Η δυναμική των φαβορί στην Α' ΕΠΣΕ, ο ΑΟΧ, το τρένο και το παπιγιόν

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Στην αγαπημένη τους συνήθεια επέστρεψαν το Σαββατοκύριακο οι ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες, διαιτητές και φίλαθλοι, αφού η ΕΠΟ τους έκανε τη ...χάρη να παίξουν μπάλα μετά από τρεις εβδομάδες απραξίας, εξαιτίας του λουκέτου, που εντέλει δεν οδήγησε πουθενά, παρά μόνο έφερε εκνευρισμό, αναστάτωση και την επιβεβαίωση ότι δεν υπάρχει γιατρικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το τοξικό.

Προσωπικά δεν επέλεξα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο παρότι ήμουν μεγάλο ταλέντο, χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω. Κάποτε στην Καλλονή (σ.σ δημοτικό πήγαινα) είχε έρθει η Σκάλα Καλλονής απροειδοποίητα για φιλικό ματς. Με τους Σκαλιώτες είχαμε μεγάλη κόντρα. Εκείνη τη μέρα πήγαινα σε ένα πάρτι μιας συμμαθήτριας που είχε γενέθλια, κρατούσα το δώρο, είχα βάλει και παπιγιόν για να κάνω εντύπωση. Ξαφνικά ακούω φωνές στο δρόμο (σ.σ. κινητά δεν είχαμε) «ήρθε η Σκάλα για φιλικό, χάνουμε 0-1». Έφτασαν αυτοί οι πονηροί στην Καλλονή και ξεκίνησε παιχνίδι με όσους απ’ τους δικούς μου ήταν διαθέσιμοι στο γήπεδο. Παράτησα το δώρο στη μέση του δρόμου (το μάζεψε η μάνα μου) κι έτρεξα στο γήπεδο. Το 1-3 έγινε με συνοπτικές διαδικασίες 5-3 (τελικό) με τέσσερα προσωπικά γκολ. Απ’ ότι θυμάμαι με το παπιγιόν αγωνίστηκα απ' τη λαχτάρα μου να τους κερδίσουμε. Και πήγα μετά και στο πάρτι, στην εποχή της "λαμπάντα".

Τη νίκη της 2ης αγωνιστικής στην Α’ ΕΠΣΕ σημείωσε η Αρτάκη με το 9-0 επί του ΑΟ Λουκισίων. Μια Αρτάκη με πολλά τρεξίματα και ασφυκτικό πρέσινγκ ψηλά. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η ομάδα του Καρβέλη έπρεπε εκτός από γκάζι να πατήσει και λίγο φρένο. Είναι μια κουβέντα που ανοίγει πάντα, όταν ένα σκορ παίρνει μεγάλες διαστάσεις.

Οι γνώμες ποικίλουν, πριν μερικά χρόνια η Γερμανία φιλοδώρησε με 7 γκολ τη Βραζιλία. Σύμφωνα με τα «πάντσερ» θα ήταν χειρότερο για την ίδια τη "σελεσάο" να εισπράξει οίκτο και λύπηση. Αν πρέπει, θα φας και 7 και 17.

Φυσικά, ούτε η Αρτάκη είναι Γερμανία, ούτε τα Λουκίσια Βραζιλία και ο συσχετισμός είναι άτοπος. Όπως και να ‘χει, το σκορ για τον ΑΟΛ είναι πολύ βαρύ σ’ ένα απόγευμα που ο προπονητής της ομάδας Νίκος Ευσταθίου δεν βρισκόταν στο γήπεδο.

Με τη σειρά μου βρέθηκα στο Προκόπι για την αιμοδοσία της τράπεζας «Γιάννης Αγριόδημος» και μετά στο ματς Μαντούδι-Μακρυκάπα στο «σπίτι» της Αναγέννησης.

Η προσέλευση των εθελοντών αιμοδοτών στο Προκόπι ήταν εξίσου απογοητευτική με την προσέλευση στο Αλιβέρι, πριν λίγο καιρό. Ούτε η νότια, ούτε η βόρεια Εύβοια ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.

Η έλευση 2-3 ανθρώπων και στη μία και στην άλλη αιμοδοσία (σ.σ. ούτε η πρώτη της Χαλκίδας πήγε καλά) έφερε αμηχανία, αλλά ο πατέρας του Γιάννη, ο κύριος Κώστας δεν χάνει το κουράγιο του και θα συνεχίσει την τράπεζα στη μνήμη του χαμογελαστού παιδιού που ήταν εθελοντής αιμοδότης, αλλά και εθελοντής δότης μυελού των οστών.

