Η αυταπάρνηση της Ερέτριας, η Άλγεβρα της Χαλκίδας, η Ελεντίνα και η Κωνσταντίνα

* Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Η Χαλκίδα φιλοξένησε την Ερέτρια με καλύτερες προϋποθέσεις συγκριτικά με την αντίπαλό της. Ερχόταν από ένα σχετικά εύκολο απόγευμα (4-0) κόντρα στον Ελλήσποντο, ενώ ο Απόλλων από ένα ντέρμπι με τη Μακρυκάπα που αναγκάστηκε να κυνηγήσει δυο φορές το σκορ και ξεζουμίστηκε, χάνοντας παράλληλα με κόκκινη και τον βασικό της ακραίο μπακ χαφ, τον Ρούσσο, που είναι ένα παιδί φιλότιμο στα αμυντικά του καθήκοντα, με ποιοτικά ανεβάσματα στα μεσοδιαστήματα. Με τη συμπλήρωση ενός τετάρτου οι φιλοξενούμενοι έχασαν τον πολύπειρο Βελάετη και άλλαξε η σύνθεση της αμυντικής διάταξης.

Το παιχνίδι έγινε στην έδρα του ΑΟΧ, με αναμμένους προβολείς, που αρέσει στους παίκτες, γιατί ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και νιώθουν ότι αγωνίζονται σε υψηλότερο επίπεδο. Ακόμη και στο άναμμα των πυρσών από τους ΑΟΧίτες στο β' ημίχρονο, ο γκολκίπερ της Ερέτριας Μπασινάς στα στημένα του ΑΟΧ δεν έχει καλή ορατότητα. Οι Χαλκιδέοι είχαν το μαξιλαράκι του +5 και φυσικά την ευκαιρία να εκτροχιάσουν οριστικά τον Απόλλωνα από τη διεκδίκηση του τίτλου.

Είναι η πρωτιά μια …άλλη Πηνελόπη και ο ΑΟΧ θα έβγαζε από τη μέση τον έναν μνηστήρα. Και τελικά κατάφερε να …βάλει στο κόλπο και τον Αμαρυνθιακό, με λιγότερες, βέβαια, πιθανότητες, η αλήθεια είναι ότι δύσκολα προλαβαίνει και στη Βάθεια ακόμη δεν μπορούν να χωνέψουν την ισοπαλία με τον Ελλήσποντο, που θα μπορούσε να ήταν και ήττα (η ισοφάριση ήρθε στο τέλος).

Ο Απόλλων μέχρι την Τετάρτη δεν είχε κερδίσει και ντέρμπι στο πρωτάθλημα, ήττα από τη Χαλκίδα στην Ερέτρια, ισοπαλίες με Ταμυναϊκό και Μακρυκάπα στην Ερέτρια, ήττα στη Μακρυκάπα, ισοπαλία στην Αμάρυνθο, ενώ την προτελευταία αγωνιστική υποδέχεται τον Αμαρυνθιακό και την τελευταία παίζει μέσα στο Αλιβέρι.

Κι όμως, όλα όσα φάνταζαν …βολικά για τον ΑΟΧ, ο Απόλλων Ερέτριας τα ακύρωσε με συνοπτικές διαδικασίες στο πρώτο ημίχρονο.

Γράφω τα παραπάνω για να εκφράσω όχι τη διαφωνία μου, αλλά την απορία μου με τη δήλωση του Δημήτρη Λύκου ότι η Χαλκίδα δεν έχει την υπομονή και την ισορροπία να διαχειριστεί ένα καλό βαθμολογικό προβάδισμα. Μπορεί να είναι έτσι, δεν λέω ότι δεν συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, αλλά όταν λέγεσαι Χαλκίδα και στο Α’ τοπικό δεν μπορείς να διαχειριστείς το +5, αν βρεθείς για παράδειγμα στο -2, τι θα κάνεις, θα πετάξεις λευκή πετσέτα; (κάποιος θα πει ότι θα βγάλεις αντίδραση).

Ο Απόλλων είναι ο Θεός του φωτός. Δεν τυφλώθηκε από τα φώτα και οδήγησε τον ΑΟΧ στο …σκοτάδι του 0-2 στο 35'. Το έργο του ΑΟΧ έγινε ακόμη πιο δύσκολο κόντρα σε μια ομάδα που έχει κάνει σημαία την «αυταπάρνηση».

Ο Απόλλων με γρήγορες μεταβάσεις στην πλάτη της άμυνας του ΑΟΧ τον έβαλε με την …πλάτη στον τοίχο. Και το έκανε μια, το έκανε δύο, το έκανε τρεις. Η άμυνα του ΑΟΧ ήταν ψηλά, ο Απόλλων επέλεξε να χτυπήσει όχι με τον Τόρα αιχμή του δόρατος, αλλά με τον σαφώς πιο γρήγορο Σταματάκο (ο Νίκος βρισκόταν στον πάγκο στο ντέρμπι με τη Μακρυκάπα, κι αυτό το ρόλο ανέλαβε ο Κανάνι).

