Η Χαλκίδα έφτιαξε ψυχολογία - Λουκίσια, Νεοχώρι και Μαντούδι έδωσαν ραντεβού με την ιστορία

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο ΑΟ Χαλκίς νίκησε στο Καρπενήσι γιατί ήταν δύο, μπορεί και τρεις κλάσεις ανώτερος από τον Αίολο, είχε ισχυρό κίνητρο, ενώ ο Αίολος έπαιξε για να χαρεί το παιχνίδι και η ομάδα της Εύβοιας πήγε το ματς στην λογική του «ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσαμε», απέναντι σε έναν αντίπαλο με μηδέν ανταγωνισμό στην Ευρυτανία σε πρωτάθλημα με 5 ομάδες, όλες κι όλες.

Όμως, κανένα παιχνίδι δεν κερδίζεται στα λόγια, παρά μόνο στο χορτάρι, άλλωστε ο Αίολος βγήκε πρωταθλητής με το απόλυτο των νικών και χωρίς να δεχτεί γκολ.

Από τα τσίπουρα να σηκωθούμε η παρέα και πάρουμε θέση μάχης στον αγωνιστικό χώρο, με στραβοκλωτσιά έστω, ένα γκολ σε 8 ματς μπορεί να βάλουμε. Ούτε έτσι παραβιάστηκε η εστία του Αίολου στην "εγχώρια" διοργάνωση.

Άρα ο ΑΟΧ έπρεπε να είναι σοβαρός, να καθαρίσει το ματσάκι από το πρώτο ημίχρονο και όλα λειτούργησαν βάσει σχεδιασμού, εκτός από την ενέργεια του Λούκα (φωτό κάτω) στο πλασέ του Τρεπεκλή που η μπάλα κυλούσε στα δίχτυα και ο Ηλίας αντί να σιγουρέψει το 5-0 ...μπήκε ο ίδιος γκολ. Πώς το κατάφερε αυτό θα τον ρωτήσουμε την Τετάρτη.

Ο Φαλαγγίτης την περισσότερη ώρα ήταν θεατής, η άμυνα είχε εύκολο έργο παρά τον τραυματισμό του Τζάβρα, στο κέντρο ο ΑΟΧ είχε τον απόλυτο έλεγχο, ενώ ένα από τα καλύτερα φετινά του ματς έκανε ο Καραχάλιος (φωτό κάτω).

Και δεν είναι μόνο τα δύο πρώτα γκολ του Μάριου που έδιωξαν το άγχος, από το ξεκίνημα ο έμπειρος εξτρέμ σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο πίσω από τον φορ κορυφής Γκιόκα και τον περιφερειακό Μαστροκώστα κινήθηκε ανάμεσα στις γραμμές του Αίολου, έδωσε πλάτος στο παιχνίδι της ομάδας, κράτησε μπάλα και έχτισε το προβάδισμα. Ο Σπανός που κυλάει στο DNA του το σκοράρισμα πέτυχε το 11ο προσωπικό του γκολ -ερχόμενος από τον πάγκο-, σκόραρε κι ο Μαστροκώστας που τον ακολουθεί στον σχετικό πίνακα.

Ο Ζουλιώτης (φωτό πάνω) είναι ο παίκτης που δεν έχει χάσει παιχνίδι φέτος για λογαριασμό του ΑΟΧ και του αξίζουν πολλά μπράβο γιατί είναι ένα παιδί που βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα να κρεμάσει ή όχι τα παπούτσια του το περασμένο καλοκαίρι, πείστηκε ότι έχει να δώσει πράγματα στον ΑΟΧ και δικαιώνεται για την επιλογή του, αφού τον οδηγούν η εμπειρία και οι παραστάσεις του. Και μάλιστα, σε μια νέα θέση που χρειάζεται αντοχές και τρεξίματα.

Το παιχνίδι της Τετάρτης είναι πολύ πιο δύσκολο από το χθεσινό, το καταλαβαίνει ο καθένας απέναντι, αυτή τη φορά, στον πρωταθλητή Βοιωτίας Κυπάρισσο Αντίκυρας, με τον οποίο ο ΑΟΧ είχε παίξει φιλικό το καλοκαίρι μέσα στη Χαλκίδα (φωτό κάτω).

Ο Κυπάρισσος χθες, έμεινε στο ισόπαλο 1-1 με τον Παναργειακό σε παιχνίδι που χάθηκαν ευκαιρίες και από τις δύο πλευρές. Ενα αποτέλεσμα που βόλεψε τον ΑΟΧ, ο οποίος "φιγουράρει" στην κορυφή μαζί με το Μοσχάτο που πέρασε με διπλό (1-3) από τον Τενεάτη Αθικίων, ο οποίος δεν τρομάζει, όπως και ο Απόλλων Ευπαλίου, ο πρωταθλητής Φωκίδας, με το νομό να βρίσκεται σε πτωτική πορεία μετά και την ανυπαρξία στην οποία έχει περιέλθει ο πιο γνωστός εκπρόσωπός του, ο Φωκικός που δεν δήλωσε συμμετοχή στην Α’ Κατηγορία.

