Η Αρτάκη ξήλωσε μόνη της τα γαλόνια, θα ξανασμίξουν τ' αηδόνια στα αλώνια

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Από τη Δευτέρα 4 Απριλίου η Εύβοια δεν θα έχει εκπρόσωπο στη Γ’ Εθνική, μέχρι να ολοκληρωθούν τα μπαράζ ανόδου των πρωταθλητών των τοπικών Ενώσεων. Στην καλύτερη θα έχουμε έναν εκπρόσωπο, στη χειρότερη κανέναν. Πλέι οφ τα χαρακτήρισε η Ζέτα Θεοδωρακοπούλου, η οποία ήταν η κεντρική παρουσιάστρια στην live κλήρωση. Τη Ζέτα την είχα καθηγήτρια στη σχολή πριν καμιά 20αριά χρόνια, καθόλου δεν άλλαξε. Στο μάθημά της η τάξη ήταν –πάντα- …sold out (λογικό). Μια μέρα ζήτησε καραμέλες. Πήγα στο περίπτερο και της αγόρασα αυτές τις παστίλιες τις πράσινες, η πρώτη που έφαγε κόλλησε στα δόντια της, μου παραπονέθηκε, πετάχτηκε ένας τύπος που καθόμασταν στο ίδιο θρανίο, λέει «κυρία αυτές τις καραμέλες δεν τις δαγκώνουμε, τις γλείφουμε», απ’ ότι θυμάμαι μας έβγαλε και τους δύο έξω, εμένα γιατί με σούταρε δεν κατάλαβα.

Το απόγευμα της Κυριακής στην Αρτάκη, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ΑΟΝΑ-Ύπατο οι «μυημένοι» κατάλαβαν αμέσως ότι θα ήταν …άδικος κόπος ν’ αρχίσουν τις πράξεις στην αριθμομηχανή του κινητού. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έχει συμβεί, ρωτούσαν με αγωνία αν η ομάδα έχει σφυγμό, μέχρι την άλλη Κυριακή που ο ΑΟΝΑ θα φιλοξενήσει τη Φήκη.

Κι όμως, η εικόνα των παικτών της Αρτάκης, ξαπλωμένοι στο χορτάρι, αποσβολωμένοι, σαν να σταμάτησε ο χρόνος, ήταν αδιάψευστος μάρτυρας. Ήπιαν όλο το πικρό ποτήρι.

Η Αρτάκη την ερχόμενη σεζόν θ’ αγωνίζεται στην Α’ ΕΠΣΕ. Η Αρτάκη που το καλοκαίρι με τον Κουρμπανά προπονητή κόντραρε στα ίσια την Κηφισιά (στο Κύπελλο Ελλάδας) που πρωταγωνιστεί στη Super League 2, έφτασε 7 μήνες αργότερα στο –απόλυτο- ναδίρ.

Θα έχουμε την ευκαιρία να αναζητήσουμε το μαύρο κουτί της συντριβής μιας ομάδας που δημιουργήθηκε με σκοπό να πρωταγωνιστήσει, αλλά η …αούτομπαν χωρίς όριο ταχύτητας μετατράπηκε σε χωματόδρομο «καρμανιόλα».

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς έγιναν πολλά και μαζεμένα λάθη, η Αρτάκη από νωρίς έδειξε τάσεις αυτοκαταστροφής. Παίκτες που ήρθαν, πληρώθηκαν, αλλά δεν φόρεσαν ποτέ την «ερυθροκίτρινη», μαζικές αποχωρήσεις το Δεκέμβρη, επιλογές που δεν έπιασαν (βλέπε Μολδαβούς), κακή διαχείριση υλικού.

Η Αρτάκη ξεκίνησε «μουδιασμένα» το πρωτάθλημα, σιγά-σιγά -αρχής γενομένης από την ανατροπή με την Αταλάντη- η μηχανή έδειξε να ζεσταίνεται, το «διαζύγιο» με τον Διγκόζη -αν και ακουγόταν έντονα-, αποτέλεσε ένα ισχυρό σοκ και ακόμη πιο ισχυρό σοκ ήταν η αντικατάστασή του μ’ έναν προπονητή, τον Γκόφα, που είχε κουνήσει μαντήλι στον σύλλογο λίγους μήνες νωρίτερα (μετά το περσινό ντέρμπι Αρτάκη-Ηρακλής Ψαχνών).

Η «τριάδα» των εκτός έδρας παιχνιδιών με Φήκη (νίκη), Ύπατο (ισοπαλία) και Ηρακλή Λάρισας (ήττα στα χασομέρια), άσχετα με τη συγκομιδή, …φύσηξε άνεμο αισιοδοξίας, γιατί η ομάδα έμοιαζε να είναι λειτουργική με πλάνο.