Και όπως έλεγε ο Γιάννης «ο κόσμος δεν αλλάζει από τη γνώμη σου, αλλά από το παράδειγμά σου» και είναι γεγονός ότι βόρεια και νότια Εύβοια δεν έδωσαν το καλό παράδειγμα. Ίσως θα πρέπει ν' αλλάξει η τακτική και ο τρόπος προσέγγισης των ομάδων και σ’ αυτό το κομμάτι οφείλει να βοηθήσει έμπρακτα η ΕΠΣ Εύβοιας.

Λίγες ώρες αργότερα στο Μαντούδι, η Μακρυκάπα ασφαλώς δεν είχε ...τόσο εύκολο έργο, όσο δείχνει το τελικό 1-5, αλλά το 2Χ2 δίνει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση στο γκρουπ του Ζέρβα που είναι σοβαρό και αποτελεσματικό, όσο ο Ανδρέας Μήτρου έχει αγαστή σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα (ο Μάκης Σίδερης ακολούθησε την αποστολή, αλλά ήταν εκτός).

Η Μακρυκάπα από την αρχή ήταν πιο ήρεμη, είχε μεγαλύτερη κατοχή, με πολλές πάσες στο κέντρο, κάτι που έλειψε από την Αναγέννηση, η οποία δεν κρατούσε μπάλα και προσπαθούσε να σπάσει την πίεση του ΑΟΜ με μακρινές πάσες. Το συγκρότημα του Σπυρόπουλου βέβαια, έχει δυο φορ, τον Μαναρίτσα και τον Ζουζουλή, που έχουν την ικανότητα να σημαδέψουν εστία από το πουθενά.

Το Μαντούδι μετά το 1-3 ...ξέμεινε από δυνάμεις και ψυχολογία και μοιραία το σκορ ξέφυγε.

Οι απουσίες είναι στο πρόγραμμα για όλες τις ομάδες. Άλλες επηρεάζονται περισσότερο και άλλες λιγότερο. Ο 16χρονος γκολκίπερ Στράτος Κουρκουλιώτης δεν έχει ακόμη την υποδομή και τις παραστάσεις να κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά κάτω από την εστία. Παρόλ’ αυτά απέκρουσε το πέναλτι του Σπανού, κατέγραψε άλλη μια σπουδαία επέμβαση λίγο αργότερα και αποτελεί σημαντικό κομμάτι του ρόστερ.

Ο Αμαρυνθιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ ...από τα αποδυτήρια στην Αιδηψό, αλλά η ομάδα της Βάθειας έχει παίκτες-προσωπικότητες που δεν «πνίγονται» σε μια κουταλιά νερό. Οι βόρειοι έχασαν και τον Κυριακού που ήταν ιδιαίτερα επιδραστικός στο παιχνίδι του γκρουπ του Γιώργου Δημητρίου, αλλά εκτιμώ ότι και φέτος θα βρουν το κουμπί της παραμονής στην μεγάλη κατηγορία και θα το πατήσουν. 

Ματσάρα έγινε στην Ερέτρια, με τον νεανικό Απόλλων να βγάζει ενέργεια και αυταπάρνηση κόντρα στην Κάρυστο, που δεν κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά των δύο τερμάτων, έχοντας παράλληλα και το αριθμητικό πλεονέκτημα από το 5’, λόγω αποβολής του Τοουρφέ. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο, δείτε τι έγινε το Σάββατο στο Φιορεντίνα-Ίντερ. Στα τοπικά έχει χαθεί η ψυχραιμία, γενικότερα μην τρελαίνεστε.

Με ευκολία (4-0) ξεπέρασε ο Ταμυναϊκός το εμπόδιο του ΑΟ Αλατσάτων και η διατήρηση του αήττητου της έδρας για τους Αλιβεριώτες θα δώσει κίνητρο στην ομάδα του Ντόβολη να τρέξει και ...εκτός έδρας σερί, ώστε να του επιτρέψει να κρατήσει επαφή με την κορυφή.

Η Δροσιά του Γιώργου Λάμπρου ...αποτύπωσε στον αγωνιστικό χώρο τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις και ο ΑΠΚΟ, που είναι μια ομάδα με πλάνο και βάσεις επιβλήθηκε του Ηρακλή Ψαχνών που θα διανύσει μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά, αλλά αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν οι άνθρωποι των πράσινων και καλούνται να το διαχειριστούν. 

