Στις εκκλησίες η Σταύρωση, στου Κατσίκη η Ανάσταση!
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και σε όλους τους ναούς θα ακούσουμε τα 12 Ευαγγέλια. Μετά το πέμπτο ευαγγέλιο θα βγεί ο Εσταυρωμένος, οι καμπάνες θα χτυπήσουν πένθιμα και θα ψάλουμε το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου».
Ας θυμηθούμε όμως παλαιότερα σκηνικά που γινόντουσαν την ημέρα αυτή.
Στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60 οι κινηματογράφοι ήταν η μοναδική διασκέδαση του λαού. Δούλευαν 362 νύχτες τον χρόνο από τις 5.30 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα και τα Σαββατοκύριακα από τις 3.30 το μεσημέρι.
Οι μόνες βραδιές που δεν έπαιζαν ταινία ήταν την Μ. Πέμπτη και την Μ. Παρασκευή. Αργότερα η Μ. Παρασκευή μπήκε και αυτή στο πρόγραμμα και έπαιζαν τα «Πάθη του Κυρίου». Ετσι απέμεινε μόνον η Μ. Πέμπτη.
Οι εργαζόμενοι στα σινεμά κάθε Μ. Πέμπτη έβρισκαν την ευκαιρία να συναντηθούν, να πιούν μαζί ένα κρασάκι και να συζητήσουν.
Ιδιαίτερη σημασία έδιναν οι μηχανικοί, αυτοί δηλαδή που λειτουργούσαν τις κινηματογραφικέςμηχανές και δεν έβλεπαν το φώς της ημέρας από την ώρα που έμπαιναν στη καμπίνα μέχρι να σχολάσουν.
Ολοι λοιπόν οι εργαζόμενοι στα σινεμά ΟΡΦΕΑΣ, ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ και ΛΟΥΣΥ, που λειτουργούσαν την δεκαετία του ΄60, έβρισκαν την ευκαιρία ένα βράδυ το χρόνο να μην δουλέψουν.
Ηταν το μοναδικό βράδυ και στο ραντεβού τους, στην ταβέρνα του Κατσίκη, στην οδό Ερμού, ήταν απόλυτα ακριβείς. Μάλιστα ο Κατσίκης τους είχε «ρεζερβέ» και το καλύτερο τραπέζι κάτω από τα βαρέλια με το κεχριμπάρι.Περιττόν να σας πούμε τι γινόταν.
Στις εκκλησίες η Σταύρωση και στου Κατσίκη η …..Ανάσταση.
Το τι γέλιο έπεφτε με τις ιστορίες που έλεγαν; Το τι πείραγμα και καλαμπούρι γινόταν; Δεν το συζητάμε. Πάντα όμως καλοπροαίρετα και με μεγάλη δόση χιούμορ. Αλλωστε ήταν τόσο…..διψασμένοι να βρεθούν όλοι μαζί.
Θα προσπαθήσουμε να θυμηθούμε μερικά από τα ονόματα που έδιναν το παρών κάθε χρόνο:Ο Γιώργος ο Λυκόπουλος (μηχανικός στο «Κεντρικόν») ο Κώστας ο Ζέρβας (πόρτα στον «Ορφέα»), ο Μήτσος ο Μανωλάκης (μηχανικός στο «Λούσυ»), ο Γιώργος ο Λώλος (μηχανικός και αυτός στο «Λούσυ»), ο Σάκης ο Λουκαϊδης, ο Νίκος ο Λουκαϊδης και πολλοί άλλοι.
Πάντως το έλεγαν και οι ίδιοι:
«Μπορεί μια μέρα το χρόνο να καθόμαστε και να είναι η Μεγάλη Πέμπτη, αλλά το κεράκι μας το ανάβουμε στην εκκλησία από νωρίς και ποτέ στο τραπέζι μας δεν θα βρείς τίποτε άλλο εκτός από καλό κρασί και νηστίσιμους μεζέδες».