Γιατί πρέπει όλοι να πάμε την Κυριακή 7 Ιουλίου να ψηφίσουμε

*Γράφει η Ρένα Δ. Χριστοδούλου, Ιστορικός.

Συνάντησα προ ημερών σε τοπικό κατάστημα στη Χαλκίδα γνωστή μου, μητέρα δύο παιδιών και εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα. Στην ψιλή κουβέντα που ακολούθησε μου περιέγραψε τη σκληρή καθημερινότητά της με πολλά πάγια, αλλά και έκτακτα έξοδα, μου τη χρωμάτισε με χρώματα ζοφερά, μου τη συνόδευσε με γλώσσα σώματος αποκαρδιωτική και με λίγα λόγια η απελπισία της ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα, η αίσθηση ότι τίποτα δε φωτίζει τη ζωή της.

Όταν τόλμησα να πω –λίγο χαριτολογώντας, λίγο για να ξεφύγω ή γιατί όχι; εννοώντας το – ότι διανύουμε περίοδο εκλογών και αν πιστεύσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις πολιτικών, κάτι νέο διαφαίνεται να χαράζεται στον ορίζοντα, μου εξέφρασε την πλήρη περιφρόνησή της και την απαξίωσή της προς το πολιτικό σύστημα εν γένει. Η δηλωτική της φράση: «και τόσα χρόνια που ψήφιζα τι κατάλαβα;»!

Σίγουρα και δυστυχώς με την τοποθέτησή της εξέφρασε πολλούς. Ερμήνευσε την πρόσφατη αποχή, τη μεγαλύτερη μετά τη μεταπολίτευση που άγγιξε και ξεπέρασε κατά περιπτώσεις το 55%! Μα αν απέχουν από τους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους οι μισοί και παραπάνω και αποφασίζουν οι λιγότεροι, τότε έχουμε μια χάρτινη, μια κατ` επίφασιν Δημοκρατία. Ξεπουλάμε το ισχυρότερο όπλο και το πολυτιμότερο προνόμιο που έχουν στα χέρια τους οι πολίτες στη Δημοκρατία. 

Ας μην είναι έτσι, πλέον. Αυτήν την Κυριακή ψηφίζουμε και ψηφίζουμε Όλοι!

Αυτήν την Κυριακή έχουμε μια από τις βασικότερες ασκήσεις Δημοκρατίας και την εκτελούμε άψογα! Καλλιεργούμε πολιτική και εκλογική συνείδηση στους νέους και στα παιδιά για μια μακροημέρευση και ενδυνάμωση της Δημοκρατίας.

Την Κυριακή 7 Ιουλίου 2019 πηγαίνω στην κάλπη και μπροστά της διαμορφώνω όραμα και ελπίδα, ξανασυστήνω την ταυτότητά μου ως πολιτικό ον, ως Έλληνας, ως άνθρωπος που προσβλέπω σε καλύτερο μέλλον μακριά από τα πάθη του παρελθόντος, μακριά από προγονοπληξία!

Αυτήν την Κυριακή λέω «όχι» στην πολιτική μου αφωνία, λέω «ναι» στη δύναμη μου να διαμορφώνω εξελίξεις. Αυτήν την Κυριακή είμαι άρχοντας του τόπου μου και ορίζω τους αντιπροσώπους μου στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

Ευβοιώτισσες και Ευβοιώτες,

Μετά την Κυριακή 7 Ιουλίου 2019 ενσαρκώνω την έννοια του πολίτη δημοκρατικού καθεστώτος, διαβάζω Τύπο, ενημερώνομαι, δραστηριοποιούμαι σε συλλόγους, θεσμούς, φορείς.

Μετά την Κυριακή 7 Ιουλίου ασκώ έλεγχο στους κυβερνώντες, απαιτώ και περιμένω να μου προσφέρουν όχι αυτά που μου έταξαν, αλλά τα πολύ μεγαλύτερα που μου αξίζουν, αφού πρωτίστως αναρωτηθώ πώς και πού εγώ μπορώ να βοηθήσω, να προσφέρω, να συντρέξω.

Από την επομένη των εκλογών μορφώνω τα παιδιά μου και επιμορφώνομαι ο ίδιος σε μία δια βίου διάρκεια επενδύοντας στο αγαθό της Παιδείας και της Αρετής και όχι στην ύλη.  

Ευβοιώτισσα, Ευβοιώτη, Έλληνα και Ευρωπαίε,

Αν δεν τα πράξεις και κυβερνήσει η αποχή και η αμεριμνησία, θα επιδράμουν  η ακυβερνησία, ο ζόφος, το τέλμα. Και αν «μας διηύθυναν για χρόνια πολλά οι ανίκανοι είναι επειδή φταις εσύ ο ικανός» (Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ).