Η μητέρα των μαχών πλησιάζει, το ντέρμπι να γίνει διαφήμιση για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο τελικός Κυπέλλου έφυγε, ο τελικός πρωταθλήματος έρχεται. Μακρυκάπα-ΑΟΧ την Κυριακή στις 5 (…και όποιος αντέξει), την ίδια ώρα ο Ταμυναϊκός δοκιμάζεται στη Λάμψακο με το Λήλα Βασιλικού. Τα σενάρια είναι γνωστά. Μπορεί να με είχε χαντακώσει άδικα στην Άλγεβρα ο καθηγητής στο 1ο Λύκειο Θεσσαλονίκης, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ...πρόσθεση και αφαίρεση.

Ο Ζουρούδης που μοιάζει με ...πρωταγωνιστή στην ταινία «η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» ήρθε στη Χαλκίδα και με το "καλησπέρα" …οδήγησε τον ΑΟΧ σε μια πολύ καλή εμφάνιση κόντρα στην Αρτάκη και απέσπασε όχι όσκαρ, αλλά καλές κριτικές.

Εκ των πραγμάτων αγωνιστικά δεν γινόταν να αλλάξει πολλά πράγματα.

Αλλά από το πρώτο λεπτό που μπήκε στα αποδυτήρια οι παίκτες κατάλαβαν ότι έχουν να κάνουν με έναν αυστηρό προπονητή, λάτρη της πειθαρχίας.

Αυτό που προσπάθησε να κάνει είναι να τους τονώσει την αυτοπεποίθηση.

Μάλιστα, την Κυριακή θα βρεθεί αντίπαλος στη σκακιέρα με έναν παλιό συμπαίκτη του στον ΑΟΧ, τον προπονητή της Μακρυκάπας Βαγγέλη Ζέρβα.

Ο Ζουρούδης επέλεξε να ξεκινήσει στον τελικό με τρία χαφ για να έχει η ομάδα του ισορροπία στο χώρο της μεσαίας γραμμής, γνωρίζοντας ότι απέναντί του έχει την Αρτάκη, που έρχεται από μεγαλύτερη κατηγορία και ήταν το φαβορί. Προσπάθησε να μηδενίσει το ρίσκο και με υπομονή να βρει ένα γκολ, σε ένα πρώτο ημίχρονο φτωχό από φάσεις.

Βρήκε μια φάση η Αρτάκη από κόρνερ του Παπαδάκη και τακουνάκι του Κωνσταντίνου, όπου ο Φαλαγγίτης έγινε Μανταντά και αντέδρασε σωστά.

Ο δε Ζουρούδης θύμιζε τον Μπαρτζώκα στον πάγκο του μπασκετικού Ολυμπιακού. Ήταν συνεχώς όρθιος κι έδινε οδηγίες, το ίδιο, βέβαια, και ο Μαύρος, ο οποίος λίγες φορές πέτυχε το όνομα του Στάρις, τις περισσότερες τον έκανε Σέρβο και τον έλεγε Στάριτς.

Όπου χρειαζόταν οι δύο προπονητές μοίραζαν και ...συγχαρητήρια, ειδικά ο Μαύρος είπε κάποια στιγμή στον Ντελέκο «μπράβο Ντέλε, άριστα δέκα».

Στο β’ ημίχρονο ο ΑΟΧ δεν κατάφερε να αποτρέψει το γκολ του Χατζηστάμου, που πάτησε περιοχή και μολονότι ο Ζουρούδης φώναζε όχι τάκλιν στην περιοχή, ο Χατζηστάμου έβαλε την μπάλα μπροστά και απλούστευσε την αποστολή του.

Ο ΑΟΧ στο β’ ημίχρονο βρήκε περισσότερες στιγμές από την Αρτάκη, αλλά δεν τις αξιοποίησε.

Η Αρτάκη που δεν είχε ρυθμό, χωρίς υποχρεώσεις τις δύο τελευταίες εβδομάδες και ήταν λογικό, νίκησε δίκαια, αλλά ο ΑΟΧ στάθηκε ως ίσος προς ίση απέναντί της, ήταν οργανωμένος, συμπαγής και καλός στο τακτικό κομμάτι.

Ο ΑΟΧ επιβαρύνθηκε με ένα 90λεπτο υψηλής έντασης ενόψει του ντέρμπι της Κυριακής, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά. Τουλάχιστον, ο Ζουρούδης είχε την ευκαιρία να πάρει το «βάπτισμα του πυρός» και αυτό είναι στα συν. Πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις.

Η Μακρυκάπα ζει και αναπνέει για τη δική της υπέρβαση, όπως η Βιγιαρεάλ, που είναι ένα μεγάλο χωριό.

Η Χαλκίδα επίσημα δεν αιτήθηκε καμία αλλαγή έδρας. Ούτε ανεπίσημα στη σύσκεψη της αστυνομίας. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι εξέφρασε τον προβληματισμό της για τις συνθήκες διεξαγωγής του αγώνα, η αστυνομία έριξε στο τραπέζι την ιδέα ενός μεγαλύτερου γηπέδου (σ.σ. προφανώς τα Ψαχνά), η Μακρυκάπα απόλυτα φυσιολογικά είπε «όχι», οποιαδήποτε ομάδα το ίδιο θα έλεγε. Είναι ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων πλευρών να διασφαλίσουν την ομαλή διεξαγωγή του ντέρμπι. Η αστυνομία δεν είναι υποχρεωμένη να δίνει το "παρών" σε αγώνες του τοπικού ποδοσφαίρου. Η ίδια κρίνει πότε θα στείλει άντρες της στο γήπεδο και την Κυριακή η Μακρυκάπα είναι μια τέτοια περίπτωση και θα βρίσκεται σε αστυνομικό κλοιό.

Ζητείται ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση, καθαρό μυαλό από τους πρωταγωνιστές που είναι οι παίκτες, μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο.

Το ντέρμπι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει διαφήμιση για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο.

Γίναμε μάρτυρες ενός ανταγωνιστικού πρωταθλήματος που φτάνει στο φινάλε του με τη μητέρα των μαχών… Ποια Πρέμιερ Λιγκ; Στην Εύβοια και στο Καμπιονάτο τέσσερις ομάδες έχουν μαθηματικές ελπίδες για τον τίτλο.

Μίλαν και Ίντερ είναι ο ΑΟΧ και η Μακρυκάπα αντίστοιχα, η Νάπολι είναι ο Ταμυναϊκός και η Γιουβέντους η Ερέτρια...