Ο ΑΟΧ πιάστηκε στη φάκα στο 6’ και τέσσερα λεπτά αργότερα, ο Σταματάκος βρέθηκε φάτσα με τον Φαλαγγίτη με δυο πάσες, η πρώτη (με τα χέρια) από τον γκολκίπερ Μπασινά, η δεύτερη από τον Κανάνι και ο Σταματάκος άνοιξε το κοντρόλ και έχασε μια ευκαιρία που γι’ αυτόν είναι ψωμοτύρι.

Είπε ο σπίκερ (σ.σ. ο Κωσταβάρας αν δεν κάνω λάθος) στο γκολ του Μ’Μπαπέ κόντρα στη Ρεάλ από την μαγική πάσα του Νειμάρ που έγινε …Κανάνι, ότι «είναι αυτές οι περιπτώσεις που ξέρεις ότι θα πρέπει να διαχειριστείς μέσα στο παιχνίδι, αλλά δυσκολεύεσαι να το κάνεις».

Κάπως έτσι την πάτησε και ο ΑΟΧ και δεν είναι η πρώτη φορά. Ετσι τον μπλόκαρε κι ο Αμαρυνθιακός και εκτός και εντός έδρας (άσχετα με το διπλό στη Βάθεια), με τον ίδιο τρόπο το έκανε κι ο Ταμυναϊκός στο Αλιβέρι.

Ο ΑΟΧ δεν πρόλαβε να διαβάσει το ματς, και μου θύμισε εμένα στην Α’ Λυκείου, μόλις τη δεύτερη βδομάδα από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Μας είχε δώσει ο καθηγητής δύο ασκήσεις Άλγεβρας για το σπίτι. Δεν τις κοίταξα καν… Και την επόμενη μέρα «βγάλαμε μια κόλλα χαρτί» για να γράψουμε διαγώνισμα τριμήνου, αυτές τις δύο ασκήσεις που είχαμε για το σπίτι. Πονηρός ο καθηγητής, σου λέει αυτοί δεν περιμένουν ότι θα βάλω διαγώνισμα τη δεύτερη βδομάδα, έπαιζε και το βράδυ ο ΠΑΟΚ, παραπάνω από τους μισούς θα είναι αδιάβαστοι, γιατί θα έτρεχαν στο γήπεδο, τώρα είναι η ευκαιρία να τους πιάσω στον ύπνο. Και έγινε στην τάξη το «βατερλό» του αιώνα. Και τι έκανε ο άνθρωπος; «Συμψήφισε» το «διάρι» στο διαγώνισμα με το «16» στα προφορικά (ήμουν πραγματικά κινητικός στην τάξη) και το διαίρεσε. 16+2=18 διά δύο=9 στην καρτέλα. Από τα 19αρια και τα 20αρια του Γυμνασίου με έριξε χωρίς να το καταλάβω (τη μισή τάξη δηλαδή) στα …τάρταρα. Τον έπιασα την επόμενη μέρα, του λέω «θα διορθώσεις αυτό το ιστορικό λάθος», 17 μου έβαλε στο β’ τρίμηνο. Αισθάνθηκα σαν τον φετινό ΠΑΣ Γιάννενα που του αφαίρεσαν τους βαθμούς και τους ξαναπήρε πίσω και μπήκε στα πλέι οφ παραμονές της επικύρωσης της βαθμολογίας.

Στο β’ ημίχρονο ο Δημήτρης Λύκος έβγαλε τον Σπυράκη (δεν έγινε τουλάχιστον κάποια αναφορά για τραυματισμό του ποδοσφαιριστή, που είναι ένα παιδί που έχει και την κάθετη πάσα), η κίνηση με την τοποθέτηση του Κολιόπουλου στο δεξιό άκρο της επίθεσης ήταν αποδοτική, αλλά ξανακοιτάζω το χαρτί μου και δεν βλέπω να έχω σημειώσει κάποια καθαρή φάση του ΑΟΧ.

Όταν κυνηγάς το σκορ υπό πίεση, παίζουν ρόλο και οι στιγμές στο ποδόσφαιρο, μια τέτοια πήγε να βρει ο Τσατσαρώνης που κινήθηκε κάθετα, αλλά το σουτ που εξαπέλυσε ήταν άστοχο.

