Δεν πρέπει να κάνουμε αγωγή στο Der Spiegel;

* Του Ακη Θεοφανίδη

Ετσι όπως τα κάναμε, τα λουζόμαστε τώρα. Γίναμε αντικείμενο χλευασμού του κάθε δήθεν έγκυρου εντύπου που βγάζει τα απωθημένα του ενάντια στη χώρα μας, τη ζωή που (αδίκως ως ένα βαθμό) ζούσαμε και γενικά του ...ρεκλαντάν που μας χαρακτηρίζει ως λαός.

Να θυμίσουμε λίγο πως δεν είναι η πρώτη φορά που ξένα έντυπα την "πέφτουν" στην Ελλάδα. Και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες πολλές φορές οι αγγλικές εφημερίδες καταφέρονταν εναντίον μας, αλλά κυρίως μετά την κρίση, ξεκίνησε το γερμανικό Focus με το απαράδεκτο πρωτοσέλιδό του και συνέχισαν κι άλλα έντυπα σε όλη την Ευρώπη με στόχο να γελοιοποιήσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας μας.

Αυτό που έκανε, όμως, το Der Spiegel δεν έχει καμία σχέση με θεμιτή σάτιρα, την οποία άλλωστε οφείλουμε να ανεχτούμε ως...εμπνευστές της. Οταν το καταξιωμένο γερμανικό περιοδικό βγαίνει ευθέως και λέει ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ και θα επιστρέψει στη δραχμή (όπερ σημαίνει ξεκάθαρη πτώχευση), τότε δύο δρόμοι υπάρχουν: Ή λέει ψέματα ή λέει αλήθεια. Σωστά;

Σύμφωνα με τις ακαριαίες διαψεύσεις άπαντων των εμπλεκομένων (Ευρωπαϊκή Ενωση, Τρόικα, ελληνική, αλλά και γερμανική κυβέρνηση), το δημοσίευμα του περιοδικού είναι ψευδές. Οι Γάλλοι, δε, το χαρακτήρισαν φαντεζί (sic). Ομως, το θέμα δεν είναι ποια στάση θα κρατήσουν οι Γάλλοι, αλλά εμείς.

Το Υπουργείο Οικονομίας, λοιπόν, εξέδωσε ανακοίνωση, η οποία σε αδρές γραμμές αναφέρει ότι το ρεπορτάζ είναι αναληθές, "γραμμένο με αδιανόητη ελαφρότητα" και ότι "εξυπηρετεί κερδοσκοπικά παιχνίδια".

Ρωτάω εγώ τώρα: Αν έτσι έχουν τα πράγματα (μακάρι...), δεν πρέπει να τραβήξουμε μια αγωγή στο περιοδικό, που ελαφρά τη καρδία έγραψε ότι πτωχεύουμε, την ώρα που με νύχια και με δόντια παλεύουμε να σωθούμε; Οχι για να παρουμε λεφτά, αλλά για τους παρακάτω λόγους:

1) Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά κάποιων ατόμων για το πρώτο e-mail της χρεωκοπίας και τώρα θα αφήσουμε να περάσει στο ντούκου η επίσημη τοποθέτηση ενός παγκοσμίου εμβέλειας εντύπου ότι γυρνάμε στη δραχμή;

2) Ο αντίκτυπος που είχε το δημοσίευμα ήταν τεράστιος. Επηρέασε τα χρηματιστήρια, δυσχέρανε ακόμη παραπάνω τις προσπάθειες της ελληνικής οικονομίας για ανάκαμψη, ενίσχυσε τη δυσπιστία των πιστωτών μας και επανέφερε στο προσκήνιο τα πιο εφιαλτικά σενάρια.

3) Το σημαντικότερο όλων: Αν δεν καλέσουμε το περιοδικό να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών του, δεν είναι σαν να αφήνουμε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όσα γράφει; Αφού καταγγέλλουμε σαν ψευδές το ρεπορτάζ, οφείλει το Der Spiegel να πληρώσει (ηθικά ή χρηματικά δεν έχει σημασία) για τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που παίζει και για τη θρασύτητά του να καταρρακώνει έτσι ελαφρά τη καρδία την οικονομία μιας χώρας.

Προσωπικά, είμαι κατά των αγωγών και μηνύσεων σε φορείς της ελευθερίας του τύπου. Ομως εδώ το παιχνίδι χόντρυνε: Ή πτωχεύουμε και το μαθαίνουμε από ξένους ή μας κάνουν ό,τι θέλουν και βγάζουμε το σκασμό σαν παγκόσμιοι ζητιάνοι της σωτηρίας μας.

Ανεξαρτήτως του ίσχυει από τα δύο αυτά ενδεχόμενα, κοιτάζοντας τον εαυτό μας στον ...spiegel (=καθρέφτης), καταλαβαίνουμε ότι η αξιοπρέπεια του Ελληνα συνεθλίβη μέσα στα γρανάζια της εκτυπωτικής μηχανής του γερμανικού περιοδικού...