Ω, τι κόσμος μπαμπά!!!

*Γράφει ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ. Σ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
  ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ε.Α.Υ.Ν. ΕΥΒΟΙΑΣ
                        ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ Π.Ο.ΑΣ.Υ

"Σε τι κόσμο μπαμπά
 με έχεις φέρει να ζήσω,
 δε μου κάνει μαμά,
 επιστρέφεται πίσω".

Στίχοι από το πάντα επίκαιρο τραγούδι του Κώστα Μουρσελά. Είναι απλά λόγια που τα περισσότερα παιδιά του κόσμου καθημερινά, πιστεύω θα ήθελαν να πουν σε όλους εμάς τους μεγάλους, που με την ανεκδιήγητη ισχυρογνωμοσύνη και τις ανεξήγητες πράξεις μας  λιγοστεύουμε τον αέρα που αναπνέουν και τους  μικραίνουμε συνεχώς τον ορίζοντα.

Κόσμος αδυσώπητος, άνθρωποι τρελοί και καιροσκόποι, κτήνη φιλάργυρα που αυτοϊκανοποιούνται βελτιώνοντας οπλικά συστήματα, τα οποία αφειδώς πουλούν και δοκιμάζουν σε συνανθρώπους τους.

Αυτοί είμαστε σήμερα και λέω αυτοί είμαστε, γιατί όλοι αυτοί που κατευθύνουν τον κόσμο στο γκρεμό δεν είναι μόνο σαν τον Καντάφι, τον Κάστρο και άλλους  δικτάτορες, αλλά είναι και σαν τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, την Μέρκελ. Δημοκρατικά εκλεγμένοι που τους ψηφίζουμε εμείς οι υπόλοιποι για να έρχονται σήμερα και (είτε με ανεξήγητα δυσβάστακτα  οικονομικά μέτρα, είτε με αναγκαίους κατά την άποψη τους πολέμους) μας έχουν κυριολεκτικά  μαυρίσει τη ζωή και προχωρούμε σε ένα δύσβατο δρόμο γεμάτο λακκούβες και με αβέβαιο προορισμό.

Δεν είναι φυσιολογικές αυτές οι καταστάσεις, δεν είναι μυαλά συνετών ανθρώπων αυτά που αφήνουν εκατομμύρια κόσμο και ιδιαίτερα παιδιά να λιμοκτονούν και να πεθαίνουν και αυτοί να επιτρέπουν μετά ευχαριστίας την ευημερία των ελάχιστων. Θεωρώ ότι βαδίζουμε στον αιώνα του εκφυλισμού του ανθρώπινου είδους και της κατά το Δαρβίνο αρχικής μας προέλευσης. Δεν νοείται διαφορετικά η σημερινή κατάδειξη των πιο άγριων ζωωδών  ενστίκτων.

Αλήθεια, διαφέρει πολύ η καθημερινότητα μας  από τη ζωή στη Ζούγκλα; Ο ισχυρότερος κατασπαράζει τον αδύνατο και επιβιώνει. Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν, απλά σήμερα έχει υπέρμετρα γιγαντωθεί. Το τραγικό της κατάστασης είναι ότι τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο σκιώδη και αβέβαια. 'Όλος ο κόσμος είναι ένα καζάνι που βράζει και κανείς δεν ξέρει αν το νερό που κοχλάζει μέσα του θα ξεχειλίσει και θα ζεματίσει ή αν θα βρεθεί ο από μηχανής θεός, αυτός που τη κατάλληλη στιγμή θα βγάλει το καζάνι  από τη φωτιά.

Μαραίνεσαι όταν αντικρίζεις γύρω σου όλη αυτή την ασχήμια. Όπου και να κοιτάξεις πόνος θλίψη, δυστυχία, λες και έχουν βαλθεί όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες να μας αναιρέσουν και την τελευταία ικμάδα αισιοδοξίας, να μας κάνουν απόλυτα πειθήνια όργανα πιόνια στη σκακιέρα τους, ένα απλό παιχνίδι για να περνάει η ώρα τους.

Η μόνη ελπίδα που διαβλέπω είναι οι νέοι άνθρωποι, τα νέα παιδιά, το μέλλον του κόσμου, μόνο αυτοί έχουν τη δύναμη να  αντέξουν τους κλυδωνισμούς,  να αντισταθούν και να απαιτήσουν ριζοσπαστικές λύσεις για τη σύγχρονη μίζερη πραγματικότητα, αρκεί μόνο να ξεκολλήσουν από την ιδέα της καλοπέρασης και του ωχαδερφισμού, διευρύνοντας τους πνευματικούς τους ορίζοντες.

Ξυπνάτε παιδιά μου και ενεργοποιηθείτε. Η ζωή ανήκει σε όλους, όλοι έχουμε δικαίωμα σε αυτήν και κανείς δεν δικαιούται να μας τη στερήσει. Παλέψτε με νύχια και με δόντια για τα δίκια σας. Μην αφήνετε άλλο να σας μολύνουν τον αέρα και να σας πνίγουν. Φυσήξτε όλοι μαζί να καθαρίσει η ατμόσφαιρα...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ...