Η κλήρωση-πρόκληση της Αρτάκης, ο Παντέλης και ...τι ωραία που είναι η Χαλκίδα

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Κλήρωση-πρόκληση για την Αρτάκη στο Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στην Ηλιούπολη, η οποία πριν λίγο καιρό αγωνίστηκε σε αγώνες μπαράζ για την άνοδό της στη Super League 2. Η Ηλιούπολη έχει στον πάγκο της έναν γνώριμο και πολύ αγαπητό κόουτς στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο, τον Νίκο Παντέλη, ενώ έχει προχωρήσει και σε αρκετές μεταγραφές από το πάνω ράφι. Αναδείχθηκε κυπελλούχος Αθηνών νικώντας στον τελικό την συντοπίτισσα Διάνα Ηλιούπολης (σ.σ. πόσες ομάδες έχει η Ηλιούπολη;), ενώ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στον 5ο όμιλο της Γ' Εθνικής, αφήνοντας δεύτερο τον Φωστήρα.

Η κλήρωση για την Αρτάκη δεν είναι βατή, γιατί έπεσε πάνω στο "μεγαθήριο" του 4ου γκρουπ, αλλά είναι εμπορική και θα φέρει έσοδα. 

Στις 31 Αυγούστου στο γήπεδο Αρτάκης δεν θα πέφτει καρφίτσα, είναι ένα νοκ άουτ ματς που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Εύβοιας.

Η Ηλιούπολη είναι το φαβορί, αλλά τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς και η Αρτάκη είναι δυνατή και θα διεκδικήσει την πρόκριση, όπως έκανε και πέρσι κόντρα στην Κηφισιά.

Παραλίγο στην Ηλιούπολη, στον πλευρό του Παντέλη να βρεθεί κι ο Πέτρος Ζουρούδης, αλλά προτίμησε να δώσει τη μάχη του στη Χαλκίδα.

Εξαρχής το να στήσει ένα ρόστερ από μηδενική βάση, χωρίς οικονομικούς πόρους και έχοντας χάσει, όχι –απλώς- πολύτιμο έδαφος, αλλά τη γη κάτω από τα πόδια του, έμοιαζε με ουτοπία. Εντέλει η επιτροπή σωτηρίας έδωσε την εντολή στον Ζουρούδη να ξεκινήσει επαφές με την «πρωτεύουσα», ώστε την ερχόμενη Δευτέρα ορισμένα παιδιά που δεν είχαν βρει συμφωνίες να δώσουν το παρών στην «πρώτη» της ομάδας.

Η πιο περίεργη «πρώτη» που έχει υπάρξει έβερ στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Ο χαμένος δεν έχει τίποτα να χάσει και όπως έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης μην καταδέχεσαι να ρωτάς, θα νικήσουμε(;), θα νικηθούμε(;) Πολέμα!

Οι ομάδες σύμφωνα με τη λογική μετράνε τα έσοδα και το μπάτζετ και ανάλογα ξοδεύουν. Η Χαλκίδα προφανώς θα ξοδέψει για τα …οδοιπορικά αυτών των παιδιών, τα οποία δεν ευθύνονται σε τίποτα. Ίσα-ίσα, το γεγονός ότι θα έρθουν να βάλουν πλάτη, χωρίς να έχει διενεργηθεί συνέλευση για την εκλογή νέας διοίκησης και χωρίς να γνωρίζουν τι θα καρπωθούν στην πορεία, τους καθιστά …δικά μας παιδιά και θα χρειαστεί να δείξουμε κατανόηση και όχι να τα κυριεύσουμε με πανικό.

Ο Πέτρος Ζουρούδης στις μεταξύ τους συνομιλίες τους εξήγησε την κρισιμότητα της κατάστασης και τους είπε την πλήρη αλήθεια, δεν τους έκρυψε το παραμικρό.

Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζουν τον «λαβύρινθο» της Χαλκίδας και για ένα διάστημα μερικών ημερών θα κάνουν υπομονή μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο, θετικά ή αρνητικά. Ελπίζουμε ο ΑΟΧ να βρει χρήματα και μέρα με τη μέρα να προσθέτει κι άλλα κομμάτια μέχρι να συμπληρωθεί το παζλ.