Ο ΑΟΧ στο β’ ημίχρονο για 40 λεπτά έπαιξε σαν τη γάτα με το ποντίκι την Ερέτρια, η οποία έχοντας πάρει κεφάλι με δύο γκολ, δεν είχε άλλη επιλογή, βάζοντας στο κέντρο τους Λάζρι και Τόρα (εξελίσσεται και σε μίστερ ασίστ) και τον συγκινητικό Βεσέλι που φέτος είναι «σκυλί του πολέμου». Ρισπέκτ και στον Κουρούπη που μπήκε σε ντέρμπι τίτλου με τη Χαλκίδα, με την Ερέτρια στριμωγμένη στα σχοινιά. 47 χρονών είναι, το λέει η καρδιά του, τι να του πει το γατάκι ο Μόντριτς που είναι 36; Με ρωτήσατε αν είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης στην Α’ ΕΠΣΕ αυτή τη στιγμή… Προφανώς, αλλά τέτοιες ερωτήσεις καλύτερα να τις απευθύνετε στον Κόκορη που είναι η «εγκυκλοπαίδεια» του ευβοϊκού ποδοσφαίρου.

Υποστηρίζουν κάποιοι ότι έπρεπε ο ΑΟΧ να παίξει με δύο φορ. Ο ΑΟΧ είχε τον έλεγχο και πίστευε ότι αργά ή γρήγορα θα σπάσει την αντίσταση της Ερέτριας και στη χειρότερη θα πάρει την ισοπαλία, διατηρώντας το +5. Να που δεν συνέβη, και η προσδοκία του +8 έγινε +2 και όλα ξαναρχίζουν σχεδόν από την αρχή.

Είχα αναφέρει και τις προάλλες ότι δεν γίνεται μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα του ΑΟΧ να ακυρώνουμε και να τραβάμε μια μολυβιά στην προσπάθεια του προπονητή και των παιδιών. Τι να πει και ο Τοκπασίδης θα μου πείτε τώρα, που του ανακοινώθηκε «διαζύγιο» μετά από ένα Χ στην πρεμιέρα, έχοντας περάσει ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, για να χτιστεί αυτό το σύνολο και να μπει μια τάξη…

Προσωπικά, βλέπω πάθος στα μάτια των παιδιών, χαίρονται με τις νίκες, στεναχωριούνται όταν δεν τα καταφέρνουν. Δεν πηγαίνουν με αυτόματο πιλότο, τρέχουν, ιδρώνουν, προπονούνται, δίνουν μάχες, αλλά δεν αρκεί… Πρέπει η ομάδα να γίνει πιο λειτουργική. Ο ΑΟΧ εξακολουθεί να είναι το μεγάλο φαβορί γιατί ...δεν γίνεται αλλιώς. Την Κυριακή το ματς στην Αιδηψό είναι δύσκολο. Κακά τα ψέματα για όλες τις ομάδες μια νίκη ή ένα θετικό αποτέλεσμα κόντρα στον «ισχυρό» της κατηγορίας αποτελεί αναφορά στην ιστορική διαδρομή τους.

Αν φυσικά διεξαχθούν τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου λόγω της κακοκαιρίας.

Και είναι ένα Σαββατοκύριακο με πολλά ντέρμπι και κρίσιμα ματς, Αμαρυνθιακός-Ταμυναϊκός, Κάρυστος-Μακρυκάπα, Σταυρός-Μαντούδι, Νεοχώρι-Ζάρκα, Κεραυνός Χαλκίδας-Αλάτσατα, Πήλι-ΑΕΚ Ν. Πύργου, Κονίστρες-Μονόδρι, παιχνίδια που θα κρίνουν ακόμη και τίτλους και προβιβασμούς, αλλά ενδεχομένως και υποβιβασμούς. Δηλαδή η μάχη του Λήλα με τον Ελλήσποντο είναι κρίσιμη για την ομάδα του Βασιλικού που πήρε τεράστιο διπλό στο Γυμνό, με τον Όλυμπο το Σάββατο να επιδίδεται στο δικό του κρας-τεστ στην έδρα του ΑΟ Αυλωναρίου, που επίσης παίζει με τη φωτιά.

ΥΓ: Στην προεδρίνα του Απόλλωνα Ελεντίνα Πράσσου, λογικά αρέσει η μουσική. Το ντέρμπι στη Χαλκίδα έγινε Τετάρτη βράδυ και σκεφτόμουν ότι σε περίπτωση ήττας της Ερέτριας θα γυρίσει στη βάση της με συνοδεία το τραγούδι της Ασλανίδου που λέει «κι έχει μια ψύχρα αυτή η Τετάρτη, ένα παράπονο αυτή η ζωή».

Τελικά το βράδυ ανήκε στην ομάδα της και σε μια άτυπη διασκευή, έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται, τραγουδώντας …Κωνσταντίνα και ...«αυτό το βράδυ ήταν δικό μας, για την Ερέτρια και τ' όνειρό μας».