ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΣ: Ανύπαρκτη η προστασία της πρώτης κατοικίας με το νέο νόμο

* Γράφει ο Γιώργος Δ. Μητροπέτρος, Οικονομολόγος, Πρόεδρος ΕΠΚΑ-ΣτΕ

Η απίστευτη ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού και η πρωτοφανής υποτέλειά του στις απαιτήσεις των «σαρκοβόρων» οικονομικών συμφερόντων δανειστών και  funds, έφεραν την ψήφιση του Νόμου της ανύπαρκτης «προστασίας» της πρώτης κατοικίας των πολιτών, αφού οι ρυθμίσεις του, αφορούν ένα ελάχιστο αριθμό δανειοληπτών.

Η μόνιμος επωδός στην δημόσια συζήτηση είτε στην Βουλή, είτε στα Μ.Μ.Ε. για τα κόκκινα δάνεια, είναι οι «στρατηγικοί» κακοπληρωτές και η επικοινωνιακή ρελάνς της επιβράβευσης των «καλοπληρωτών» έχει στο βάθος της, ένα και μόνο στόχο, να αποπροσανατολίσει από την ουσία του θέματος, ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτών θα χάσουν τα σπίτια τους. 

Η πλειοψηφία των Ελληνικών νοικοκυριών έπεσαν στην «παγίδα» του τραπεζικού συστήματος κατά την περίοδο της καταναλωτικής «έκρηξης» και της επιθετικής πολιτικής χορήγησης δανείων, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο, λόγω των χαμηλών επιτοκίων του «Ευρώ», χάριν της κερδοσκοπίας, που είχε το τραπεζικό σύστημα όταν ελάμβανε δάνεια από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα με επιτόκιο 1% και δάνειζε το Ελληνικό Δημόσιο με επιτόκιο 5%, και τους ιδιώτες, φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, με επιτόκιο 4 έως 20% !!!, ανάλογα με την μορφή του δανειακού προϊόντος.

Το θέμα του εσωτερικού χρέους και των «κόκκινων δανείων», που αφορά την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, δεν αποτελεί ένα απλό οικονομικό πρόβλημα, αλλά είναι μία έντεχνη προσπάθεια ελέγχου των ατομικών και επιχειρηματικών υποκειμένων, όπως, άλλωστε, ένας τέτοιος μηχανισμός ελέγχου για την Χώρα αποτελεί το δημόσιο χρέος, που λειτούργησε ως «μοχλός», για να μετατραπεί η Πατρίδα μας σε μια ιδιότυπη «αποικία χρέους».

Η πώληση των «κόκκινων δανείων» στα ξένα κερδοσκοπικά «κοράκια», που, ήδη, έχει νομοθετηθεί, χωρίς, μάλιστα, να προβλέπεται και η αυτονόητη, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, ρήτρα προτεραιότητας του δανειολήπτη έναντι των ξένων ή Ελληνικών funds (κάτι, το οποίο εφαρμόσθηκε στην Κύπρο, όταν αυτή εισήλθε βιαίως στο μνημόνιο), είναι βέβαιο ότι, όχι μόνο δεν θα προσφέρει την παραμικρή ωφέλεια στη Χώρα και στο τραπεζικό σύστημα, αλλά θα αποτελέσει το μέσο συντριβής της κοινωνίας.

Πρέπει να τονιστεί πως τόσο η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση, με την οποία ολοκληρώθηκε ο πλήρης αφελληνισμός του τραπεζικού συστήματος, όσο και η… «διευθέτηση» των «κόκκινων δανείων» με μαζική πώληση αυτών στα ξένα funds αντί «πινακίου φακής», δεν ήταν, σε καμία περίπτωση, μονόδρομος, όπως επιχειρεί να εμφανίσει το «τρομοκρατημένο» πολιτικό προσωπικό εξουσίας.

Μια ορθολογική και καθόλα κοινωνικά δίκαιη λύση, ήταν αυτή, που θα ήταν κοντά, τόσο στο παράδειγμα των Η.Π.Α. κατά την μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, όσο και της Ισλανδίας το 2010.

Δηλαδή, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα χρήματα των 25 δις, που προβλέφθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος με το τρίτο Μνημόνιο, μαζί με τα ιδιωτικά κεφάλαια, που θα μπορούσαν να προσελκυσθούν, θα έδιναν την δυνατότητα τα «κόκκινα δάνεια» να διαγραφούν από το ενεργητικό των τραπεζών  και να γίνει η μεταφορά τους σε έναν ενδιάμεσο φορέα διαχείρισής τους (Bad Bank).   

Είναι αυτό, που έκαναν οι Η.Π.Α. την κρίσιμη περίοδο της μεγάλης κρίσης των δομημένων ομολόγων του 2008 και μπόρεσαν να εκκαθαρίσουν το τραπεζικό σύστημα, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της CITIBANK.

Αυτός, ο ενδιάμεσος δημόσιος φορέας διαχείρισης των «κόκκινων δανείων», θα μπορούσε να προχωρήσει σε «σεισάχθεια» αυτών, όπως έκανε η Ισλανδία το 2010, η οποία «κούρεψε» μαζικά και κάθετα όλα τα δάνεια («πράσινα» και «κόκκινα»), λαμβάνοντας υπόψη την πτώση της οικονομίας και των εισοδημάτων των δανειοληπτών και της αξίας των ακινήτων από την χρεοκοπία της χώρας αυτής, σε ποσοστό 30 – 70 %, ανάλογα με την οικονομική δύναμη των δανειοληπτών, δίνοντας, έτσι, «οξυγόνο» στην οικονομία και στην κοινωνία, με συνέπεια, σήμερα να παρουσιάζει σοβαρή ανάπτυξη και κοινωνική ισορροπία.

Τέτοιες φιλολαϊκές πολιτικές στο ζήτημα του εσωτερικού χρέους, είναι προφανές, ότι δεν αποτελούν «απαγορευμένη διαδικασία» για την παγκόσμια νεοφιλελεύθερη οικονομική πρακτική και τους κερδοσκόπους δανειστές, κάτι, που καταδεικνύει την πλήρη ανικανότητα και υποτέλεια του Ελληνικού πολιτικού προσωπικού, που αφήνει απροστάτευτη την Χώρα και την κοινωνία.

Το ζητούμενο, τόσο των δανειοληπτών, όσο και των καταναλωτικών οργανώσεων,  θα πρέπει να είναι, έστω και τώρα, μια ορθολογική οικονομικά και κοινωνικά δίκαιη λύση, δηλαδή η εφαρμογή των πολιτικών της Ισλανδικής και Κυπριακής εμπειρίας.  

Και αυτό, γιατί ένα τέτοιο συνολικό «κούρεμα» των δανείων θα αποδώσει πολύ μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη στις τράπεζες, από αυτά που θα εισπράξουν από την πώληση των «κόκκινων δανείων» στα ξένα και ντόπια «κοράκια» αφού είναι γνωστό ότι αυτά πωλούνται μαζικά τα καταναλωτικά δάνεια ακόμα και στο 3% της αξίας και στα υπόλοιπα  η μέση τιμή τους δεν θα ξεπεράσει το 10% με 15% της αξίας τους!!!

Με τον τρόπο, της πολιτικής του Ισλανδικού και Κυπριακού μοντέλου, θα προστατευθεί η περιουσία των Ελλήνων πολιτών, η κοινωνική ισορροπία και θα δοθεί το απαραίτητο «οξυγόνο» στην ευρισκομένη σε «κωματώδη» κατάσταση οικονομία.

Τολμήστε υποτελείς και ανίκανοι !!!