Τα «σκωτσέζικα ντους» έκαναν ξανά την εμφάνισή τους, το αεροπλάνο έπεφτε συχνά σε κενά αέρος. Η Αρτάκη έβγαλε τον «μανδύα» της πρωταγωνίστριας κι άρχισε να φλερτάρει με το ρίσκο, σαν τον κασκαντέρ που θέλει να ακροβατήσει σε μια κλωστή και αναζητά τις πιο δύσκολες σκηνές της ταινίας για να αντικαταστήσει τον πρωταγωνιστή.

Και το έργο που προβλήθηκε στο μεγάλο πανί της Αρτάκης ήταν ένα θρίλερ. Κι αν εκείνο το «9ποντο» του Φεβρουαρίου (με Αγριά, Αταλάντη εκτός και Μακρυχώρι 3-0 α.α.) αποδείχθηκε ένα διάλλειμα για να πάρει ο θεατής μια ανάσα, ο Μάρτης ήταν -όνομα και πράγμα- «γδάρτης» και η Αρτάκη που μέχρι τα μισά της σεζόν δεν έχανε μακριά από την Εύβοια ούτε με αίτηση (ηττήθηκε για πρώτη φορά στις 23 Γενάρη με γκολ στο 90’ στο ΑΕΛ FC Arena) πήρε ένα ψαλίδι, άρχισε να κόβει τις δικές της ελπίδες και έδωσε ζωή σε ξεχασμένες και «καταδικασμένες» ομάδες που έκαναν πρόωρη …Ανάσταση.

Άλλοθι και …παρηγορητικά λόγια σε μια μέρα στεναχώριας για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο που είδε έναν «πρέσβη» του να «ξηλώνεται» από τη Γ’ Εθνική δεν είναι δύσκολο να βρούμε. Το περίεργο κλίμα στην Ευξεινούπολη, το ακυρωθέν γκολ στο Κεραμίδι, η κακή μέρα στη δουλειά κόντρα στο Δίστομο και χθες η αύρα του πρωτοπόρου ΑΟ Υπάτου…

Στο πέσιμο της αυλαίας μια παράστασης που έγινε βουβή χωρίς χειροκρότημα, κανένας δεν στεναχωρήθηκε περισσότερο από τα παιδιά, τον πρόεδρο Βαγιάννη, το ΔΣ, τους φίλους της ομάδας που βρίσκονται συνέχεια στο πλευρό αυτού του συλλόγου και όχι όταν παίζει παιχνίδι …ζωής και θανάτου. Ένα τέτοιο ήταν το χθεσινό για την Αρτάκη. Στα παιδιά που βγήκαν από την καταπακτή διέκρινες το πάθος και τη δίψα για τη νίκη, στον τρόπο που προσπαθούσε ο ένας να εμψυχώσει τον άλλον, στο πρώτο «πάμε γερά».

Αλλά αγωνιστικά η ομάδα έμοιαζε με παζλ που ήταν αδύνατο να ενωθούν τα κομμάτια του. Με τη μορφή που είχε το ματς ένιωθες ότι η Αρτάκη δεν θα σκοράρει όχι σε ένα, αλλά ούτε και σε δεύτερο 90λεπτο. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η Αρτάκη ανορθόδοξα, με τον Ντουμάνη να παίζει εκτός περιοχής φτάνοντας στα χαφ και τον Τσούπρο –κλασικά- να παίρνει θέση μάχης στην κορυφή για την πρώτη κεφαλιά, η Αρτάκη βρήκε δυο φάσεις και αν ο Κωνσταντίνου ή ο Γριζανίτης είχαν πιο καθαρό μυαλό θα έβαζαν στο γήπεδο «φωτιά». Η βαθμολογική διαφορά του ΑΟ Υπάτου με την Αρτάκη δεν είναι …καθρέφτης της αγωνιστικής τους διαφοράς. Το ξέραμε και γι’ αυτό μέσα μας είχαμε, όχι ακριβώς τη βεβαιότητα, αλλά την ελπίδα ότι η Αρτάκη που θα θυμηθεί τα αυτονόητα θα καταφέρει να …ξυπνήσει από τον εφιάλτη.

