Μπήκε να ουρήσει στο γραφείο δικαστή!

Στη "Γνώμη" που κυκλοφορεί στα περίπτερα υπάρχει ρεπορτάζ για την κατασκευή σύγχρονων κρατητηρίων στο Δικαστικό Μέγαρο Χαλκίδας, στο χώρο που λειτουργούσε παλιότερα το καφενείο των δικαστηρίων.

Με αφορμή αυτό το ρεπορτάζ της εφημερίδας, θα σας υπενθυμίσουμε πώς και γιατί καταργήθηκε πριν από κάμποσα χρόνια το καφενείο των Δικαστηρίων. Πρόκειται για μία απίστευτη ιστορία, αλλά πέρα για πέρα αληθινή.

Καταρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι το καφενείο το εκμεταλλευόταν ο Κώστας Λιγκώνης (φωτό) και δεν επρόκειτο μόνο για καφενείο. Λειτουργούσε και σαν ουζερί, με γευστικότατους μεζέδες.

Τα τραπεζάκια εκτείνονταν σε όλο το χώρο που βλέπετε στη φωτογραφία, κάτω από τις νερατζιές και ήταν πάντα γεμάτα τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. Το χειμώνα τα πράγματα ήταν λίγο στενάχωρα, καθώς το εσωτερικό του καφε-ουζερί ήταν μικρό.

Τον υπόλοιπο καιρό όμως γινόταν ...χαμός! Το ουζάκι με μεζέ είχε γίνει θεσμός για τους διάδικους, τόσο κατά τη διάρκεια της αναμονής μέχρι να γίνει η δίκη, όσο κυρίως το μεσημέρι μετά το πέρας των δικών.

Πολλοί δικηγόροι, αλλά και δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, απολάμβαναν το ουζάκι τους μόλις τελείωναν οι δίκες. Είχε γίνει κάτι σαν ορεκτικό, πριν πάνε όλοι στο σπίτι τους να φάνε. Μάλιστα υπήρχαν δικηγόροι, που είχαν ανοιχτό λογαριασμό και πλήρωναν με το μήνα.

Το καφενείο-ουζερί και ο περιπτεράς, ακριβώς δίπλα, Βασίλης Σιμόπουλος, ήταν τόσο άρρηκτα συνδεδεμένοι με το δικαστικό μέγαρο, όσο η Δικαιοσύνη με τη ζυγαριά της. Δεν υπήρχε Χαλκιδέος που να μην ξέρει τον Λιγκώνη (καφενείο) και τον Σιμόπουλο (περίπτερο). 

Όλα κυλούσαν όμορφα και ωραία, ώσπου μια μέρα έγινε το... Κακό! Ποιο ήταν αυτό; Μία μέρα σαν όλες τις άλλες, ένας μεσήλικας (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε το όνομά του), καθώς περίμενε να εκδικαστεί η υπόθεσή του, ήπιε τόσα ούζα που έγινε τύφλα στο μεθύσι!

Το δικαστικό καφενείο είχε μία ιδιαιτερότητα. Δεν διέθετε δική του τουαλέτα. Οι πελάτες του εξυπηρετούνταν από τις τουαλέτες του δικαστικού μεγάρου, που βρίσκονται στο εσωτερικό προαύλειο.

Όταν λοιπόν ο μεθυσμένος μεσήλικας ζήτησε να πάει τουαλέτα, του υπέδειξαν να πάει εκεί. Αυτός, όντας τύφλα στο μεθύσι, μπέρδεψε τις πόρτες και μπήκε φουριόζος στο γραφείο του δικαστή και πρόεδρου Πρωτοδικών τότε Γεωργίου Μουστάκα. 

Χωρίς να βλέπει μπροστά του, ο μεθυσμένος που δεν... κρατιόταν, κατέβασε και το παντελόνι όντας σίγουρος ότι μπαίνει σε τουαλέτα. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι ότι ο δικαστής βρισκόταν μέσα στο γραφείο του!

Καταλαβαίνετε τι έγινε... Μετά από αυτό ο Πρόεδρος του Πρωτοδικείου έδωσε έντολή να απαγορευθεί η πώληση αλκοολούχων ποτών από το καφενείο των Δικαστηρίων και να περιοριστεί σε πώληση καφέδων.

Πολύ σύντομα ο κύκλος εργασιών μειώθηκε σημαντικά, αφού όλοι είχαν συνηθίσει το στέκι για ουζάκι και τελικά το καφενείο έκλεισε οριστικά. Ο Κώστας Λιγκώνης προσπάθησε να στήσει την επιχείρηση, με τα ίδια ακριβώς προϊόντα, σε κοντινή απόσταση, στην οδό Ιωαννίδου, πίσω από την Εθνική Τράπεζα.

Εκεί όμως δεν γνώρισε ποτέ την αίγλη που είχε στο προηγούμενο στέκι και έκλεισε. Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Λιγκώνης μετέφερε αλλού το ουζερί, πάντως το καφέ-ουζερί του δικαστικού μεγάρου έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα για ένα κατούρημα!