Ποιητής με βραβείο

Ο φιλόλογος Δημήτρης Ιωάννου (φωτό) κατάγεται από το Πευκί και εργάζεται στο Γυμνάσιο Γουβών, εδώ και μια δεκαετία. Ασχολείται με τη λογοτεχνία και την ποίηση, μάλιστα έχει δημοσιεύσει ήδη ένα μυθιστόρημα, με τίτλο «Το πείραμα του Δόκτορος Μπεβύ», στις εκδόσεις «Δόμος», το 1999.

Πρόσφατα συμμετείχε στον 3^ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, που διοργάνωσε η Πνευματική και Ολυμπιακή Στέγη Δημητρίου Βικέλα του Δήμου Βεροίας και ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Ημαθίας. Κατάφερε μάλιστα να αποσπάσει τιμητική διάκριση με το ποίημα «Κλωντ Σιμόν, ο Δρόμος της Φλάνδρας».

Ο  ίδιος μας δήλωσε  για το ποίημα του :" Θέλησα να μιλήσω για την αλαζονεία του ανθρώπου, που καπηλεύεται ό,τι ανήκει στον Θεό και νομίζει ότι θα γίνει παντοδύναμος. Ωστόσο η φθαρτή του φύση, που γίνεται φανερή και από την ζοφερή πραγματικότητα του πολέμου, τον επαναφέρει στην ταπεινότητα και την αίσθηση της προσωρινότητάς του."

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το ποίημα, που διακρίθηκε στο διαγωνισμό.

ΚΛΩΝΤ ΣΙΜΟΝ, «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΦΛΑΝΔΡΑΣ»

Από έναν μεγάλο πόλεμο,

μια ατελείωτη πορεία επαναστατών,

ο Κλωντ Σιμόν περιγράφει μονάχα τα άλογα.

Άλογα ημιλιπόθυμα στον δρόμο, μερικά νεκρά,

όλα σκονισμένα, παραμορφωμένα, τερατώδη.

Τα πιο πολλά δέρμα τυμπανιαίο και οστά λευκά,

φαγωμένα απ’ τις μύγες του καιρού, απομεινάρια

και ενθύμια της εποποιίας.

Ουρλιάζουν, αλυχτούν, βοούν,

με τους ρώθωνές τους πρησμένους, σαν μπαλόνια,

τον λαιμό τους τραβηγμένο, ίσαμε τα σύννεφα.

Άραγε γιατί;

Η ψυχή του ανθρώπου είναι αλογίσια.

Εξημερώθηκε στα χρόνια της προϊστορίας,

ξέχασε το άγριο, ποταμίσιο, τερατώδες παρελθόν του,

και άφησε τον χρόνο να τον καβαλικέψει,

να τον οδηγήσει στα λιβάδια του Καιρού, των μετρημένων Αιώνων,

της συγγραφής της Ιστορίας.

Ημέρεψε, έγινε φύση περήφανη , καμαρωτή,

στολίδι της οικίας του, ταξιθέτης του εαυτού του,

αναλογίες ρυθμικές, όγκοι αρμονικοί, εμφάνιση ιερή.

Κι έτσι, πρέπει να πληγωθεί,

αν θέλει η ομορφιά του να μην πεταχτεί στην αιωνιότητα.

Ναι, καταλαβαίνω, Κλωντ Σιμόν.

Άλογα στον πόλεμο,

άνθρωποι δεμένοι στην στιγμή, χωματένιοι, ταπεινωμένοι.

Ο πόλεμος δεν επιτρέπει να μετεωριστεί

ο νους μας για πολύ στον Όλυμπο.