Όταν ο Μαρκόπουλος και ο Ποζίδης έπαιζαν τάβλι στο θέατρο

Με ειδική σκηνογραφική διαμόρφωση, μια αθηναϊκή αυλή, εκατό ετών, μετατρέπεται σε φυσικό και τρισδιάστατο σκηνικό για τους ήρωες του Κεχαΐδη, τον Φώντα και τον Κόλλια, δημιουργώντας μια θεατρική εστία στην καρδιά του παραμελημένου κέντρου της πόλης.

Από 20 Ιουνίου, για ένα μήνα, κάθε μέρα στις 9:15, το βράδυ εκτός Κυριακής και Δευτέρας, ο Κωνσταντίνος Κάππας και ο Νίκος Ορφανός, θα ξαναρίξουν τις ζαριές τους σε μια παράσταση φτιαγμένη με βιολογικά, θεατρικά υλικά!"

Αυτή είναι η είδηση και το ρετρό θέμα είναι ότι οι Χαλκιδέοι είχαν δει να παίζεται το θεατρικό έργο "Το τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη πριν από 20 και πλέον χρόνια, στην αυλή του κτηρίου, που στέγαζε τότε το Θέατρο Χαλκίδας.

Επρόκειτο για ένα καταπληκτικό νεοκλασικό, που είχε μία αυλή με βουκαμβίλιες και γιασεμί, γεμάτη αρώματα και αρχοντιά. Στην αυλή αυτή "φύτρωσε" το μεράκι των ερασιτεχνών ηθοποιών του Θεάτρου και οι Χαλκιδέοι είδαν μερικές καταπληκτικές παραστάσεις.

Μία απ΄αυτές ήταν "Το τάβλι". Ο Φώντας και ο Κόλλιας, οι ήρωες του έργου ενσαρκώθηκαν καταπληκτικά από το Γιάννη Μαρκόπουλο ( υπάλληλο του Δήμου Χαλκιδέων) και τον Κώστα Ποζίδη ( προπονητή ποδοσφαίρου), ο οποίος εκείνη την εποχή είχε το μπαρ LAMORE, στη Σουβάλα ( εκεί που σήμερα είναι το LEMON).

Έτσι, για την ιστορία να αναφέρουμε και την υπόθεση του έργου: Αρχές δεκαετίας του '70. Στην αυλή του σπιτιού τους, ένα αυγουστιάτικο απόγευμα. Ο Φώντας είναι ταβλαδόρος. Ο Κόλλιας λαχειοπώλης. 

Μέσα σε ένα απόγευμα θα στήσουν την κομπίνα του αιώνα, προκειμένου να «βγουν και αυτοί επιχειρηματίες στην κοινωνία, να πιάσουν την καλή» όπως λένε. Η κομπίνα στήνεται, τινάζεται στον αέρα, ξαναστήνεται, και μέσα από έναν ολοζώντανο και ξεκαρδιστικό διάλογο, ο Κεχαΐδης σατιρίζει ένα κομμάτι της νεοελληνικής νοοτροπίας, που κυριαρχεί μέχρι σήμερα.