Στην Αρτάκη έπεσε ...κεραμίδα, ψάχνει προπονητή η Χαλκίδα

* Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Το τρένο της σωτηρίας θα τρέξει να προλάβει η Αρτάκη τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές. Βρίσκεται πάνω από τη ζώνη και πάλι καλά που έχασε στις καθυστερήσεις το Κεραμίδι στην έδρα του από την Ευξεινούπολη.

Το κυριακάτικο ματς στο Κεραμίδι... αυτό κι αν είναι τελικός, αλλά δεν χρειάζεται τέτοιες ώρες να σπείρουμε τον πανικό και να κάνουμε σαν τη Μάρθα Βούρτση, ωχ τι πάθαμε και τέτοια. Η Αρτάκη πρέπει να ηρεμήσει, να βελτιώσει βασικά κομμάτια του παιχνιδιού της και να πάει για τη νίκη, αλλά και ενδεχόμενη ισοπαλία θα την κρατήσει στην ...προνομιούχο 7η θέση.

Αλλά πριν το Κεραμίδι, το χθεσινό 0-1 κόντρα στο Δίστομο έπεσε σαν ...κεραμίδα.

Η Αρτάκη χθες αντιμετώπισε ένα οργανωμένο γκρουπ, με τακτική ποδοσφαιρική παιδεία και δύο παίκτες να ξεχωρίζουν μεσοεπιθετικά, ο Ηλίας Δήμου (κάτω σειρά στη μέση) και ο τύπος με το 6 στη φανέλα που μοιάζει με τον Σαλάχ (κάτω σειρά-δεύτερος από αριστερά).

Αμφότεροι έκαναν τη διαφορά, με τον Δήμου να αγωνίζεται στην κορυφή και τον Αντωνόπουλο ως επιτελικός.

Η εύστοχη εκτέλεση του Δήμου στο νικητήριο πέναλτι ήταν το λιγότερο απ’ όσα έκανε χθες στον αγωνιστικό χώρο, ήταν διεισδυτικός, σχεδόν μέσα σε όλες τις φάσεις, γυρνούσε πίσω και πάγωνε τον ρυθμό, έσπαγε την μπάλα.

Ο δε Αντωνόπουλος είναι ένας πολύ καλός χειριστής της μπάλας, την κρατούσε και την μοίραζε όσο και όπως έπρεπε. Ηταν να πάει στο Ύπατο τον Γενάρη, τον ήθελε ο συνεπώνυμός του προπονητής του Υπάτου, αλλά τελικά ο «Σαλάχ» έμεινε στον Αμβρυσσέα.

Ο προπονητής του Υπάτου βρέθηκε χθες στο γήπεδο και είδε το παιχνίδι, μια χαρά του έκατσε το άτυπο ρεπό με τον Αετό Μακρυχωρίου, γιατί την Κυριακή παίζει στο Δίστομο και μια εβδομάδα αργότερα έρχεται στην Αρτάκη.

Την τελευταία αγωνιστική η Αρτάκη φιλοξενεί τη Φήκη, η οποία μετά την εντός έδρας ήττα της (1-3) από την ομάδα της Εύβοιας πάει από το καλό στο καλύτερο. Μέχρι και τα δελτία υγείας ποδοσφαιριστών τους βούτηξαν στον Παλαμά, αλλά μπήκαν στο γήπεδο και αγωνίστηκαν και πήραν και το διπλό, ενώ μια εβδομάδα νωρίτερα έριξαν στο καναβάτσο τον Ηρακλή Λάρισας και μπορεί να του στερήσουν τον τίτλο.

Σε τέτοιου είδους ματς, όπως αυτό με το Δίστομο πρέπει να μπαίνεις με το μαχαίρι στα δόντια. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και στο πρώτο 20λεπτο η Αρτάκη είχε δεχτεί ήδη τρεις φάσεις, δεν πατούσε καλά στο κέντρο, δεν κρατούσε μπάλα και τις περισσότερες φορές ο αριστερός μπακ (σ.σ. Αντωνάκης) προσπαθούσε να βρει με μεγάλες πάσες τον Παπαδάκη ή τον Χατζηστάμου (ανάλογα ποιος έπαιζε αριστερά) για να τροφοδοτήσουν τον Μεγάλο, ο οποίος δεν μπόρεσε να πάρει μπάλες και να γίνει απειλητικός.