Δεν θα έρθουν ο Λεβαντόφσκι και ο Χάαλαντ, προφανώς σε ένα κανονικό σύμπαν δεν είναι όλοι «ενδεκαδάτοι», αλλά δεν θα τους ζητήσουμε και τα ρέστα.

Θα τους πάρουμε με το καλό, δεν θα τους τρομάξουμε, θα τους πούμε τι ωραία είναι η πόλη μας, έχει θάλασσα, καλό φαγητό, όμορφη παραλία, 4 ευρώ κοστίζει ο καφές, εντάξει θα τη βρούμε την άκρη.

Μακάρι να είναι θετικά και τα μηνύματα που λαμβάνει η επιτροπή σωτηρίας από τις οικονομικές βοήθειες που ψάχνει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ομάδα δεν θα μπορέσει να περπατήσει. Δεν το λες απαισιοδοξία, αλλά ρεαλισμό και την σκληρή πραγματικότητα θα πρέπει να την κοιτάς κατάματα, δεν γίνεται να την κοροϊδέψεις, γιατί θα σε τιμωρήσει με τον πιο σκληρό τρόπο. Και ο ΑΟΧ έχει πέσει πολλές φορές θύμα της.   

Από την "εγχώρια" αγορά οι επιλογές δεν είναι πολλές, θα έλεγα μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Αν όλα κυλούσαν φυσιολογικά μετά την άνοδο, ο ΑΟΧ θα δημιουργούσε μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα με βάση του … Ευβοιώτες παίκτες, όπως ήθελαν οι Ζουρούδης, Καρλατήρας, Παλαιολόγος, Πικραμένος και όχι μόνο.

Ο σχεδιασμός έγινε φύλλο και φτερό και δεν ξέρω σε τι βαθμό μπορούν να βοηθήσουν και οι άλλες ευβοϊκές ομάδες τον εκπρόσωπο του νομού στις εθνικές κατηγορίες στο συγκεκριμένο τάιμινγκ, με παίκτες «κλεισμένους», που έχουν ποντάρει πάνω τους οι προπονητές τους και θα αναγκαστούν να χαλάσουν το μομέντουμ της χημείας που χτίζουν, έχοντας ξεκινήσει τα φιλικά τους, όσο η Χαλκίδα έψαχνε τον Καραμάνο.

Κρίμα για τη Σκεπαστή που αποχαιρετά άδοξα την μεγάλη κατηγορία της Εύβοιας μετά από μια αξιοπρόσεκτη πορεία τα τελευταία χρόνια. Μια ομάδα που έβγαλε υγεία, αυταπάρνηση, έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, αλλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Αν δεν κάνω λάθος απέσυρε και επίσημα τη συμμετοχή της από την Α’ ΕΠΣΕ και λογικά σε περίπτωση που επαναδραστηριοποιηθεί του χρόνου …θα χάσει δυο κατηγορίες και θα βρεθεί στη Γ’ ΕΠΣΕ.

Τα φιλικά συνεχίζονται αυτό το Σαββατοκύριακο για τις ομάδες της Εύβοιας μέσα στον καύσωνα, και κάτι τέτοιες ζεστές μέρες …με θυμάμαι νεοσύλλεκτο στο Ναύπλιο, που μας ενημέρωσαν ότι «αύριο έχετε πορεία, 40-50 χλμ» με 48 βαθμούς κελσίου. Το πρωί -λίγο πριν φύγουμε- αγόρασα από το ΚΨΜ τέσσερα μπουκαλάκια νερό, λέω θα πιώ τα δύο στο «πήγαινε» και τα άλλα δύο στο «γύρνα». Μέχρι να μπούμε σε παράταξη και να βγούμε από την πύλη είχα πιει και τα τέσσερα μονοκοπανιά. Το πώς πήγα, αλλά ειδικότερα το πώς ήρθα δεν μπορώ να το αποτυπώσω με λέξεις στο πληκτρολόγιο. Σημαντικό πράγμα ο αυτοέλεγχος και η διαχείριση και στο στρατό και στο ποδόσφαιρο και παντού.