Ο Σταυρός του Άγγελου Βογιατζή (πήρε διπλό στη Λάμψακο επί του Ελλήσποντου) θα είναι η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, ίσως χτυπήσει και την πόρτα της 6αδας, μπορεί να γίνει και ο ...Βόλος της Εύβοιας. Καμία σχέση βέβαια ο Αχιλλέας Μπέος με τον πρόεδρο Κώστα Γκίκα, ο δεύτερος είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπος, ο πρώτος γεννήθηκε για να τσακώνεται.

Αυλωνάρι και Νεοχώρι που κάποτε ήταν στην Εύβοια ότι για τη Σκωτία το Ρέιντζερς-Σέλτικ έμειναν στο 1-1. Καλός είναι και ο βαθμός και για τους δύο, ακόμη αρχή είναι.

Ο ΑΟ Χαλκίς έπαιξε φιλικό με τον Φωστήρα, ενώ αρχικά είχε επιλεγεί ο Εθνικός που νόσησε από κόβιντ. Είχε γίνει και μια προεργασία για φιλικό με το Αιγάλεω (για σήμερα, Δευτέρα), αλλά ήρθαν οι Ταυριώτες.

Στον «φονέα των γιγάντων» έχει αγωνιστεί και ο παλαίμαχος, πρώην προπονητής και νυν πρόεδρος των Χαλκιδέων Αντώνης Αυλωνίτης τη σεζόν 1995-96 (φωτό κάτω, πάνω σειρά, πρώτος - καμαρωτός- από αριστερά).

Ο ΑΟΧ δεν είναι ούτε σάκος του μποξ, ούτε συνονθύλευμα. Είναι μια κανονική ομάδα με αρχή, μέση και τέλος και με παιδιά που έχουν θέληση και πάθος για να διακριθούν. Το ποδόσφαιρο δεν έχει μαγικά ραβδάκια, παρά μόνο δουλειά και ο Ζουρούδης είναι δουλευταράς προπονητής. Παρέλαβε μια ομάδα χωρίς παίκτες. Για να μην ξεχνιόμαστε, η Χαλκίδα τις πρώτες μέρες πάτησε χορτάρι επί της ουσίας για να δηλώσει την ύπαρξή της.

Σταδιακά και μέσα από πολύ δυσκολίες το ρόστερ άρχισε να διαμορφώνεται κι εκεί που αναρωτιόμασταν αν έχει εφευρεθεί τρόπος να στηθεί αυτή η ομάδα, την περ. εβδομάδα βρέθηκαν στην προπόνηση καμιά 30αριά παίκτες. Ήδη ορισμένοι έφυγαν (κάποια παιδιά έλαβαν και προκαταβολή), αν και ο ΑΟΧ δεν έχει περιθώρια ούτε για ...στατιστικά λάθη (θα αναφερθούμε εκτενέστερα στην έντυπη "Γνώμη"). Το ρόστερ δεν έχει διαμορφωθεί, ο ΑΟΧ ψάχνει τέρμα και φορ επιτακτικά και θα χρειαστεί ενίσχυση και σε άλλες θέσεις. Ο Ζουρούδης έχει βρει κάποιες σταθερές (Μαγγίνας, αφοί Μπαλωμένοι, Κυριαζής) και χθες κόντρα στον Φωστήρα έκανε ανεπίσημο ντεμπούτο ο Μπρούνο Χαλκιαδάκης, ο οποίος θα αποτελέσει σημείο αναφοράς.

Το παιδί είναι φανερό ότι βρίσκεται πίσω στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης, αλλά η ποιότητά του είναι δεδομένη (χθες πήραμε μια πρώτη γεύση) και σε φάση επίθεσης είναι βέβαιο ότι η μπάλα θα πρέπει να περνάει συνέχεια από τα πόδια του. Έχει την ατομική ενέργεια και την ποιότητα να κάνει τη διαφορά.

Ο Ανδρέας Αλεξανδρής έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία, ο Γιάννης Κυριακού είχε καλές κινήσεις και ενισχύει την ευβοϊκή "παροικία", ο Αλ Μπασάμ -προς το παρόν- μένει. Δεν είναι και …Ζιζού, όπως το υποκοριστικό του, αλλά κι αυτός θέλει το χρόνο του.

