Αδικη νίκη σε κάκιστο ντέρμπι

Ενα κάκιστο από πλευράς θεάματος ντέρμπι παρακολουθήσαμε όλοι χθες μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Οι "πράσινοι" φωνάζουν δικαιολογημένα για τη διαιτησία και ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει από τώρα το πρωτάθλημα παίρνοντας ένα αποτέλεσμα που δεν του άξιζε.

Οι ερυθρόλευκοι μπήκαν δυναμικά στο παιχνίδι και ευτύχησαν να προηγηθούν με την εξαιρετική κομπίνα στο στημένο και την εκτέλεση του Μιραλάς, χωρίς να έχουν κάνει κάποια σημαντική φάση μέχρι τότε. Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε το μουδιασμένο ξεκίνημά του (αδικαιολόγητο για τόσο σημαντικό ντέρμπι) και δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει την μπάλα από την πίεση των κόκκινων.

Ηταν, όμως, ηλίου φαεινότερο ότι όποτε κατάφερνε να αλλάξει μερικές μπαλιές και να συνεργαστούν οι παίκτες του, έφτανε εύκολα κοντά στα καρέ του αντιπάλου. Ούτε ο Ολυμπιακός πίεζε σαν ...Μπαρτσελόνα, αλλά ούτε και ο Παναθηναϊκός είχε την ικανότητα να στρώσει το παιχνίδι του.

Σε όλο το δεύτερο μέρος -για να ξεφύγουμε από τα οπαδικά και να αντιμετωπίσουμε λίγο ψύχραιμα το ματς- είδαμε ένα βασανιστικό θέαμα. Λάθη, έλλειψη κίνησης και φαντασίας, νεύρα, καφριλίκια από την εξέδρα. Μόνο μπάλα δεν είχε το ματς.

Ο ΠΑΟ δικαίως φωνάζει για το ακυρωθέν γκολ του Κατσουράνη. Καμία υπόνοια οφσάιντ. Αντίθετα, άλλες υπόνοιες αφήνει το συγκεκριμένο σφύριγμα του διαιτητή... Ο Ολυμπιακός πήρε το ντέρμπι από το πουθενά με το γκολ του Τζεμπούρ στις καθυστερήσεις και για όσους δεν μένουν στη σημαντική νίκη,θα πρέπει να τον προβληματίσει η τραγική εμφάνισή του στο β' μέρος.Να τον προβληματίσει όχι τόσο για τη συνέχεια, αλλά για την υστεροφημία του.

Οι δύο καλύτερες ομάδες του ελλληνικού πρωταθλήματος έπαιξαν χθες τα ρέστα τους για τον τίτλο και απέδειξαν πόσο πίσω βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο από πλευράς θεάματος. Δεν είναι ποδόσφαιρο αυτές οι γιόμες, τα καραγκουνέικα μπλοζόν, η ανυπαρξία αυτοματισμών και τα κοντρόλ στο (πολύ) περίπου.

Ο οπαδικός τύπος θα βγει και θα πανηγυρίσει ή θα κράξει τη διαιτησία. Αλλά το θέμα είναι να βλέπουμε μπάλα, κι αυτό για άλλη μια φορά το χάσαμε...