Ο Ζαχαρόπουλος ήταν ο αντι-Ντράγκαν στο «δέκα», στο «8» ο Ντελέκος που γυρνούσε αρκετά πίσω για να υποδεχθεί την μπάλα (κάποιες φορές κάλυπτε και το άκρο της άμυνας για να ανέβει ο Αντωνάκης) και ο Κωνσταντίνου κλασικά στο «6». Δεν είχε, όμως, φρεσκάδα η ομάδα, η μπάλα έφτασε ελάχιστες φορές με αξιώσεις στο τελευταίο τρίτο, ο αντίπαλος είχε ξεκάθαρα καλύτερο ρυθμό (στη φωτό πάνω ο πρόεδρος της Αρτάκης Γιάννης Βαγάννης παρακολουθεί όρθιος την ομάδα του να δυσκολεύεται να σώσει έστω τον έναν βαθμό).

Ανέβασε απόδοση η Αρτάκη για περίπου 10-15 λεπτά με κινητήριο μοχλό τον Παπαδάκη στο β’ ημίχρονο (στη φωτό πάνω απογοητευμένος μετά τη λήξη), ο Γριζανίτης δύο φορές που βρέθηκε σε θέση βολής αστόχησε, αλλά είναι ένα παιδί που έχει πολύ καλά στοιχεία και θα μπορούσε να είχε και περισσότερο χρόνο στα πόδια του. Αλλά οι περισσότεροι προπονητές επιλέγουν τις πιο δοκιμασμένες λύσεις.

Στην τελική ευθεία στην κορυφή μαζί με τον Μεγάλο τοποθετήθηκε και ο Τσούπρος. Βέβαια δεν πρόλαβε η Αρτάκη να κάνει πολλά «φορτώματα», παρόλ’ αυτά ο Τσούπρος βρέθηκε στο 92’ κοντά στο γκολ, αλλά για κακή του τύχη, η μπάλα του ήρθε χαμηλά και όχι ψηλά και το σουτ δεν ήταν σε καμιά περίπτωση «σεντερφορίσιο». Αργά το βράδυ, βέβαια, που είδα δύο τελειώματα του Τσόλακ, ο οποίος είναι φορ και παίρνει ένα εκατομμύριο, έδωσα χίλια δίκια στον Τσούπρο.

Λίγο πριν την έναρξη του β' ημιχρόνου ο -πάντα εκρηκτικός- Χάρης Αλεξανδρής (φωτό πάνω), ο οποίος έβλεπε το ματς μέσα από το γήπεδο έβαλε τις φωνές στα παιδιά της Αρτάκης, αλλά με τον δικό του του ξεχωριστό τρόπο. Περισσότερο προσπάθησε να τονώσει τον εγωισμό τους. 

O διαιτητής Γιάννης Καλογερόπουλος για πολλούς ήταν "πενηνταρίσιος" και δίκαιος, υπήρξαν και φίλοι του ΑΟΝΑ που εξέφρασαν παράπονα, το σίγουρο είναι ότι μοιάζει με τον Τάσο Κάκο.

Στην κερκίδα του γηπέδου της Αρτάκης βρέθηκαν αρκετοί Ευβοιώτες προπονητές (αφού η Εύβοια δεν έπαιξε μπάλα), εκεί ήταν και ο πρόεδρος του ΑΟΧ Βασίλης Καρλατήρας, όπως και ο γενικός διευθυντής Θανάσης Παλαιολόγος.

Εννοείται ότι την παράσταση έκλεψε η παρουσία του πρώην προέδρου της ΕΠΣΕ και πρώην αναπληρωτή προέδρου της ΕΠΟ Γιάννη Παπακωνσταντίνου (φωτό πάνω), ο οποίος μετά από ένα χρόνο ήρθε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού (Μαϊάμι) στην Εύβοια για το γάμο του γιου του. Έδωσε το "παρών" στο γήπεδο της Αρτάκης, συναντήθηκε με γνωστούς και φίλους.

Για τον πάγκο του ΑΟ Χαλκίς ...συζητιούνται πολλά ονόματα, δεν υπάρχει λόγος να τα γράψουμε ένα-ένα (από τα 20, τα 18 δεν ισχύουν), ωστόσο ακόμη δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό.

Το Σάββατο το μεσημέρι με φώναξε ένας φίλος στο μαγαζί του (περνούσα απέξω), μου λέει «Τρυφωνίδη έλα γρήγορα, βρήκε προπονητή ο ΑΟΧ, τον έχω μέσα».

Μπαίνω κι εγώ μέσα και βλέπω έναν τύπο, ο οποίος μου συστήθηκε ως …Λουτσέσκου (φωτό πάνω).

Του λέω «αδερφέ, φέρνεις λίγο στον "δάσκαλο", αλλά χλωμό σε κόβω για τον πάγκο του ΑΟΧ».

Και το μόνο που απάντησε ήταν: «Για μένα κέρδισε η Χαλκίδα την Ερέτρια».