Ο Μπράιαν παραμένει στα "πιτς", είδε το ματς από την εξέδρα. Έξω από το γήπεδο ήταν ο διοικητικός Σταύρος Μάντης, ο οποίος πιστεύει στον Γάλλο και σε πηγαδάκι τον χαρακτήρισε "τρένο". Στο μεταξύ, με τρένο πήγε ο Μάντης στη Θεσσαλονίκη για να πάρει στα χέρια του το δελτίο του Μπρούνο, γι' αυτό και στην ανακοίνωση της ομάδας έγινε λόγος για "ταξίδι-αστραπή". Πρέπει ν' ανέβηκε ...Σαλόνικα με το γρήγορο τρένο, γιατί αν ήταν ο "καρβουνιάρης" η ανακοίνωση θα αναφερόταν σε "ταξίδι μετ' εμποδίων". Ο Μάντης προσπάθησε να αποσπάσει και το "ναι" ενός πολύ έμπειρου γκολκίπερ, επιπέδου Super League 2, αλλά δεν έγινε η δουλειά. Πάντως το πάλεψε αρκετά ο ΑΟΧ.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι…Οταν οι άλλες ομάδες κατέβαιναν από το λεωφορείο και ξεκινούσαν προετοιμασία, η Χαλκίδα έψαχνε να βρει τη στάση για να προλάβει το τελευταίο δρομολόγιο. Από αυτό το μέσο δεν συνηθίζουμε να αβαντάρουμε ανθρώπους, αλλά ο Ζουρούδης αξίζει τη στήριξη και τον σεβασμό, επειδή και ο ίδιος σεβάστηκε και στήριξε τη Χαλκίδα.

Το 2-2 δεν έχει καμία σημασία και μάλιστα διαμορφώθηκε με ένα πέναλτι που έδωσε στην ομάδα του Ταύρου το νέο "διαμάντι" της διαιτησίας, ο Γιάννης Παύλου που πήρε τη σφυρίχτρα και τα πήγε καλύτερα από πολλούς διαιτητές που ορίζει ο Μπένετ ή προκάτοχός του, ο Κλάτενμπεργκ. Και το βασικότερο, ο Παύλου μοίρασε το καρπούζι στη μέση.

Πρώτος βοηθός ήταν ένας άλλος φίλαθλος της ομάδας, ο Μικέλ, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε παρακολουθήσει -πριν λίγα χρόνια- μαθήματα στη σχολή για να γίνει διαιτητής. Η απορία μου δεν είναι γιατί δεν αποφοίτησε από τη σχολή, αλλά γιατί πήγε στη σχολή, ένα παιδί που είναι μόνιμα ...σκαρφαλωμένο στο κάγκελο. Και σταμάτησε και με ένα οφσάιντ τη Χαλκίδα.

Ο Φωστήρας έδειξε σαφώς πιο έτοιμος, με συνεργασίες, αυτοματισμούς, με τον πρώην προπονητή του ΑΟΧ Σεροπιάν να κάνει πέντε αλλαγές (σ.σ. συνθήκες κανονικού αγώνα) και όχι 9 και 10, όπως κάνει ο Ζουρούδης, γιατί καθημερινά βλέπει στην προπόνηση καινούργια παιδιά και πρέπει να τα δοκιμάσει.

Θα περιμένουμε και την απόφαση για τους ομίλους. Η προκήρυξη λέει …τέσσερις, αλλά έτσι όπως τα κατάφερε η ΕΠΟ που δεν μπορεί να διοργανώσει ούτε τουρνουά 5Χ5, ας κάνει τους ομίλους 6, ειδικά για φέτος, γιατί η δημιουργία τεσσάρων ομίλων με καμιά δεκαριά εμβόλιμες και ...υπερατλαντικά ταξίδια θα ισοδυναμεί με "αυτοκτονία". Με 6 ομίλους μας βλέπω στης Θεσσαλίας τα μέρη, θα πάει το τσίπουρο σύννεφο. Σε τηλεδιάσκεψη που έγινε χθες οι περισσότερες ομάδες -αναμενόμενα- τάχθηκαν υπέρ της δημιουργίας 6 ομίλων.

Κάτι στεναχώρησε τον παλαίμαχο της ομάδας Κώστα Ζήση, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δεν χάνει παιχνίδι του ΑΟΧ και χθες που το φιλικό έγινε δίπλα στο σπίτι του, στην Αρτάκη, δεν έδωσε το "παρών". Σε μια περίοδο που ο ΑΟΧ συγκεντρώνει το μπάτζετ "ευρώ-ευρώ" και "πόρτα-πόρτα" κανείς δεν περισσεύει. Ελπίζω να ξεπεραστούν τα όποια σύννεφα εμφανίστηκαν και ο κύριος Κώστας να ξαναβρεθεί στην πρώτη γραμμή της μάχης, εκτός αν η απουσία του οφείλεται σε άλλους λόγους.