Προφανώς οι ομάδες με την μεγαλύτερη ποιότητα στον όμιλο των μπαράζ είναι η Χαλκίδα, ο Παναργειακός, το Μοσχάτο και έπεται ο Κυπάρισσος, που είναι αξιόλογη ομάδα, αλλά χωρίς επιλογές και πολλές λύσεις και παίζει στα όριά της. Αν η Χαλκίδα τον κερδίσει, τον αφήνει πίσω 5 βαθμούς και κάνει το πιο σημαντικό βήμα για να βρεθεί σε λίγο καιρό στην κλήρωση της νέας Γ’ Εθνικής.

Σε ρυθμούς μπαράζ κινείται όλη η χώρα, ένας γείτονας, ο Λεβαδειακός, άλωσε τη Βέροια και ετοιμάζεται να ξαναβρεθεί στα μεγάλα επαγγελματικά σαλόνια. Στο μεταξύ αυτή η τρέλα να βάλουν τους δύο πρωταθλητές, μετά από τόσο «αίμα», δάκρυα και ιδρώτα να παίξουν μεταξύ τους για ν’ ανέβει ένας και ο χαμένος να μπει στη διαδικασία να διασταυρώσει τα ξίφη του με τον προτελευταίο της Super League δεν έχει προηγούμενο. Ρίξε δύο από τη Super League και ανέβασε τους δύο πρωταθλητές, για ποιο λόγο σ' αυτή τη χώρα το προφανές μοιάζει με πυρηνική φυσική δεν μπορώ να το καταλάβω.

Στην Α’ ΕΠΣΕ έπεσαν 3 σε πρωτάθλημα 14 ομάδων που είναι ...κάπως, εκ του αποτελέσματος, για το Λήλα που κατέλαβε την 12η –μοιραία- θέση.

Βέβαια, όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα ήταν γνωστή η προκήρυξη, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι ισορροπίες άλλαξαν με την αποχώρηση του Αρτεμισιακού και των Γουβών σχεδόν παραμονές της κλήρωσης. Ηρθε και η πτώση της Αρτάκης που δεν περίμενε κανείς και οι καραμπόλες ήταν αναπόφευκτες.

Για μπαράζ ανόδου ετοιμάζονται και τα Αλάτσατα, ο Σταυρός και η "σταχτοπούτα" Σκύρος.

Κι αν ο Σταυρός και η Σκύρος από την αρχή έβλεπαν την πλάτη των πρωταθλητών (Μαντούδι και Νεοχώρι), ο ΑΟ Αλατσάτων έπαθε λάστιχο τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές ...σκορπίζοντας 7 βαθμούς.

Η χθεσινή ισοπαλία (2-2) στην Αυλίδα (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους γηπεδούχους) ήταν σε μεγάλο βαθμό απόρροια της απογοήτευσης από την απώλεια της απευθείας ανόδου, οι παίκτες άδειασαν στο ντέρμπι και τώρα το βάρος πέφτει στον Γιάννη Φούρλη (φωτό πάνω), ο οποίος έχει την εμπειρία και την ικανότητα να πατήσει το κουμπί και να γυρίσει τον διακόπτη, για να παρουσιαστεί το γκρουπ του έτοιμο (κυρίως σε πνευματικό επίπεδο) στη δεύτερη ευκαιρία που έχει μπροστά του.

Μετά το 2-2 στο Βούρκο απέναντι στην Προποντίδα (οι Αλατσαταίοι φώναξαν για το πέναλτι που καταλογίστηκε στο 90’, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει VAR) τα Αλάτσατα υποχρεώθηκαν ν’ αγωνιστούν στο μεγάλο ντέρμπι τίτλου κόντρα στα Λουκίσια κυνηγώντας μόνο ένα αποτέλεσμα, τη νίκη, ενώ τα Λουκίσια έπαιξαν και για την ισοπαλία. Γεγονός που βοήθησε τον ΑΟΛ στο β’ ημίχρονο να διαχειριστεί καλύτερα αυτήν την συνθήκη, να παίξει πίσω από την μπάλα και να κυνηγήσει το δεύτερο γκολ στην κόντρα, έστω κι αν ήρθε στις καθυστερήσεις. Τα Λουκίσια έδειξαν μια πρωτοφανή προσήλωση στο στόχο της ανόδου, ενισχύθηκαν το Γενάρη, κρατήθηκαν σε απόσταση αναπνοής από τα Αλάτσατα και την κατάλληλη στιγμή πήραν κεφάλι στην κούρσα, επιστρέφοντας μετά από 7 χρόνια στο πρωτάθλημα των «μεγάλων» του νομού.