Όμως, το Ύπατο παίζοντας για ένα ημίχρονο με δέκα παίκτες, έδειξε οργάνωση, συνοχή, ωριμότητα, ποδοσφαιρική φιλοσοφία με συγκεκριμένους ρόλους, δεν πανικοβλήθηκε, δεν το έλουσε κρύος ιδρώτας. Ίσα-ίσα πιο επικίνδυνο ήταν με δέκα, παρά με 11 παίκτες, παρότι ο Σπηλιώτης που αποβλήθηκε είναι πολύ σημαντική μονάδα για τους Βοιωτούς, ενώ στη φάση που δέχεται την κόκκινη, δευτερόλεπτα πριν, έχει καταγράψει την κορυφαία ατομική ενέργεια σε όλο το ματς (καλό παιχνίδι έκανε και ο Χαλκιδέος του Υπάτου, Παναγιώτης Ταυταρίδης που εκτελούσε όλες τις στημένες μπάλες). Όταν φτάνεις στο σημείο να παίζεις το κεφάλι σου με τον πρωτοπόρο, σκούρα τα πράγματα.

Σε λίγους μήνες θα …ξανασμίξουν «τ’ αηδόνια», η Αρτάκη που έπεσε κι ο Ηρακλής Ψαχνών που δεν έπαιξε. Όχι ως εκπρόσωποι του νομού στα …σαλόνια μιας Εθνικής κατηγορίας, αλλά στα αλώνια, ψάχνοντας από το μηδέν πυξίδα και προσανατολισμό. Ο Ηρακλής Ψαχνών τέτοια εποχή, πριν ένα χρόνο είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στα μπαράζ ανόδου στη Σούπερ Λιγκ 2 και λύγισε από την Αγριά και το Στεφανοβίκειο (έχασε την πρωτιά στην ισοβαθμία). Φέτος η Αρτάκη εκτροχιάστηκε στην Ευξεινούπολη και στο Νέο Κεραμίδι. Ούτε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου δεν είχε περάσει απ’ αυτά τα χωριά όταν έκανε παλιά την εκπομπή στην ΕΡΤ3.

ΥΓ1: Τεράστια νίκη της Αιδηψού κόντρα στην Ερέτρια, έχοντας παιχνίδι την περ. Τετάρτη στη Λάμψακο με περιορισμένο ρόστερ.

ΥΓ2: Η Μακρυκάπα και ο Ταμυναϊκός δεν παρατάνε τα όπλα. Στα ματς με τη Χαλκίδα θα προσπαθήσουν να τρυπήσουν το ταβάνι ή θα αρκεστούν στα δεδομένα «ρισπέκτ» για τη φετινή τους πορεία.

ΥΓ3: Ο ΑΟΧ μετά τη ρεβάνς με τα Λουκίσια την Τετάρτη (μεγάλωσε η μέρα, αλλά θ’ ανάψουν οι προβολείς) έχει να πάει στο Αυλωνάρι που καίγεται, θα υποδεχθεί τον Ταμυναϊκό μετά από τρεις μέρες και θα περάσει από Δροσιά, Μακρυκάπα, Κάρυστο, έχει ακόμη μεγάλη ανηφόρα. Προς το παρόν προπονητής είναι ο Χατζέλης που έκανε και αλλαγές σε πρόσωπα και θέσεις στον αγώνα με το Λήλα. Ο ΑΟΧ θα δώσει τα χέρια με προπονητή, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν το κάνει πριν τη λήξη του πρωταθλήματος ή με την έναρξη των μπαράζ. Σε περίπτωση που επικρατήσει το δεύτερο σενάριο, δεν αποκλείεται ο νέος προπονητής να μην είναι …εκτός συνόρων.

ΥΓ4: Όλοι είχαμε πεσμένο το Καλοχωρί/Παντείχι, αλλά ο Ακριτίδης και οι παίκτες του είναι πραγματικοί μαχητές.

ΥΓ5: Ο πρωταθλητής Εύβοιας με την –θεωρητικά- αδύναμη Ευρυτανία στην πρεμιέρα εκτός έδρας και με τα δύο επόμενα ματς (Βοιωτία και Φωκίδα) εντός έδρας θα έχει την ευκαιρία να κάνει ένα …ωραίο 3Χ3 και να αποκτήσει το λεγόμενο μομέντουμ και ψυχολογικό αβαντάζ. Αλλά ένα παλιό τραγούδι λέει «με τα λόγια ζωγραφίζεις, τι ωραία που τα λες».    

ΥΓ6: «Μεθυσμένη πολιτεία» είναι από χθες το απόγευμα το Μονόδρυ. Τα παιδιά το χάρηκαν με την ψυχή τους. Μαζί τους και όλο το χωριό που έστησε φιέστα στην κεντρική πλατεία με χορό και πολύ φαγητό...