούσα πληγή και ένα σκουλικιασμένο φρούτο του Κοινωνικού μας εκφυλισμού και αμοραλισμού.

Γίναμε Ευρωπαίοι και ενταχθήκαμεν στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να βελτιώσουμε τις συνθήκες της διαβίωσής μας. Να καρπωθούμε, αμοιβαίως, τα αγαθά από την κατάκτηση της γνώσης των επιστημών, την σύσφιξη των σχέσεων με όλα τα μέλη της Ε.Ε.!, ώστε να αντιμετωπίσωμεν από κοινού και ενωμένοι τους όποιους κινδύνους κατά της ζωής μας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Δεν προσχωρήσαμεν, όμως, στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να πουλήσωμεν ούτε την ψυχή μας, ούτε και την συνείδησή μας, έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος.

V) Κάθε φορά που το κακό φουντώνει και απλώνει τα φαρμακερά του πλοκάμια και βέλη, να διαχυθούν μέσα στην Κοινωνία, η Πολιτεία με τους αρμοδίους και αναρμοδίους ειδήμονες και παντογνώστες, αναφέρεται στην αναμόρφωση και αυστηροποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα της πατρίδας μας.

Παρά ταύτα, όμως, τόσον οι απανωτές και πολλαπλές γυναικοκτονίες, όσον και τα στυγερά και ειδεχθή σεξουαλικά εγκλήματα των σατανικών και ανθρωπόμορφων τεράτων, παιδοβιαστών και σεξουαλικά διεστραμένων  παιδόφιλων και παιδεραστών, συνεχώς αυξάνουν.

Κανένας, όμως, εξ αυτών, δεν εστίασε το πρόβλημα για «το ξέφραγο αμπέλι», που επικρατεί στην ασυδοσία των Ηλεκτρονικών ΜΜΕ (T.V. Κινητό και Διαδίκτυο), κάτι το οποίο έχω επισημάνει και εγώ πολλές φορές σε άλλα παρεμφερή θέματα, π.χ. ακούμε συχνά για την διακίνηση παιδικής πορνογραφίας ή και άλλων παρομοίων σεξιστικών εγκλημάτων, όπως για τον βιαστή και εκβιαστή Παναγιωτόπουλο, από το Ράδιο Αρβύλα, που διακινούσε το πορνογραφικό του video, ή για τον Λιγνάδη και Φιλιππίδη κλπ, κλπ. ή και για τον αδίστακτο και αγιογδύτη, σημερινό σατανικό παιδοβιαστή του Κολωνού «με το Αγγελικό πρόσωπο και τους πολλούς σταυρούς και τα προσκυνήματά του στις εκκλησιές», τον υποκριτή και Φαρισαίο, που τα ρούχα του μύριζαν λιβάνι και η ψυχή του έβγαζε σκορπιούς και δηλητήριο.

Ποιος, όμως, αρμόδιος Κρατικός Λειτουργός ή Εισαγγελέας, ενήργησε, προληπτικά για να προλαβαίνουμε τέτοια αισχρά καμώματα των σάτυρων και ανώμαλων και σεξουαλικά διεστραμμένων πρωταγωνιστών; Και όταν γράφω προληπτικά, εννοώ, να περάσουν από το «κόσκινο» της καταλληλότητας ή μη, τα διάφορα επιθεωρησιακά προγράμματα ηθοποιών και άλλων καλλιτεχνών, «της κακιάς ώρας».

Η γνώμη μου είναι ότι δεν γίνεται ούτε προληπτικός, ούτε κατασταλτικός έλεγχος, και ο λόγος είναι απλούστατος. Σε περίπτωση, ενός προληπτικού ελέγχου από το Ε.Ρ.Σ. και τυχόν απόρριψης του Ραδιοτηλεοπτικού προγράμματος των καλλιτεχνών, η αντίδραση των συνήθως φωνασκούντων αντιδραστικών Δημοσιο-γράφων και Μ.Μ.Ε., που ανήκουν σε Κοινοβουλευτικές ή Εξωκοινοβουλευτικές Συλλογικότητες ή άλλες Επαναστατικές Ομάδες, των ακραίων ιδεολογιών και ιδεοληπτικών αντιλήψεων (ονόματα δεν λέμε), θα είναι άμεση, γιατί θίγεται η δημοκρατική τους ευαισθησία και καταπατούνται τα δικαιώματα της ελευθερίας στην έκφραση του λόγου και της τέχνης, ως πνευματικών δημιουργημάτων!!!

Το δικαίωμα όμως ενός ανθρώπου να ενεργεί με τις πράξεις του και τις παραλείψεις του, καταχρηστικά και ενάντια στα χρηστά ήθη, μιας ευνομούμενης Πολιτείας, με Θεσπισμένους Κανόνες Δικαίου, όχι μόνον δεν συνιστά και δεν είναι δικαίωμα κατά τον νόμον, και συνεπώς δεν προστατεύεται, αλλά διώκεται και τιμωρείται ποινικά και μάλιστα και αυτεπάγγελτα από τον Εισαγγελέα. Η συμπεριφορά μας, πρέπει να είναι σύμφωνη και σύννομη με τους γραπτούς και άγραφους Κανόνες Δικαίου, ενός σύγχρονου Κράτους.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, όλοι μας τα κροκοδείλια και ψεύτικα δάκρυα της συμπόνοιας και συμπαράστασης στα αθώα θύματα των δολοφόνων των παιδικών ψυχών, για «το θεαθήναι τοις ανθρώποις» και ας εγκύψωμεν στην μελέτη του φαινομένου, αν θέλωμεν να μην θρηνήσωμεν άλλα θύματα.