Το «πορτοκαλί υποβρύχιο» πέρασε δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια, το καλοκαίρι εμπιστεύτηκε ένα δικό του παιδί για «καπετάνιο», το Νίκο Ευσταθίου (φωτό κάτω), ο οποίος με το καλημέρα στη προπονητική του πορεία έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα γραφής, το μέλλον του ανήκει και με υπομονή και πίστη στο πλάνο έφτασε στην πηγή και ήπιε νερό.

Στα Λουκίσια θυμάμαι είχα πάει για πρώτη φορά σε ένα ντέρμπι με τον Ευβοϊκό Χαλκίδας πριν καμιά 20αριά χρόνια. Οι δύο ομάδες ήταν στην κόντρα από τον πρώτο γύρο. Το μισό χωριό περίμενε έξω από το γήπεδο με άγριες διαθέσεις, ορισμένοι κρατούσαν τσουγκράνες και στα δέντρα υπήρχε κρεμασμένο ένα πανό που έγραφε «καλώς ήρθατε στους Ταλιμπάν».

Την ώρα του αγώνα χόρευα ζεϊμπέκικο από τα δυναμιτάκια (δεν είχαν στόχο εμένα, απλώς καθόμουν ανάμεσα στους δύο πάγκους). Αν υπήρχε τότε το «Dancing with the stars» εύκολα θα δήλωνα συμμετοχή. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι ότι γύρισα στη Χαλκίδα γύρω στις 10 το βράδυ, ο Θάνος Αναστασιάδης ήταν προπονητής του Ευβοϊκού Χαλκίδας και …κόκκινο πανί για τους Λουκισαίους.

Στην πορεία με τη συμβολή του αείμνηστου προέδρου Κώστα Ντελή, που είναι για τα Λουκίσια ότι οι Γιαννακόπουλοι για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, ηρέμησαν τα πνεύματα, ο ΑΟΛ επικεντρώθηκε στο ποδόσφαιρο και όχι στη μανούρα, έπαιξε στη Δ' Εθνική.

Καρτερικά τις φιέστες και τις απονομές περιμένουν ο Νηλέας Νεοχωρίου και η Αναγέννηση Μαντουδίου (σ.σ. μάλλον θα πανηγυρίσει επίσημα το ερχόμενο Σάββατο), είχαν βάλει πλώρη από πέρυσι, αλλά ο κόβιντ καθυστέρησε το πάρτι 365 μέρες. Όπως αποδείχθηκε το ανέβαλε και δεν το ματαίωσε. Εξαρχής ήταν τα μεγάλα φαβορί, δεν ξέφυγαν από το πλάνο, άντεξαν στην πίεση και τους αξίζουν συγχαρητήρια... 

Στο προπονητικό κέντρο του ΠΑΟΚ στη Νέα Μεσημβρία αγωνίστηκαν οι Αβαντίδες κόντρα στα κορίτσια του Δικεφάλου του Βορρά κι οι γηπεδούχες χρειάστηκαν ένα πέναλτι για να κάμψουν την αντίσταση της ομάδας της Χαλκίδας που έκλεισε υποδειγματικά όλους του χώρους και φάνηκε ότι ο Κνέζεβιτς είχε διαβάσει τις Θεσσαλονικιές. Δεν ξέρω αν το ματς κυλούσε στο 0-0, ποια θα ήταν η συμπεριφορά του ΠΑΟΚ, αλλά οι Αβαντίδες τον άγχωσαν, τον έβγαλαν από τη «βολή» του, τα πόδια άρχισαν να βαραίνουν. Τελικά το πέναλτι ...ξελάσπωσε τον ΠΑΟΚ, που δεν είχε καλές τελικές, αλλά παραμένει το ακλόνητο φαβορί για να ξανασηκώσει την κούπα. Ομως, έχει να πάει στον Εργοτέλη την ερχόμενη Κυριακή και αν πέσει καμιά «μπαλωθιά» στην Κρήτη και οι Αβαντίδες κάνουν το καθήκον τους κόντρα στη Λάρισα, τότε στις 22 Μαΐου στο ματς Αβαντίδες-ΠΑΟΚ στην πρωτεύουσα της Εύβοιας οι Χαλκιδέες θα προσπαθήσουν -με όσες πιθανότητες τους αναλογούν- να ρίξουν από το θρόνο τις μόνιμες βασίλισσες του γυναικείου ποδοσφαίρου με τις 16 κατακτήσεις (2002, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021). Εξαιρετικά δύσκολο, αλλά έχουν δικαίωμα στο όνειρο.